1η Απριλίου

Αλήθεια, γιατί πανηγυρίζουμε την επέτειο της 1ης Απριλίου;

Είναι εύλογο οι λαοί να πανηγυρίζουν μια σημαδιακή επέτειο, όπως λ.χ. οι Γάλλοι την 14η Ιουλίου, επέτειο της πτώσης της Βαστίλης, ή οι Αμερικάνοι την 4η Ιουλίου, επέτειο της ανεξαρτησίας τους. Να πανηγυρίζουμε, όμως, εμείς οι Κύπριοι, μεγαλοπρεπέστατα την επέτειο της 1ης Απρίλη, ήτοι, με δοξολογίες, παρελάσεις, ενδοσχολικές γιορτές, αγώνες, χορούς και πομπώδεις ομιλίες, αποτελεί μια κτυπητή παραδοξότητα και δη σε μια περίοδο που το Κυπριακό, απότοκο της 1ης Απρίλη 1955, καρκινοβατεί και πυορροεί. Η ψυχρή ανάλυση των ιστορικών γεγονότων καταδεικνύει ότι αυτή καθαυτή η επιλογή του ένοπλου αγώνα το 1955 οδήγησε μοιραία στην καταστροφή της Κύπρου. Αυτή η επέτειος όφειλε να ήτανε για μας μέρα θλίψης και περισυλλογής κι όχι για πανηγύρια. Θλίψη, διότι χαθήκανε, άδικα των αδίκων, τα πιο εκλεκτά παλικάρια μας και ο ηρωισμός τους έχει εξαργυρωθεί με ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συλλάβει το μυαλό τους. Περισυλλογή, διότι θα μπορούσαμε με πολιτικά μέσα, χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίματος, να κερδίζαμε μια πραγματική ανεξαρτησία ή, ακόμα, και την Ένωση.

Οι πολιτικά νουνεχείς πολίτες με στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας του 20ου αιώνα θα πρέπει να διερωτώνται αν, όντως, ο ένοπλος αγώνας ήτανε η ενδεδειγμένη οδός για την ανεξαρτησία. Ένα κοσμογονικό πολιτικό συμβάν στην Αγγλία το 1945 δεν καταγράφηκε από την πολιτική ηγεσία της Κύπρου και ούτε ακόμα σήμερα εκτιμάται η σημασία του. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Αγγλίας κέρδισε τις εκλογές το Εργατικό Κόμμα, ένα αριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που η ιδεολογία του (που πόρρω απείχε από το νυν Εργατικό Κόμμα ) συγκρουόταν μετωπικά με την αποικιοκρατία. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην εξουσία (1945-1951) το Εργατικό Κόμμα παραχώρησε την ανεξαρτησία στην Ινδία, Βιρμανία και Κεϋλάνη (νυν Σρι Λάνκα) και άφησε σαφώς να νοηθεί ότι η σταδιακή απελευθέρωση όλων των βρετανικών αποικιών ήτανε θέμα χρόνου. Αναλογίζουμε πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία του Κυπριακού αν συμμαχούσαμε με το Εργατικό Κόμμα που επανήλθε στην εξουσία το 1964. Επιστρέφοντας στα σημερινά, είναι τραγελαφικά πλαστογραφημένος και μυθοποιημένος ο ισχυρισμός - που τον ακούμε καθημερινά- ότι οφείλουμε την "ανεξαρτησία" μας στον "απελευθερωτικό αγώνα" του 1955 (που στην πραγματικότητα ήτανε Ενωτικός αγώνας), διότι και την ελάχιστη ανεξαρτησία που απολαμβάνουμε τώρα δεν είναι, όπως υπονοείται, λόγω της στρατιωτικής ήττας της Μεγάλης Βρετανίας (αν είναι δυνατό!), αλλά λόγω της αλλαγής του αποικιακού κλίματος πριν το τέλος του 20ού αιώνα. Εκτός, όμως, από την προτεκτορατοποίηση της Κύπρου, ο ένοπλος αγώνας προκάλεσε κι άλλα δεινά στον Ελληνισμό.

Οι πρώτες βόμβες της ΕΟΚΑ κατάφεραν, δυστυχώς, να ανατινάξουν στον αέρα την ειρηνική και αρμονική συμβίωση των Τ/Κ και Ε/Κ . Για παράδειγμα, ο αριθμός των μεικτών καφενείων, εκεί που ζυμωνότανε η φιλία των δύο κοινοτήτων, άρχισε σταδιακά να μειώνεται με την έναρξη του αγώνα και μέχρι τα τέλη του 1955 το μεικτό καφενείο ήτανε είδος υπό εξαφάνιση. Η αδελφική φιλία Ε/Κ και Τ/Κ που άντεξε τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Πρώτον Παγκόσμιο Πόλεμο, τη Μικροασιατική Καταστροφή (πιθανόν λόγω της ανυπαρξίας των ΜΜΕ), δεν στάθηκε ικανή να θωρακισθεί από το πλήγμα των βομβών της ΕΟΚΑ. Ταυτόχρονα, δώσαμε την ευκαιρία στους Άγγλους να ενεργοποιήσουν την προσφιλή τους πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" και, αναπόφευκτα, οδηγηθήκαμε σε εμφύλιο σπαραγμό. Οι παλαιοί θα θυμούνται ότι ήτανε άκρως επικίνδυνο για κάποιον να διακινείται το καλοκαίρι του 1958 στην Κύπρο, καθόσον υπήρχε ο κίνδυνος να εκτελεσθεί από εξτρεμιστές των δύο κοινοτήτων. Δυστυχώς, η ΕΟΚΑ προκάλεσε, επίσης, και μια άλλη εμφύλια διαμάχη, εκείνη μεταξύ δεξιών και αριστερών, καθόσον οι τελευταίοι αποκλείσθηκαν προκαταβολικά από τους κόλπους της. Σκοτωθήκανε κάπου 230 Ελληνοκύπριοι σαν προδότες (!), αλλά υπάρχει βάσιμη μαρτυρία ότι, τουλάχιστο μερικοί από αυτούς, εκτελέσθηκαν λόγω πολιτικών φρονημάτων, π.χ. ο Σάββας Μένοικου που πετροβολήθηκε μέχρι θανάτου δεμένος σ' ένα δέντρο, ο Μιχάλης Πέτρου, ο Ηλίας Ττοφαρής κ. ά. Ποιος δεν λυγίζει όταν σκέφτεται το ξεσάρκωμα του κυπριακού λαού με τα ίδιά του τα νύχια πριν μισό αιώνα; Τον κατατρεγμό και το μίσος; Τον οίστρο φόνου κι εξολόθρευσης αδερφού απ' αδερφό;

Στον αγώνα, επίσης, πρέπει να αποδοθεί η ενίσχυση των ακροδεξιών "πατριωτών". Ας πάψουμε, επιτέλους, να είμαστε εθελότυφλοι και να παραδεχτούμε όλοι ότι η στελέχωση της εγκληματικής ΕΟΚΑ Β' προήλθε από την ΕΟΚΑ. Σπεύδω, όμως, να δηλώσω ότι πολλοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ παρέμειναν νομιμόφρονες και καταδίκασαν τη δράση της ΕΟΚΑ Β'. Εν πάση περιπτώσει, μοιραία οδηγηθήκαμε στην αφροσύνη της περιόδου 1972-73, αποκορύφωμα της οποίας ήτανε η παραφροσύνη του 1974. Ο πρόεδρος και οι υπουργοί της "εθνοσωτήριας" κυβέρνησης της Χούντας ήτανε όλοι Δαλαϊμάδες του ένοπλου αγώνα.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σταχυολογήσω από "Το Βήμα" (18/06/2002) τον πάρα κάτω συλλογισμό του Αντώνη Λιάκου, καθηγητού Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενός καθηγητού με παγκόσμια εμβέλεια. "Αυτός ο τύπος αγώνα που άρχισε με το πιστόλι και τις δολοφονίες ένοπλων, αλλά και άοπλων Άγγλων, και επίσης Ελληνοκυπρίων αριστερών και Τουρκοκυπρίων, ήταν τελικά ο ενδεδειγμένος για τη λύση του Κυπριακού; Μήπως ξεδίπλωσε το μοιραίο χαλί που οδηγούσε από το κακό στο χειρότερο;".

Καθηγητής Οικονομικών

Γιώργος Κουμουλλής

Κωδικός άρθρου: 939224

ΠΟΛΙΤΗΣ - 09/04/2010, Σελίδα: 14

Η κλοπή της αυτο-αποκαλούμενης "αρχιεπισκοπής" ...

Απόφαση καταπέλτης του Ανωτάτου, για την εκκλησιαστική περιουσία

Οφείλει να πληρώνει φόρους

Μια απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου προ δεκαετίας, ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι η Εκκλησία δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωσή της για καταβολή φόρων προς το κράτος.

Από το 1999 φτάνει η απάντηση στους ισχυρισμούς του Αρχιεπισκόπου ότι δεν είναι υποχρεωμένη η Εκκλησία της Κύπρου να καταβάλλει φόρους στο κράτος. Και μάλιστα, η απάντηση φέρει την υπογραφή του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Στην απόφαση, ημερομηνίας 22 Μαρτίου 1999 του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ξεκαθαρίζεται με σαφήνεια ότι η εκπλήρωση της υποχρέωσης για καταβολή οφειλόμενου φόρου βαρύνει τον κάθε φορολογούμενο, στον ίδιο βαθμό και έκταση. Όπως αναφέρεται στην απόφαση «και αν υποθέσουμε ότι το άρθρο 23.9 του Συντάγματος αποκλείει καταναγκαστικά μέτρα είσπραξης φόρων, που οφείλονται από τις εκκλησιαστικές αρχές, θέμα επί του οποίου δεν εκφέρουμε άποψη, η αδυναμία αυτή δεν μεταβάλλει, ούτε αλλοιώνει τη φύση των υποχρεώσεων». Αν κάτι τέτοιο γινόταν δεκτό, συμπληρώνεται, τότε θα υπήρχαν δύο μέτρα για τον προσδιορισμό των υποχρεώσεων των εκκλησιαστικών αρχών και κάθε άλλου διοικούμενου, «θέση αντινομική προς την αρχή της ισότητας». Σε άλλο σημείο της απόφασης, αναφέρεται ότι η καταβολή του φόρου εισοδήματος και κάθε άλλης φορολογικής υποχρέωσης, αποτελεί κοινωνικό χρέος, από την εκπλήρωση του οποίου εξαρτάται η αποτελεσματική λειτουργία του κράτους. Σημειώνεται επίσης ότι η αποφυγή της φορολογίας διαβρώνει τον οικονομικό προγραμματισμό του κράτους και απολήγει στην άνιση κατανομή των οικονομικών βαρών, κατά παράβαση του άρθρου 24.1 του Συντάγματος. Δηλαδή, όταν η Εκκλησία δεν καταβάλλει φόρους παραβιάζει την αρχή της Ισότητας, αφού μεταφέρει τα οικονομικά βάρη που της αναλογούν στις πλάτες των φορολογούμενων.

Πήγαν για μαλλί...
Προ δεκαετίας, η Ιερά Αρχιεπισκοπή αποφάσισε να οδηγήσει το Κτηματολόγιο στο δικαστήριο, για να της επιστραφούν 245 χιλιάδες λίρες που είχε καταβάλει ως φόρο κεφαλαιοχικών κερδών, για τη μεταβίβαση αριθμού οικοπέδων σε αγοραστές. Το επαρχιακό δικαστήριο, αποδέχτηκε την αγωγή και επιδίκασε αποζημιώσεις υπέρ της, ίσες προς το ποσό των καταβληθέντων φόρων και επιπλέον τόκους. Ωστόσο, ο γενικός εισαγγελέας εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση. Στο αιτιολογητικό, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι η ζημιά η οποία διεκδικείται, αντιστοιχεί απόλυτα με την υποχρέωση της Αρχιεπισκοπής προς το δημόσιο. Η απώλεια, αναφέρει, δεν στοιχειοθετείται με αναφορά στα μέσα που παρέχονται για την αναγκαστική είσπραξη οφειλής, αλλά με τα δικαιώματα του πολίτη. «Συσχετισμός τους, στην προκειμένη περίπτωση, δεν καταδεικνύει οποιαδήποτε ζημιά. Διαφορετική προσέγγιση θα απέληγε σε ανισορροπία, μεταξύ της διεκδίκησης δικαιωμάτων και της εκπλήρωσης υποχρεώσεων, αντινομική προς τις αρχές επιείκειας». Η πρωτόδικη απόφαση κρίθηκε λανθασμένη και οδήγησε στην απόφαση του Ανωτάτου.

Ξεκάθαρο το τοπίο
Υπό το φως των δεδομένων που προέκυψαν το 1999 από το Ανώτατο, η όποια συζήτηση γίνεται για το θέμα της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, δεν μπορεί παρά να θεωρείται περιττή, αφού το τοπίο είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο. Το Ανώτατο, ερμηνεύοντας το Σύνταγμα, ορίζει ότι η Εκκλησία οφείλει να πληρώνει φόρους προς το κράτος, όπως κάθε άλλος φορολογούμενος. Είναι, βεβαίως, απορίας άξιο το γεγονός ότι ουδείς ανέτρεξε στην απόφαση του Ανωτάτου.

Δηλώσεις και αντιδηλώσεις
Το όλο θέμα, επανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την διάσκεψη τύπου για την εσωτερική διακυβέρνηση, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις, τόσο από τον Αρχιεπίσκοπο, όσο και από το διευθυντή του Ελεγκτικού τμήματος της Εκκλησίας Γιάννη Χαριλάου. Οι δηλώσεις εκατέρωθεν (αξιωματούχων της Κυβέρνησης και εκκλησιαστικών παραγόντων) ήταν αιχμηρές και όξυναν τις ήδη τεταμένες σχέσεις.

ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ

Κωδικός άρθρου: 937286

ΠΟΛΙΤΗΣ - 27/03/2010, Σελίδα: 26

Μετά την ήττα στο ΕΔΑΔ

Από χθες οι Τουρκοκύπριοι πανηγυρίζουν για την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πριν ένα μήνα, οι Ελληνοκύπριοι πανηγύριζαν για την απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην υπόθεση Όραμς. Δύο χωριστοί πανηγυρισμοί, οι οποίοι απομακρύνουν το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να κατεβούμε στους δρόμους της Κύπρου και να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί.

Επί της ουσίας, βέβαια, η προχθεσινή απόφαση του ΕΔΑΔ δεν ισοφαρίζει την απόφαση εναντίον των Οραμς. Την συντρίβει στην κυριολεξία, ανατρέποντας επιπλέον εν μέρει και την απόφαση της Τιτίνας Λοϊζίδου εναντίον της Τουρκίας. Τι προβλέπει η απόφαση;
Το ΕΔΑΔ επικαλούμενο το "σύνταγμα" της "ΤΔΒΚ" και το "νόμο" της επιτροπής, αλλά και υποδεικνύοντας τη χρονική διάρκεια του Κυπριακού, αναφέρει μεταξύ άλλων τις εξής -ανήκουστες μέχρι σήμερα- θέσεις: * Υιοθετεί τα τετελεσμένα της κατοχής μεταξύ των οποίων και τον εποικισμό. "Από τότε που οι αιτητές έχασαν τις περιουσίες τους πέρασαν σχεδόν 35 χρόνια... πέρασαν γενιές... ο πληθυσμός δεν έμεινε σταθερός... οι τ/κ πρόσφυγες από το νότο εγκαταστάθηκαν στο βορρά... ακίνητα άλλαξαν χέρια", είναι μερικές από τις επισημάνσεις της Ολομέλειας, η οποία υπογραμμίζει ότι δεν μπορεί να δώσει λύσεις για ένα πρόβλημα που θα έπρεπε να είχε λυθεί πολιτικά.

* Μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζει, αρκετοί (Ε/Κ) που ισχυρίζονται ότι τους ανήκουν τίτλοι ιδιοκτησίας ίσως να μην έχουν δει ποτέ αυτή την περιουσία. Οπότε, προστίθεται, εγείρεται θέμα κατά πόσο τα δικαιώματα για απόλαυση ενός τίτλου ιδιοκτησίας ανταποκρίνονται ρεαλιστικά στην πράξη. "Η κατοχή του τίτλου μετά από τόσα χρόνια έχει απολέσει την ισχύ της από άποψη πρακτικού αποτελέσματος" τονίζεται. * Αν και το δικαίωμα της περιουσίας δεν χάνεται, εντούτοις, σημειώνεται ότι θα ήταν ανεδαφικό να θεωρηθεί ότι το ΕΔΑΔ μπορεί να υποχρεώσει την Τουρκία να επιστρέψει περιουσίες. "Ακόμα κι αυτές που χαρακτηρίζονται ως ευαίσθητες στρατιωτικές ζώνες".

* Το αν η επιστροφή μιας περιουσίας μπορεί να παρουσιασθεί ως θεραπεία, αυτό θα αποφασιστεί από την ίδια την Τουρκία. Το δικαστήριο σημειώνει ότι αποδέχεται τη μέθοδο της αποζημίωσης και αυτήν της ανταλλαγής, ακόμα και για περιουσίες που έχουν απαλλοτριωθεί (!) για παράνομους σκοπούς. * Η θεραπεία παλιών παραβιάσεων, προστίθεται, δεν πρέπει να οδηγεί σε νέες παραβιάσεις και λάθη (δηλαδή να εκδιωχθούν οι σημερινοί χρήστες περιουσιών).
* Μόνη παρηγοριά η διαπίστωση ότι η αναγνώριση της επιτροπής δεν σημαίνει και αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Οι ανιστόρητοι
Προχθές, με την απόφαση του ΕΔΑΔ, εάν θέλουμε επιτέλους να αντικρύσουμε την αλήθεια όσο σκληρή κι αν ακούγεται, τερματίζεται η λογική του μακροχρόνιου αγώνα (θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να ξαναπάει Ε/Κ στο ΕΔΑΔ αφού εξαντλήσει όλα τα τ/κ ένδικα μέσα) που πρώτος ορματίσθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και συντήρησαν οι Σπύρος Κυπριανού, Τάσσος Παπαδόπουλος, Βάσος Λυσσαρίδης και άλλοι πολιτικοί μας ηγέτες. Η νομική πτυχή του Κυπριακού, οι αποφάσεις των δικαστηρίων του παρελθόντος είναι πλέον διάτρητες. Η Τιτίνα δικαιούται μόνον αποζημίωση. Η Αριάνα Λόρδου (μια από τις 8 προχθεσινές αποφάσεις) που έφυγε από το σπίτι της στο Βαρώσι σε ηλικία 2 χρονών δεν μπορεί να επιστρέψει, αλλά μόνον να αποζημιωθεί. Ακόμα και η απόφαση Οραμς ίσως να μην μπορεί να υλοποιηθεί. Η απόφαση αυτή λήφθηκε ως συνέχεια μιας απόφασης ενός κυπριακού δικαστηρίου, ελλείψει άλλων νομολογιών. Σήμερα η απόφαση του ΕΔΑΔ δημιουργεί διεθνέςκαι ευρωπαϊκό δίκαιο επί του οποίου οι Οραμς και οι κάθε Οραμς μπορούν να στηριχθούν.

Χωρίς, βεβαίως, κάποιος να είναι νομομαθής (όπως ο γράφων) αλλά με στοιχειώδη επίγνωση της ευρωπαϊκής ιστορίας, θα μπορούσε να είχε προβλέψει την κατάληξη των πραγμάτων. Το σημειώσαμε, εξάλλου, δεκάδες φορές ότι δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε μόνο σε νομικές αποφάσεις. Ότι το Κυπριακό δεν είναι μόνο νομικό θέμα. Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, 6 εκατ. Γερμανοί Σουδήτες έχασαν τις περιουσίες τους μετά από το εθνικό ξεκαθάρισμα των Τσέχων. Εκατομμύρια Πολωνοί επίσης έχασαν τις περιουσίες τους από ανάλογα εθνικά ξεκαθαρίσματα των Σοβιετικών όταν επανακαθόρισαν τα σύνορά τους ως νικητές, εκατομμύρια Γερμανοί επίσης εκδιώχθηκαν από τους Πολωνούς στη συνέχεια, τους Δανούς κ.ά.. Κανένας από αυτούς δεν επέστρεψε στα πατρογονικά του εδάφη. Αν κρίνουμε από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του 1990, οι λύσεις, όπου δόθηκαν λύσεις, ήταν καθαρά πολιτικές, με τη δημιουργία νέων κρατών. Οι νομικές αποφάσεις απλώς συνεπικουρούσαν τις λύσεις, όπου αυτό ήταν εφικτό. Για όσους εναντιώνονται σήμερα σε οποιαδήποτε λύση στο Κυπριακό επειδή δεν ικανοποιούνται πλήρως τα αιτήματα μας, ας μου επιτραπεί να αναφέρω (εάν θέλουν να με εννοήσουν) και το εξής: Η Γερμανία, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εξευτελίσθηκε. Αν σήμερα η Γερμανία επιστρέφει στην Πολωνία κι αν έχει μετατρέψει την Τσεχία σε οικονομικό της δορυφόρο, αυτό δεν το πέτυχε γιατί ανάμεσα στην ηγεσία της είχε πολιτικούς του εκτοπίσματος ενός Βάσου Λυσσαρίδη που ήθελαν να γεμίσουν την Κύπρο κάστρα ή νομικούς του κύρους ενός Ανδρέα Αγγελίδη, που πιστεύει στην ανυπέρβλητη ισχύ του δικαίου. Είχε ταπεινούς και ρεαλιστές πολιτικούς όπως παλαιότερα ο Χέλμουτ Κολ και σήμερα η Άνγκελα Μέρκελ, οι οποίοι αντιλήφθηκαν έγκαιρα ότι οι ανέξοδες πατριωτικές κορώνες δεν οδηγούν πουθενά. Η Γερμανία σήμερα μακριά από επιλεκτικές αναγνώσεις της ιστορίας της πορεύεται στον ευρωπαϊκό δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας. Η Κύπρος σίγουρα δεν είναι Γερμανία, αλλά είναι στην Ευρώπη. Δυστυχώς, όμως, οι περισσότεροι πολιτικοί της ζουν και αναπνέουν στη λογική των εθνικών κινημάτων και των εθνικών αντιπαραθέσεων του 19ου αιώνα. Ο Κολ και η Μέρκελ, που ένωσαν και ενίσχυσαν οικονομικά τη Γερμανία ψηφίστηκαν από την πλειοψηφία των Γερμανών. Το 2004 στην Κύπρο, μόνο ο Νίκος Αναστασιάδης και το 24% των πολιτών αντιλήφθηκαν την ευρωπαϊκή πρόκληση που είχαν μπροστά τους.

Τι μπορούμε να κάνουμε;
Προσωπικά πιστεύω ότι το ΕΔΑΔ μάς χαρίστηκε για πάνω από μια δεκαετία, παρότι είχε ενώπιόν του το ιστορικό και νομικό κεκτημένο των Γερμανών και άλλων λαών. Είχαμε αρκετές ευκαιρίες να ανατρέψουμε εν μέρει τα δεδομένα της κατοχής και να ξεκινήσουμε μια νέα πορεία προς όφελος των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Δεν την εκμεταλλευθήκαμε. Απεναντίας, δαιμονοποιήσαμε το κάθε σχέδιο λύσης, διώξαμε τον κάθε ξένο μεσολαβητή και απαξιώσαμε τους ελάχιστους Ε/Κ πολιτικούς που τόλμησαν να μας πουν την αλήθεια. Σήμερα, παρά την απόφαση αυτή, ας μην απογοητευθούμε ότι αποτύχαμε. Η μόνη αληθινή αποτυχία στη ζωή, εξάλλου, είναι αυτή που δεν μας έγινε μάθημα. Ας αντιμετωπίσουμε λοιπόν την απόφαση ως μια νέα πρόκληση-πρόσκληση για επανένωση της πατρίδας μας.

Ακόμα και μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το μόνο νόμιμο κράτος στην Κύπρο και ως μέλος κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την πρόσφατη ομολογία του Ταγίπ Ερντογάν ενώπιον ε/κ δημοσιογράφων στην Κωνσταντινούπολη, μπορεί να αναιρέσει την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας. Η τακτική μας μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ ίσως πρέπει να αλλάξει χωρίς, ωστόσο, να αναπροσαρμόζεται η στρατηγική μας για εξεύρεση λύσης. Ίσως από σήμερα να είναι πιο ρεαλιστικό να διεκδικούμε περισσότερο έδαφος υπό ε/κ διοίκηση στο πλαίσιο μιας πολιτικής λύσης, έστω κι αν το τίμημα είναι μια χαλαρότερη ομοσπονδία. Αυτό που προέχει, όμως, είναι η επιτάχυνση των συνομιλιών. Ο χρόνος πάντοτε λειτουργούσε υπέρ των Τούρκων. Μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ, αυτή η διαπίστωση ηχεί τραγικά ρεαλιστικότερη.

του Διονύση Διονυσίου

Κωδικός άρθρου: 933373

ΠΟΛΙΤΗΣ - 07/03/2010, Σελίδα: 4

Οι άθλιοι, τρισάθλιοι ρασοφόροι προπαγανδιστές και οι αγράμματοι καθοδηγητές τους!

ΔΕΝ θα περάσει όμως, ΔΕΝ θα περάσει ο "ιερατικός" μετά ηλιθίων φασισμός!

Προπαγάνδα στις εκκλησίες

Η δωρεάν διανομή του βιβλίου του Χρ. Χριστοδούλου συνεχίζεται αλλά από χθες διανέμεται και φυλλάδιο εναντίον της εκ περιτροπής προεδρίας και της σταθμισμένης ψήφου

Η προπαγάνδιση θέσεων εναντίον προτάσεων του Προέδρου της Δημοκρατίας στις δικοινοτικές συνομιλίες συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, με τις εκκλησίες να αποτελούν -ερήμην του εκκλησιάσματος- προπύργιο της αντίδρασης και της πολεμικής. Χθες, σε πολλούς ναούς κυκλοφόρησε φυλλάδιο, πολυτελούς εκτύπωσης, μέσα από το οποίο ο Πρόεδρος Χριστόφιας δέχθηκε κριτική για τις προτάσεις του για την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο.

Οι εκδότες του φυλλαδίου επέλεξαν να μην υπογράψουν το έντυπο, ωστόσο η διανομή του στις εκκλησίες, με συμμετοχή σε κάποιες περιπτώσεις των ιερέων ή των επιτρόπων των ναών, δεικνύει τουλάχιστο πως η διανομή έγινε με την έγκριση των εκκλησιαστικών αρχών.

Παράλληλα, συνεχίζεται στους ναούς η δωρεάν διάθεση του βιβλιαρίου του πρώην υπουργού και πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Χριστόδουλου Χριστοδούλου, με τίτλο "Τα Οικονομικά της Ομοσπονδίας, του Σχεδίου Ανάν και του Κυοφορούμενου Νέου Σχεδίου Λύσης". Όπως είχε αποκαλύψει ο "Π", το βιβλίο κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο από τις Εκδόσεις Επιφανίου σε 20.000 αντίτυπα, εκ των οποίων τα 10.000 πληρώθηκαν από τον Αρχιεπίσκοπο, για να διανεμηθούν δωρεάν από τον ίδιο στους πιστούς.

Το φυλλάδιο
Τη διανομή του εντύπου κλήθηκε χθες να σχολιάσει ο γ.γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, ο οποίος εξέφρασε τη λύπη του για την κυκλοφορία ανώνυμων φυλλαδίων σε εκκλησίες, τα οποία "μέσα από ένα προσβλητικό τρόπο προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσπαθούν να περάσουν κάποιες απόψεις", διαστρεβλώνοντας, είπε, κάποια ζητήματα.

Πρόσθεσε πως όλοι έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους "αλλά πρέπει να αναγράφεται το όνομα αυτών που κυκλοφορούν τέτοια φυλλάδια για να ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που διατυπώνουν αυτές τις απόψεις".

Σημείωσε πως "εάν υιοθετηθεί η προσέγγιση αυτών που έχουν τυπώσει τα φυλλάδια (...) το αποτέλεσμα θα είναι να οδηγηθούμε στη διχοτόμηση". Ερωτηθείς κατά πόσον θεωρεί ότι η ηγεσία της Εκκλησίας πρέπει να τοποθετηθεί ως προς το πώς βρέθηκαν αυτά τα φυλλάδια στις εκκλησίες, ο γ.γ. του ΑΚΕΛ εξέφρασε την άποψη ότι "αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να τύχει διευκρίνισης".

Κωδικός άρθρου: 923502

ΠΟΛΙΤΗΣ - 18/01/2010, Σελίδα: 5

Η πιο ηλίθια δήλωση της δεκαετίας ...

από τον ουτω καλούμενο "αρχιεπίσκοπο", δηλαδή, αρχιπαραμυθά της κύπρου, χρυσόστομο ...

«Ως βουλευτής, ο κ. Πουργουρίδης μπορεί να εισηγηθεί την αλλαγή του Συντάγματος», δήλωσε ο κ. Χρυσόστομος, για να περιγράψει το ενδεχόμενο μιας τέτοιας ενέργειας ως εξής: «Δεν είναι η πρώτη φορά που το έκαναν. Μπορούν να το ξανακάνουν και ακόμα μπορούν να επιβάλουν και δικτατορία. Η Εκκλησία έζησε κατά τη χιλιόχρονη πορεία της πολλές δικτατορίες, πολλούς άθεους αυτοκράτορες που την πίεζαν και επέζησε γιατί δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θείο δημιούργημα».

Όπως ο πατήρ, έτσι και ο υιός .. ή και χειρότερος

... και λίγα του γράφει ο σημερινός Πολίτης!

Προς τον κ. Νικόλα

Επιχειρώντας να διαδκεδάσει τις εντυπώσεις που δημιούργησε το πολιτικό (και όχι φραστικό) του ολίσθημα, ο βουλευτής του ΔΗΚΟ κ. Νικόλας Παπαδόπουλος έκρινε σκόπιμο να επιτεθεί εναντίον του "Π", κάνοντας μάλιστα λόγο για προπαγάνδα και επικαλούμενος θέματα δεοντολογίας. Είναι απορίας άξιο πώς ένα πολιτικό πρόσωπο επιτίθεται εναντίον μιας εφημερίδας, η οποία δεν έκανε τίποτε άλλο από το να δημοσιεύσει τις δικές του δηλώσεις σε τηλεοπτική εκπομπή. Αν δεν έχανε την ψυχραιμία του κι αν αισθανόταν λίγο πιο ασφαλής ως προς το πολιτικό του εκτόπισμα, ο κ. Παπαδόπουλος θα διαπίστωνε ότι εμείς καταγράψαμε τις θέσεις του όπως αυτές εκφράστηκαν από τον ίδιο και επαναλήφθηκαν (ευτυχώς η τεχνολογία έχει καταργήσει το παίζω και ξιπαίζω) από το ΡΙΚ, στα χθεσινά του δελτία ειδήσεων. Αν είχε κάτι να κάνει ένας σοβαρός πολιτικός στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν να αναγνωρίσει το λάθος του και να εξηγήσει με μεγαλύτερη σαφήνεια τις απόψεις του και όχι να αναζητά συνωμοσίες σε βάρος του. Μιλάμε, ασφαλώς, πάντα, για ένα σοβαρό πολιτικό.

Η προχθεσινή όμως συζήτηση στο ΡΙΚ ήταν αποκαλυπτική, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το πολιτικό ολίσθημα του κ. Παπαδόπουλου, αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά την πολιτική ασυναρτησία που χαρακτηρίζει εκείνους που έμαθαν να εναντιώνονται σε κάθε κίνηση, πρόταση ή ιδέα που είναι δυνατό να σπάσει το μακροχρόνιο αδιέξοδο του Κυπριακού. Διότι, όταν κάποιος έμαθε απλώς να λέει "όχι" σε ό,τι του προτείνεται, μπερδεύεται και εκτροχιάζεται μόλις προκληθεί να πει τι εισηγείται. Αυτό έπαθε ο κ. Παπαδόπουλος, με αποτέλεσμα να δηλώσει ότι δεν τον ενοχλεί να κυβερνάται από έποικο αντιπρόεδρο.

Είναι λοιπόν καιρός ο κ. Παπαδόπουλος θα μάθει ότι με βάση τις συμφωνίες εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 (αυτές που χαρακτηρίστηκαν μετά από δεκαετίες αμφισβήτησης ως "ευλογία"), ο Τουρκοκύπριος αντιπρόεδρος είχε εκτελεστική εξουσία. Του την παρείχε το δικαίωμα βέτο σε αρκετά σημαντικά ζητήματα. Αυτός, λοιπόν, ο αντιπρόεδρος, εκλεγόταν αποκλειστικά από την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Σήμερα, μισό αιώνα μετά, και αφού έχει προηγηθεί το πραξικόπημα, η τουρκική εισβολή και κατοχή και αφού υπήρξαν δεκάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ περί της πολιτικής ισότητας των δύο κοινοτήτων, αναζητείται ένα σύστημα διακυβέρνησης που θα αναδεικνύει τις δυνάμεις εκείνες που θα πιστέψουν στη λύση και θα στηρίξουν την προσπάθεια να μη βρεθούμε ξανά μπροστά στα ίδια αδιέξοδα. Προς αυτή την κατεύθυνση πιστεύουμε ότι κινείται η πρόταση του Προέδρου Χριστόφια, η οποία δίνει τη δυνατότητα στους Ελληνοκύπριους να έχουν λόγο στο ποιος εκλέγεται στην άλλη πλευρά. Αν αυτό είναι που ενοχλεί τον κ. Παπαδόπουλο, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι στο πλαίσιο της λύσης η σύντομή του πολιτική διαδρομή δεν θα έχει μέλλον, εμείς απλώς θα σημειώσουμε ότι το Κυπριακό δεν είναι παιχνίδι για προσωπικές καριέρες...

Κωδικός άρθρου: 918779
ΠΟΛΙΤΗΣ - 24/12/2009, Σελίδα: 12

Η γνώμη μου περί νεκρού Τάσσου!

Πλήρως εκφρασμένη από τον κ. Μικελλίδη :)

Ο αόρατος αρχηγός

Η επανεμφάνιση του Τάσσου, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, με τρομάζει και με κάμνει να συνειδητοποιώ την αποφασιστικότητα του κατεστημένου να κρατήσει την εξουσία. Ο Τάσσος ανελήφθη, διότι μόνο ανάληψη μπορείς να χαρακτηρίσεις αυτό το γεγονός, την παραμονή του χρονικού μνημόσυνού του.

Αμφισβητούμενη προσωπικότητα ο Τάσσος. Φανατικός αρνητής της Ζυρίχης, σκευωρός, συνεργάτης του Μακάριου και του Γιωρκάτζη στις σκοτεινές περιόδους της κυπριακής ιστορίας. Μάστρος της ίντριγκας και της κλάππας, της διαβολής και του μαειρέματος, σε κάνει να σκεφθείς ότι αυτό που συνέβηκε, ήταν μια συνέχεια της πολυσχιδούς ζωής του.

Ανήλθε στην εξουσία συμβιβαζόμενος με τον Χριστόφια, με τον οποίο δεν τον ένωνε τίποτε, ούτε παρελθόν, ούτε ιδεολογία, ούτε κουλτούρα, ούτε τρόπος ζωής και σκέψης. Ανέβηκε στην εξουσία διαλλακτικός, ένα αρνί και σε ένα χρόνο έγινε λύκος, κατασπάραξε όλες τις γέφυρες με τους Τουρκοκύπριους και έφερε πίσω τον αντιτούρκο Έλληνα του '55 που αγωνιζότανε για την ελληνικότητα της Κύπρου και την πλήρη εξαφάνιση του τουρκικού στοιχείου.

Έζησα τον Τάσσο την εποχή του σχεδίου Ανάν ως πρόεδρος της πλατφόρμας. Την εποχή που με χτυπήματα κάτω από τη μέση κατάστρεψε τις συνομιλίες και τις προσπάθειες 30 ετών. Πήρε τα πράγματα πίσω στο '55. Στο '55 του μίσους, της ίντριγκας, της πολιτικής του σπιλώματος και του ρατσισμού. Της τρομοκρατίας, του Ακρίτα και της πολιτικής διαφθοράς. Η πλάκα είναι ότι πίσω δεν μας πήγε ο Τάσσος. Εμείς επιστρέψαμε πίσω στις καταβολές και την κουλτούρα μας. Ο Τάσσος απλώς μας ενθάρρυνε να γίνουμε οι εαυτοί μας κι ενίσχυσε τα κακά στοιχεία της προσωπικότητάς μας. Κάτι που έκαναν οι ναζί στη Γερμανία, ο Μουσολίνι στην Ιταλία, ο Φράνκο στην Ισπανία, ο Στάλιν στη Ρωσία κι ο Μακάριος στην Κύπρο. Ο Τάσσος, ο αρχηγός της άρνησης της προόδου, ο οπαδός της μονολιθικής κοινωνίας και του ρατσισμού πέθανε, όπως όλοι οι θνητοί, πριν ένα χρόνο. Το κατεστημένο δεν μπόρεσε να τον αντικαταστήσει. Κανένας νέος αρχηγός δεν μπόρεσε να συνεχίσει το έργο του. Οι νέοι αρχηγοί του ΔΗΚΟ, γελοίες φιγούρες μπροστά στον άνδρα με το σιδερένιο χέρι που αποφάσιζε και έπραττε: όχι στις συνομιλίες, όχι στους Εγγλέζους, όχι σε όλους. Μόνοι μας θα αναβιώσουμε τον ελληνικό πολιτισμό.
Έτσι πίστευε ο Τάσσος.

Όλα αυτά τα γράφω και μου έρχεται αναγούλα. Η μεγάλη πλάκα είναι ότι έτσι μεγάλωσα. Με αυτές τις πελλάρες, κι αυτά κατά βάθος είναι τα πιστεύω μου. Όταν ο αρχέγονος, πρωτόγονος εαυτός μου, το ένστικτο αναλάβει και παραμερίσει το υπερεγώ μου, γίνομαι ένας Τάσσος. Κι εγώ κι όλοι οι Ελληνοκύπριοι. Γι' αυτό κι ο Τάσσος μπόρεσε να ενεργοποιήσει αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητάς μας και να μας κάνει και πάλι αδιάλλακτους. Έτσι μας ήθελε το κατεστημένο, αδιάλλακτους και βλάκες για να μπορεί να μας ελέγχει, να μας χειραγωγεί και να μας εκμεταλλεύεται. Γι' αυτό έπρεπε να αναστηθεί ο Τάσσος. Γι' αυτό έπρεπε να βγει έξω από το μνήμα και να αναλάβει πάλι. Έκανε αυτό που έκανε ο όσιος Εφραίμ, ο οποίος εμφανίστηκε δυο φορές μετά το θάνατό του, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος τρεις φορές μετά το θάνατό του και φυσικά ο Τάσσος, τον οποίο περιμένουμε να ξαναεμφανιστεί. Όποιος κι αν το έκανε, καλά το έκανε. Έβαλε μια τονωτική ένεση στην άρνηση. Στην άρνηση και βραχυκύκλωσε τον ήδη βραχυκυκλωμένο Χριστόφια. Με άλλο τουπέ θα μιλούν τώρα τα κοπέλια του διότι θα έχουν πίσω τους τον αόρατο αρχηγό.

του Γιάγκου Μικελλίδη

Κωδικός άρθρου: 916772

ΠΟΛΙΤΗΣ - 20/12/2009, Σελίδα: 9

Τι εστίν ΔΗΚΟ?

Κατάλαβε τι δουλειά κάνει το ΔΗΚΟ;

-Εμάς, το αγαπημένο μας κομμάτι με την καινούργια (λόγω Νοικώλα και πάλι...) περιπέτεια του ΔΗΚΟ είναι το πιο σουρεάλ και επιστημονικής φαντασίας, εκείνο με την «αποχώρηση» από τη Συγκυβέρνηση. Το γράφουν ξανά και ξανά (και) οι σοβαροί συνάδελφοι και ερχόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση αλλά, απευθυνόμενοι σΆ αυτούς αρχικώς θα πούμε πως, σίγουρα, κατανοούμε τη θέση τους. Δεν το κάνουμε λόγω αλληλεγγύης του σιναφιού μας, όχι. Αλλά από τη στιγμή που το λένε οι ίδιοι στο ΔΗΚΟ, δεν έχουν και πολλά περιθώρια να το αγνοήσουν οι δημοσιογράφοι, έτσι δεν είναι; Πλην όμως, τα πράγματα είναι απλούστατα αγαπητοί μας αναγνώστες: Η Ιστορία μάς διδάσκει πως το ΔΗΚΟ είναι ένα κόμμα το οποίο υπάρχει για έναν κυρίως λόγο. Απλά ίσως και ωμά ειπωμένο; Για να εκδίδεται πολιτικώς διαχρονικά και για να εξασφαλίζει έτσι ανταλλάγματα για τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του. Για αυτό φτιάχτηκε, για αυτό υπάρχει.

-Και για αυτό, από τότε που υπάρχει, κρύβεται πίσω από τον ίδιο φτηνής ποιότητας πλην άφθαρτης αδιαφάνειας φερετζέ τού ακραίου «πατριωτισμού», έχει ανάγκη να το φωνάζει συνεχώς και αρέσκεται να κατακεραυνώνει όλους τους άλλους ως λιγότερο πατριώτες, προβάλλοντας ταυτόχρονα τη δική του υψηλή ηθική για την οποία, όμως, ο πρότερος βίος του είναι άκρως... μη επαληθευτικός! Είναι ίδιον των μικρών κοινωνιών άλλωστε: Όσες κάνουν αυτή τη δουλειά, είτε ως κανονικό επάγγελμα και δηλωμένα, είτε ανεπίσημα (αλλά συνήθως με απολαβές πολύ υψηλότερες, μέσω «καλού» γάμου λ.χ. και διά βίου - στην Κύπρο ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες οι τελευταίες), όπου, μα όπου κοιτάξουν μόνο «πουτ...» βλέπουν. Λογικό και έξυπνο: Όταν όλες οι άλλες είναι (υποτίθεται) έτσι, οι πιθανότητες να αντιληφθεί ο κόσμος τι είναι αυτές μειώνονται. Δραστικά μάλιστα! Όμως, η Ιστορία επίσης μας διδάσκει ότι αυτός ο κλάδος έχει ελάχιστες και εξαιρετικά σπάνιες αποχωρήσεις. Η τελευταία επώνυμη που ξέρουμε εμείς τουλάχιστον ήταν η Μαγδαληνή. Πριν από δύο σχεδόν χιλιάδες χρόνια. Τόσο σπάνιο. Για αυτό και την ανακήρυξαν Αγία οι Χριστιανοί, δεν είχαν Βιβλίο Γκίνες τότε. Σου λέει, γρήγορα να δώσουμε ένα παράδειγμα ότι γίνεται κι αυτό, διότι ποιος ξέρει πότε πάλι. Σοφοί! Χώρια που ακόμη και αυτό αμφισβητείται καθώς πολλοί υποστηρίζουν πως η Μαγδαληνή δεν ήταν η πόρνη που έπλυνε τα πόδια του Χριστού. Μπορεί να μην υπήρξε ούτε καν αυτή η... αποχώρηση δηλαδή. Οπότε, εμάς εξαιρετικά απίθανο, για να μην σας πούμε και ανύπαρκτο, μας φαίνεται το ενδεχόμενο να αφήσει οικειοθελώς την εξουσία το ΔΗΚΟ και να αλλάξει επάγγελμα. Είναι στα όρια της αστειότητας η σκέψη και μόνο. Δεν το κόβει..., κατά τη λαϊκή ρήση και συγχωρέστε μας το σόκιν του λόγου μας σήμερα. Αλλά μόνο αυτό τους περιγράφει.

-Και ίσως αυτό το στοιχείο, η... φύση του ΔΗΚΟ δηλαδή, να είναι και ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο ο Νικόλας Παπαδόπουλος δείχνει να έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά στο εσωκομματικό χαρτί του, στο παρόν τουλάχιστον στάδιο. Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα στο πολιτικό μυαλό αυτού του παιδιού (ΟΚ, υπάρχουν πολλά, αλλά σήμερα θα επικεντρωθούμε σε ένα) κι αυτό είναι πως πιστεύει (ακράδαντα θεωρούμε εμείς) ότι το ΔΗΚΟ είναι... δικό του. 'Αμα το γράφει, είμαστε βέβαιοι πως θα το γράφει «ΔΙΚΟ» - και όχι μόνο λόγω του γνωστού προβλήματος με τα ελληνικά. Τόσο απλό είναι το θέμα. Θεωρεί ότι το κληρονόμησε κάπως το κόμμα, ότι λόγω κάποιας διαδικαστικής δυσκολίας με τα έγγραφα μεταβίβασης το διαχειρίζονται άλλοι προσωρινά και πως σύντομα θα περάσει (και ότι πρέπει να περάσει) στον ίδιο, όπως θα περνούσε μια οικογενειακή επιχείρηση σε έναν κληρονόμο γενικότερα. Μόνο που αυτή η επιχείρηση δεν είναι οικογενειακή. Και ο Κλεάνθους, όσο κι αν δεν θα θέλαμε ποτέ να το γράψουμε αυτό, ήταν 100% εύστοχος σΆ αυτό που είπε: Πολιτικά ανώριμη είναι η συμπεριφορά του. Αρχής γενομένης από το ότι δεν δείχνει, τόσον καιρό μετά, να συνειδητοποιεί ακόμη πως το γεγονός ότι σάρωσε η δική του παρέα στις εσωκομματικές δεν ισοδυναμεί με εντολή εν λευκώ.

-Με την ουσία είχε να κάνει το πράγμα, όχι με τον ίδιο ή με τον οποιονδήποτε. Αν και, μερικούς μήνες μετά, φαίνεται να έχει αλλάξει και η διάθεση εντός του ΔΗΚΟ και να έχει γίνει κατανοητό πως, αφενός μεν η σκληρή γραμμή οδηγεί στην αποχώρηση η οποία με τη σειρά της σημαίνει απώλεια των «ωραίων» της εξουσίας (είπαμε, ΔΕΝ το κόβει...), αφετέρου δε πως η ρήξη έχει ενδιαφέρον ως ιδέα αλλά (προς το παρόν) δεν οδηγεί πουθενά. Και μόνο πολιτικώς ανόητοι άνθρωποι ξυπνάνε ένα πρωί και λένε «ας φύγουμε από την Κυβέρνηση», χωρίς να έχουν απάντηση στο απλό: «ΟΚ, να φύγουμε αλλά να πάμε πού; Και να κάνουμε τι;». Αλλά έστω και εάν υποθέσουμε ότι ο κόσμος του ΔΗΚΟ όντως θέλει μια πιο σκληρή γραμμή στο Κυπριακό, μπορεί κάλλιστα να την έχει με έναν πολιτικό εξίσου σκληρό ο οποίος όμως δεν συμπεριφέρεται ως «πελλοκοπελλούδιν», κατά το κυπριακό. Έτσι δεν είναι

-Κάποιον, ο οποίος έχει τις ίδιες απόψεις με τον Νικόλα στο Κυπριακό, γιατί όχι και πιο σκληρές, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να τα τινάζει όλα στον αέρα κάθε λίγο και λιγάκι με συνεχείς ακρότητες, να σφάζεται νυχθημερόν με τους υπόλοιπους στο κόμμα και, σε τελική ανάλυση, να διακινδυνεύσει να αφήσει το ΔΗΚΟ να περάσει οριστικά στο μονοψήφιο περιθώριο και στο δρόμο για τη διάλυση, αρκεί να το θέσει υπό τον έλεγχό του. Διότι οι ακρότητές του και το ολοένα και συχνότερα ανοίκειο μένος με το οποίο επιτίθεται στους πάντες, από τον Πρόεδρο μέχρι τους εσωκομματικούς του αντιπάλους ακόμη και όταν δεν υπάρχει λόγος (αυτό με τον Μάρκο Κυπριανού ήταν τελείως αψυχολόγητο αλλά και πολιτικώς ανάγωγο), προδίδουν έναν πανικό ο οποίος αυτό ακριβώς δείχνει. Ότι πάνω από όλα στο πολιτικό μυαλό του Νικόλα βασιλεύει η μανία του να πάρει αυτό που θεωρεί ότι του ανήκει. Με οποιοδήποτε κόστος για το κόμμα. ΓιΆ αυτό είναι πρωτίστως ανώριμος. Και όπως κάθε ανώριμος πολιτικός δείχνει να υπερεκτιμά σε βαθμό επικίνδυνο τις ικανότητές του. Την ώρα που επίσης δείχνει να μην καταλαβαίνει τι πουλάει, τι δουλειά κάνει δηλαδή, το... μαγαζί στο οποίο αναφερόμαστε. Βλάκας δεν είναι. Κάθε άλλο. Απλώς δεν είναι ακόμη πολιτικός. Και εάν με αυτά τα μυαλά είναι που θα συνεχίσει, το σίγουρο είναι πως δεν θα γίνει ποτέ...

Κώστας Κωνσταντίνου
Κωδικός άρθρου: 877241
ΠΟΛΙΤΗΣ - 11/06/2009, Σελίδα: 13

Περί "θαυμάτων" και λοιπών αστειοτήτων ...

Θαύμα; Στους λογαριασμούς τους, σίγουρα!

-Τις απόψεις μας για την περίπτωση Χρυσόστομος Β τις γνωρίζετε. Είναι στο σύνολό τους κακές έως κάκιστες. Με μία εξαίρεση, όμως. Τον εκτιμούμε για ένα πράγμα το οποίο είχε κάποτε πει και το οποίο ουδείς άλλος στην Εκκλησία της Κύπρου είχε ποτέ την παρρησία να πει δημοσίως. Ότι τα περί «θαυμάτων» με τις εικόνες που «δακρύζουν», τις «σκιές» στους τοίχους που μοιάζουν, ιμίσιη μου, με το Χριστό (ή τον Jim Morrison, όπως το βλέπει κανείς) και όλα τα συναφή είναι βλακείες. Εξακολουθεί να το πιστεύει; Για αυτό είμαστε βέβαιοι. Εξακολουθεί όμως και να το λέει δημοσίως τώρα που εξελέγη (όπως κι αν εξελέγη...) Αρχιεπίσκοπος; Για αυτό δεν είμαστε και τόσο σίγουροι. Θα το μάθουμε σύντομα όμως αφού, αυτές τις μέρες, έχουμε ένα νέο «θαύμα», στην Κλήρου αυτή τη φορά, με μία εικόνα η οποία όχι μόνο δακρύζει αλλά ευωδιάζει κιόλας. Μύρο. Το οποίο, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ένας θεολόγος στον «Πολίτη» (όχι ο Πιτσιλλίδης, αυτός ειδικεύεται στα «τζάκια», όχι τις εικόνες...) «σημαίνει ότι πρόκειται για θαύμα». Γιατί; Διότι, λέει ο θεολόγος, το υγρό στις εικόνες (τα... δάκρυα, ιμίσιη μου) «μπορεί να αποδοθεί σε φυσικό φαινόμενο, καθώς το ξύλο σε κάποια στιγμή μπορεί να βγάλει κάποιο υγρό για μικρό χρονικό διάστημα». 'Αμα ευωδιάζει όμως κιόλας η εικόνα, άμα μυρίζει μύρο, πάει να πει πως είναι θαύμα, λέει ο θεολόγος. Το «θαύμα» παίζεται στη μυρωδιά δηλαδή. Καταλάβατε; Μόνο άμα μυρίζει το «δάκρυ» είναι από το Θεό. 'Αμα είναι άοσμο, προσοχή! Είναι απομίμηση. Δουλειά του Σατανά!

-Και μετά, εισηγούνται κάποιοι να διώκονται οι χαρτορίχτρες, οι «μάγισσες» και οι καφετζούδες. Διότι, καλά ο θεολόγος. Για να ασχολήθηκε τόσο και να τα σπούδασε, μάλλον τα πιστεύει όλα αυτά, δεν κάνει να κοροϊδεύει κανείς. Ποια διαφορά όμως έχουν όλες αυτές, οι της μαντείας, από τους παπάδες και τους καλόγερους οι οποίοι σκαρφίζονται αυτές τις βλακώδεις ερμηνείες της υγρασίας των εικόνων (και τόσες άλλες γελοιότητες) για να παίζουν με τους φόβους του κοσμάκη; Με όφελος τριπλό μάλιστα, έτσι; Όχι μόνο τσεπώνουν οι εκκλησίες και οι μητροπόλεις τα λεφτά που αφήνουν οι ουκ ολίγοι πιστοί οι οποίοι συρρέουν στη συγκεκριμένη «θαυματουργή» εκκλησία και στη συγκεκριμένη «θαυματουργή» εικόνα για χρόνια και χρόνια μετά, όχι μόνο βγάζουν τ'άντερά τους από τις μελλοντικές... τουρνέ της εικόνας, αλλά και τσιμεντώνουν (που θα έλεγε και ο πολύ «θρήσκος» πια Σύντροφος - ας όψονται οι ρημάδες οι ψήφοι) τη δυνατότητά τους να εκμεταλλεύονται ες αεί τον κοσμάκη, πουλώντας του παρόμοια παραμύθια, αλλά και τα υπόλοιπα αμέτρητα προϊόντα της Θεός ΛΤΔ. Αυτό είναι άλλωστε και το πιο σημαντικό μέρος της ιστορίας. Η επένδυση στο μέλλον. Όχι (μόνο) το άμεσο κέρδος.

-Επειδή όμως στην εποχή μας ο κόσμος δεν είναι τόσο αφελής πια, οι παπάδες άρχισαν να το παίζουν πιο έξυπνα! Μπήκαν στη λογική του σύγχρονου μάρκετινγκ. Στην περίπτωση του νέου «θαύματος», αυτού της Κλήρου, κάλεσαν λέει τους πιστούς να μην αφήνουν χρήματα στο παγκάρι του ναού «για να μην υπάρχει υπόνοια ότι προκλήθηκε επίτηδες». Θα μας πείτε, είναι κακό αυτό; Καλό δεν είναι; Πολύ καλό αλλά... αναιρείται από την «ουρά»! Να μην αφήνουν, λέει, λεφτά ΟΣΟ συνεχίζεται το «δάκρυσμα» (δες, η υγρασία). Σε απλά ελληνικά, να μην αφήνουν λεφτά για μερικές μέρες. Μετά, για τις επόμενες βδομάδες, μήνες, χρόνια να αφήνουν τον παρά οι χιλιάδες των επισκεπτών που θα πηγαίνουν στο «θαυματουργό» εκκλησάκι. Το πιάσατε; Ακούστε και το καλύτερο: «Όσα χρήματα θα μαζευτούν», λέει, «θα δοθούν για την άμυνα της Κύπρου»(!). 'Αλλο επικοινωνιακό σημάδι των εποχών. Όσα μαζευτούν (τον πρώτο καιρό μετά που θα τελειώσει η παράσταση) θα πάνε στην άμυνα. Πώς κάνουν οι εταιρείες εισφορές στον τάδε σύνδεσμο στο πλαίσιο της «κοινωνικής προσφοράς» τους; Έτσι κι αυτοί. Και μετά, τα υπόλοιπα, τα πολλά, στη μητρόπολη!

-Για αυτό σας λέμε. Πρόκειται για μια κανονικότατη απάτη με την πλέον κοινή έννοια του όρου, η οποία, απάτη, σε τίποτα δεν διαφέρει από εκείνες που κάνουν οι καφετζούδες, οι «μάγισσες», οι χαρτορίχτρες και οι υπόλοιπες του κλάδου. Απλώς είναι πιο διαδεδομένη και ελέγχεται από μια πανίσχυρη, παμπάλαια επιχείρηση με τρομερή εξουσία, χρήμα και διασυνδέσεις παντού. Όχι, λοιπόν. Οι εικόνες ΔΕΝ δακρύζουν. Ούτε «πισσιά» τους κάνουν, ούτε τρέχει η μύξα τους, ήμαρτον πλάστη μου, το 2009 και σε μια χώρα με ένα από τα πιο ψηλά ποσοστά αποφοίτων πανεπιστημίου στον πλανήτη. 'Αλλωστε, εάν... εκφράζονταν έτσι οι εικόνες, μόνο και μόνο στη θέα των υποτιθέμενων εκπροσώπων του Θεού στη γη και κυρίως του ήθους και της ποιότητας των περισσότερων από αυτούς, θα έπρεπε όχι μόνο να δακρύζουν, αλλά να σπαράζουν με λυγμούς νυχθημερόν και ολόχρονα. Θα κατέβαιναν από τα εικονοστάσια και θα έπιαναν τα βουνά η Παναγία, ο Χριστός και οι 'Αγιοι με τα όσα απίστευτα κάνουν αυτοί οι τύποι (και οι αντίστοιχοι των υπολοίπων θρησκειών) στο όνομα του Θεού. Για να μην κατεβαίνουν, κάτι δεν πάει καλά. Αλλιώς δεν εξηγείται...

Κωδικός άρθρου: 873194
ΠΟΛΙΤΗΣ - 22/05/2009, Σελίδα: 13

Το Πορδιστάν του Όχι και οι επί σκηνής Πορδές

άπιαστος και πάλι ο κ. Κωνσταντίνου!

Στα κύματα της λαοθάλασσας

* Δεν αποτολμήσαμε την πρόβλεψη την Παρασκευή. Κακώς... Τι μεγαλείο! Τι παλμός! Το "συλλαλητήριο" των "35 οργανώσεων" για την επέτειο του ("όχι" του) Δημοψηφίσματος, αυτό που το υποστήριζαν (λέει) τέσσερα κόμματα, ήταν πέρα για πέρα... παλλαϊκό. Παλλαϊκότατο! Σύσσωμος ο λαός αγνόησε επιδεικτικά για άλλη μία φορά την προσπάθεια της γνωστής περιθωριακής παρέας να κεφαλαιοποιήσει τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο το "όχι" και δεν έδωσε την παραμικρή σημασία στο "συλλαλητήριο" το οποίο τελικά εξελίχθηκε σε συνεστίαση "εθνικοφρόνων" συνταξιούχων, ως επί το πλείστον. Θα μας πείτε, πού το ξέρουμε εμείς, πήγαμε; Πήγαμε! Ξέρουμε, ξέρουμε. Θα ρωτήσετε αν έχουμε τρελαθεί τελείως. Τελείως, όχι ακόμη αλλά μια δόση την είχαμε εκ γενετής. Υπό κανονικές συνθήκες σιγά να μην πηγαίναμε, αγαπητοί αναγνώστες. Όμως, είδαμε κάτι στο ΜΕΓΑ την ώρα της ζωντανής τους σύνδεσης με το "συλλαλητήριο" στο Δελτίο Ειδήσεων. Πολλοί θα το είδατε και εσείς.

* Τι συνέβη; Βγήκε η ρεπόρτερ του ΜΕΓΑ και αφού μετέφερε το τι γινόταν εκεί, είπε η κακομοίρα πως οι παρευρισκόμενοι ήταν "μερικές εκατοντάδες". Και τότε, κάποιος δίπλα της άρχισε να ωρύεται (τον ακούγαμε στους δέκτες μας, δεν τον βλέπαμε) και να τη "λούζει": "Εκατοντάδες! Εκατοντάδες! Δεν είναι δημοσιογραφία αυτή! Εκατοντάδες! Είναι χιλιάδες, όχι εκατοντάδες!". Αντιλαμβάνεστε ότι το καθήκον όσο και η περιέργεια επέβαλλαν να περάσουμε από εκεί έστω και με κίνδυνο να τις φάμε. Και το κάναμε. Δεν μείναμε πολύ. Είπαμε, δεν τρελαθήκαμε τελείως. Τι είδαμε; Οι... χιλιάδες ήταν καμιά 300ριά άτομα, καμιά 200ριά καρέκλες, καμιά 300ριά παντελόνια, καμιά 600ριά παπούτσια, καμιά 200ριά ρολόγια, περί τα 350 κινητά και πολλά, πάμπολλα χασμουρητά, όπως και αμέτρητες πατριωτικές πορδές (μετά συγχωρήσεως) επί σκηνής. Ε, άμα τα έβαζες όλα αυτά μαζί, άμα μετρούσες και τις... ριπές ειδικά, δυο τρεις χιλιάδες "κάτι" έβγαιναν. Είμαστε δυο, είμαστε τρεις και εκείνες (οι προαναφερθείσες) χίλιες δεκατρείς. Μόνο έτσι. Πρ! Πρρ!

* Μάλιστα, την ώρα που πήγαμε (μιλούσε ο Λυσσαρίδης) αρκετός κόσμος έφευγε ήδη. Μάλλον δεν μπόρεσε να αντέξει κι άλλο "ανέβασμα", κι άλλη ζωντάνια, μετά από τη διανοητική... αεροβική άσκηση με τον τεράστιο εκείνο Αρσένη. Ξεθεώθηκαν οι άνθρωποι! Φυσικά, σ' αυτό το θέμα, το θέμα της ζωντάνιας, για να μην είμαστε κι άδικοι, δεν βοηθούσε ούτε ο χώρος: Το Αρμένικο Νεκροταφείο εκεί δίπλα, τους... ανταγωνιζόταν άθελά του το καημένο. Συμπεράσματα από την εμπειρία; Πρώτον, έτσι παραποιούσαν την αλήθεια και το 2004 και, δεύτερον, πως του χρόνου μπορούν κάλλιστα να το κάνουν στο σπίτι κάποιου από αυτούς τους... οργανώσεις (σ.σ. κάθε σπίτι και κάστρο, κάθε άτομο και οργάνωση) για να μην ταλαιπωρούν και την Αστυνομία με το κλείσιμο δρόμων. Αν έχει και μεγάλη αυλή το σπίτι, ου εκεί να δείτε! Οι "χιλιάδες" θα γίνουν... μιλιούνια!

* Μεγάλος απών από την εκδήλωση ήταν φυσικά ο Αθυρόστομος Β΄. Άγνωστο γιατί, αποφάσισε την υστάτη να μην παραστεί και να τους στείλει εκπρόσωπο. Τι να συνέβη; "Μυρίστηκε" το τι θα γινόταν και το απέφυγε για να μην εκτεθεί; Έγινε μήπως δέκτης παραινέσεων από τους διοργανωτές (σ.σ. "μα πού να έρχεστε εκεί μες στη φασαρία, Μακαριότατε"), δεδομένου και του γεγονότος ότι το όνομά του έχει γίνει πλέον συνώνυμο της γκαντεμιάς; Είτε το ένα ισχύει είτε το άλλο, είτε μια τρίτη και πιο πιθανή εκδοχή, ότι απλώς βαρέθηκε, ένα είναι σίγουρο πια: Για να γίνει το κακό δεν χρειάζεται η φυσική του παρουσία. Συμβαίνει και μέσω εκπροσώπου. Είναι και τηλε-γκαντέμης ο αθεόφοβος! Από τη στιγμή που έστειλε μήνυμα ο κατσικοπόδαρος (σ.σ. δεν είπαμε "τραγοπόδαρος", να εξηγούμεθα - μην τρέχουμε πάλι), η όλη ιστορία ήταν καταδικασμένη να καταλήξει σε ανέκδοτο. Όχι πως δεν ήταν εξ αρχής. Αλλά θα μπορούσε, θεωρητικά ομιλούντες, να καταλήξει και κάπου αλλού. Αλίμονό (τους) όμως! Από την ώρα που ανακατεύτηκε μέσα ο Αγιατολάχ Γκαντεμί, το πράγμα ήταν "καμένο από χέρι".

* Όπως σας είπαμε και πιο πάνω, δεν μείναμε πολλή ώρα γιατί σίγουρα θα τρώγαμε ξύλο. Οπότε, τα όσα ειπώθηκαν τα διαβάσαμε μετά, μέσω του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων. Δεν μας παίρνει ο χώρος αλλά, σε γενικές γραμμές, να σας πούμε πως όσοι μίλησαν έπασχαν από το ίδιο πρόβλημα: Από Οξεία Υστερική Ανανίτιδα. Την ώρα που όλα είναι ανοιχτά και συζητούνται στις συνομιλίες, ΟΛΟΙ τους ήταν πεπεισμένοι (προφητικά μάλλον) πως θα ξανάρθει πίσω το σχέδιο Ανάν. Αυτή άλλωστε θα είναι η επωδός τους από τώρα μέχρι και το Δημοψήφισμα, εάν καταλήξουν οι συνομιλίες. Θα τους λένε το άλφα, θα πετάγονται εκείνοι: "Αυτό το έλεγε και το σχέδιο Ανάν". Θα τους λένε, "μα στο σχέδιο Ανάν δεν παίρναμε αυτό, εκείνο, το άλλο, το τάδε, το δείνα". "Ναι", θα ανταπαντούν εκείνοι, "αλλά όπως και να έχει, είναι παραλλαγή του σχεδίου Ανάν!". Για αυτό άρχισαν από τώρα το τροπάρι, αγαπητοί αναγνώστες. Ό,τι και να προκύψει, εάν προκύψει, θα το ταυτίσουν με το σχέδιο Ανάν και, με την πολύτιμη βοήθεια και πάλι των πλείστων ΜΜΕ, θα το παρουσιάσουν ως μια παραλλαγή του, ακόμη κι αν δεν έχει σχέση. Άντε μετά να βγάλεις άκρη. Χώρια που αυτοί, μέχρι τότε, θα πείσουν τον κόσμο (το κάνουν ήδη) ότι όλα είναι σικέ. Αυτοί όλοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε, εάν υπάρξει λύση, θα περάσουν στα αζήτητα. Ελάχιστοι από αυτούς θα μπορέσουν να αλλάξουν και να αποκτήσουν θέση στην πολιτική. Για αυτό λύσσαξαν έτσι. Σκεφτείτε όμως μια Κύπρο όπου ο Αθυρόστομος Β', οι Ντενκτάς, ο Συλλούρης, ο Έρογλου, ο Τάσσογλου (Νυκωλάκεις), όλοι αυτοί, δεν θα έχουν καμία θέση πια στο δημόσιο βίο. Πώς είπατε; Ο Ομήρου; Α, όχι. Ο Ομήρου είναι από αυτούς που θα αλλάξουν. Πριν πείτε κύμινο μάλιστα!..

* Το αγαπημένο για το τέλος. Ήταν η ωραιότερη ατάκα που εντοπίσαμε στις ομιλίες του "συλλαλητηρίου": Φαίνεται πως το Συλλουρούδιν ζήλεψε τη... δόξα του Λυσσαρίδη και πήγε να τον αντιγράψει κάνοντας μια ποιητική απόπειρα στην ομιλία του. Το αποτέλεσμα; Διαβάστε το: "Θυμούμαστε το δάκρυ του Τάσσου Παπαδόπουλου που έπεσε καυτό και έκαψε τα σχέδια διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τότε που ο κυρίαρχος λαός ανέβηκε στο ύψος των περιστάσεων και αγνόησε τα κελεύσματα των κομματίστικων ηγεσιών [...]". Σου λέει, ο οίστρος Συλλουρουθκιού, "καυτό", άρα έχει να κάνει και με τη φωτιά (σ.σ. κάνει πολλή παρέα με τον Τάσσογλου Νηκωλάκει φαίνεται - τέτοια ελληνικά μόνο έτσι εξηγούνται - το δε "κομματίστικων" είναι Νοικωλάκυς, 1000%). Μόνο που, Συλλουρούδιν μου, το δάκρυ (hello?) τις σβήνει τις φωτιές, μάνα μου. Δεν τις ανάβει! Έπεσε το καυτό δάκρυ του Τάσσου και έκαψε τα σχέδια! Άιντε, άιντε! "Που τα... στα... τζαι εμείς καλώς σας ήβραμεν". Αναστασιάδη σαββατογεννημένε! Μα να γλιτώσεις από όλους αυτούς σε ένα 24ωρο; Και ούτε πέντε χρόνια μετά να έχεις πάρει πίσω όλους σχεδόν τους οπαδούς που σου πήραν αλλά να τους έχεις αφήσεις (όλους αυτούς) του Κουτσού; Μα τόσο πια; Τόσο;(!)

Κώστας Κωνσταντίνου
Κωδικός άρθρου: 868338
ΠΟΛΙΤΗΣ - 28/04/2009, Σελίδα: 13

"Πολίτης": Συνάντηση ΔΗ.ΣΥ - ΑΚΕΛ / Άποψη

Η συνάντηση ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ

Ουδείς περιμένει από μια συνάντηση της ηγεσίας ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ θαύματα. Τίποτα εξάλλου δεν μπορεί να κρύψει τις ιδεολογικές διαφορές των δύο κομμάτων και την αντιπαλότητα που σοβεί μεταξύ τους από το 1976.

Την ίδια στιγμή ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αποκρύψει την υπό τις περιστάσεις υπεύθυνη στάση που τήρησαν και τηρούν τα δυο αυτά κόμματα στο Κυπριακό.
Αν το Κυπριακό σύμφωνα με όλους τους πολιτικούς ηγέτες στην Κύπρο είναι το κυρίαρχο μας πρόβλημα, τότε η συνάντηση αυτή με βάση τις συγκλίσεις που ανιχνεύονται έπρεπε να γίνει πιο νωρίς. Έστω και σήμερα βέβαια, με πρωτοβουλία του νέου ηγέτη του ΑΚΕΛ, η συνάντηση αυτή έστειλε πολλαπλά μηνύματα σε όλα τα επίπεδα του πολιτικού βίου της χώρας μας.

• Κατά πρώτο λόγο, η συνάντηση και μόνη εμβάθυνε τη Δημοκρατία μας, αφού τα δύο κόμματα εγκατέλειψαν έστω και για λίγο τη λογική της πόλωσης και έδειξαν ότι μπορούν να συνομιλούν εποικοδομητικά και με διάθεση αυτοκριτικής σε διμερές επίπεδο.
  
  
• Κατά δεύτερο λόγο, στο επίπεδο της Κοινής Γνώμης και κυρίως των στελεχών των δύο κομμάτων, η συνάντηση έστειλε το μήνυμα ότι υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας και συνεννόησης, ανεξαρτήτως ιστορικών και ιδεολογικών διαφορών μεταξύ όλων των κομμάτων.

Παρότι κανένα από τα στελέχη των δύο κομμάτων δεν υπαινίχθηκε κάτι τέτοιο, η συνάντηση από μόνη της στέλνει και σοβαρότατα μηνύματα στο Κυπριακό:

• Στο εξωτερικό ότι εν δυνάμει υπάρχουν στην Κύπρο οι απαραίτητες πλειοψηφίες για να περάσουν μια λύση εάν η τουρκική πλευρά επιδείξει διαλλακτικότητα και κυρίως λογική στις υπό διεξαγωγή διαπραγματεύσεις.
  
  
• Στο εσωτερικό ότι η τεράστια πλειοψηφία των μετριοπαθών ανθρώπων αυτής της χώρας δεν μπορεί να άγεται και να φέρεται από μια ομάδα ακραίων οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποδείξει ότι είναι κατ' επάγγελμα διαφωνούντες.

Με βάση τα πιο πάνω, καλούμε τους Νίκο Αναστασιάδη και Άντρο Κυπριανού να επιδείξουν όλα εκείνα τα χαρίσματα που οφείλει να έχει όποιος θέλει να καλείται ηγέτης. Ο ηγέτης βρίσκεται μπροστά, δεν είναι ουραγός. Ο ηγέτης δεν φοβάται το κόστος και δεν κάνει πολιτική του τους λογικούς φόβους και ανασφάλειες των απλών ανθρώπων. Πραγματικός ηγέτης εν κατακλείδι είναι αυτός που δημιουργεί περισσότερους ηγέτες παρά οπαδούς.

άποψη
Κωδικός άρθρου: 865722
ΠΟΛΙΤΗΣ - 14/04/2009, Σελίδα: 12

Αστυνομική Σήψη και Διαφθορά

Είναι πραγματικά αδιανόητο να ακούει κανείς ανώτερο εισαγγελέα της Δημοκρατίας να μιλά με τέτοιο τρόπο εναντίον της Αστυνομίας του κράτους. Προσέξτε, δεν είναι ένας απλός πολίτης, ο οποίος ίσως και να κρίνει χωρίς να έχει μπροστά του όλα τα γεγονότα. Πρόκειται για κρατικό αξιωματούχο ο οποίος ξέρει πολύ περισσότερα από ότι όλοι εμείς.

Οι δηλώσεις του αυτές είναι πέρα για πέρα ανησυχητικές. Πλέον, δεν μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά εντός του σώματος, αλλά για μια κρατική αστυνομία που ούτε λίγο ούτε πολύ, συμπεριφέρεται σαν φασιστική εγκληματική συμμορία. Προς τι κύριοι της "αστυνομίας" οι σούβλες και οι εορτασμοί μετά την κατά παραγγελία αθώωση των αληταρίων σαδιστών?

Ντροπή και αίσχος όχι μόνο στα δικαστήρια, όχι μόνο στην "αστυνομία" αλλά και αίσχος για το 3ο κοσμικό μας κράτος που ανέχεται στις τάξεις του τέτοιους υπανθρώπους, οι οποίοι υπό κανονικές συνθήκες, έπρεπε να σαπίζουν στα υπογειότερα των μπουντρουμιών γιατί πρόδωσαν το ιερό καθήκον της προφύλαξης των πολιτών όπως τους έχει ανατεθεί.

Είναι ευχής έργο βέβαια που πλέον η κυπριακή κοινωνία έχει αφυπνηστεί και δεν τους ανέχεται. Ούτε και πρέπει να τους ανέχεται. Γιατί ιστορικά, σαν προπύργιο του μακαριακού, και όχι μόνο, κατεστημένου, η αστυνομία ουδέποτε εργοδότησε τους καταλληλότερους αλλά λειτουργούσε και λειτουργεί ως οργανισμός βολέματος ημετέρων. Εξού και το κατάντημα της. Ας ελπίσουμε ότι και οι αντιδράσεις θα συνεχιστούν και θα ενδυναμωθούν αλλά και ότι αυτό το γεγονός θα γίνει αιτία για ριζοσπαστικές αλλαγές στο σώμα. Διαφορετικά, ζήτω που καϊκαμε!


Λευκωσία: Χιονοστιβάδα κατά της Αστυνομίας, καθώς στο ήδη βεβαρυμένο μητρώο με την υπόθεση των δυο κακοποιημένων φοιτητών, προστίθεται πλεκτάνη που έστησαν αξιωματικοί εναντίον του ανώτερου εισαγγελέα Σάββα Μάτσα, επειδή ήταν ο δημόσιος κατήγορος στη δίκη εναντίον των δέκα αστυνομικών. Ο κ. Μάτσας, μίλησε στον «Φ», για το γεγονός ότι αστυνομικοί για να τον εκδικηθούν και να τον εκθέσουν στα μάτια της κοινής γνώμης, έδωσαν σε τηλεοπτικό κανάλι στημένη υπόθεση εναντίον του.

Συγκεκριμένα, προβλήθηκε την περασμένη βδομάδα ότι πέτυχε ακύρωση εξώδικου προστίμου για τροχαία παράβαση, ενώ στην πραγματικότητα: Όταν αστυνομικός της ομάδας Ζ, του εξέδωσε παράνομα πρόστιμο σε ιδιωτικό χώρο, ο κ. Μάτσας παραπονέθηκε στον αξιωματικό υπηρεσίας. Διαπιστώθηκε η παρανομία του αστυνομικού και του απολογήθηκαν, αλλά όταν ο φάκελος πήγε στην Τροχαία Αρχηγείου Αστυνομίας για αρχειοθέτηση, το διέρρευσαν σε κανάλι παραποιώντας τα πραγματικά γεγονότα.

«Ξέρω ποιοι είναι», λέει ο κ. Μάτσας. «Εγώ δεν θα συμπεριφερθώ εκδικητικά, γι’ αυτό και δεν επιδίωξα την τιμωρία τους», αλλά αυτό το γεγονός δείχνει πόσο διαβρωμένη είναι η Αστυνομία. Ο κ. Μάτσας μιλά για αστυνομικούς που δεν διστάζουν ενόρκως στο Δικαστήριο να καταθέτουν ψεύδη, με στόχο να εκδικηθούν και να ενοχοποιήσουν πολίτες που θέλησαν να τους καταγγείλουν.

Φιλελεύθερος, 24/03/2009

Διεθνές το Ρεζίλεμα ...

Δύσκολα να αποκρύψει κανείς τα κατορθώματα της κυπριακής "δικαιοσύνης" ... και φυσικά ακόμα μια μέρα, ακόμα μια αιτία, ακόμα ένας λόγος για να ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ κανείς που γεννήθηκε Κύπριος ...

Όλοι μαζί, την Δευτέρα 23 Μαρτίου, στις 13.00, έξω από τα δικαστήρια, να βροντοφωνάξουμε ότι Ως Εδώ Και Μη Παρέκει! Η ανοχή μας υποδηλώνει ανέχεια στο κράτος τρομοκρατίας!



Από την London Daily News:

International Desk

The legal system of the Republic of Cyprus is tonight in total disarray and is facing condemnation by the European Union for the acquittal of ten police officers who were filmed beating brutally two Cypriot students in Nicosia two years ago.

Judges in the High Court of Cyprus deemed filmed evidence as inadmissible during the trial, with the ruling AKEL party leading condemnation of the decision of the Cypriot judicial system, and the courts failure to even accept that a brutal beating had in fact taken place.

Sources in Brussels are “extremely concerned” that a major miscarriage of justice has taken place in the courts of the Republic of Cyprus, the only member state in the EU to have a two tier legal process.

Lawyers for the victims denounced the legal system of the Republic of Cyprus as that of a “banana republic” with the Cyprus Mail correspondent Marianna Pissa in a report stating:

“Dr Yiannis Papageorgiou, father of the second student Marcos, shouted out, “Banana Republic, you may rejoice in your justice system……I am disappointed, just like the majority of Cypriot society will be over the decision of this justice system”

The prosecution crumbled according to the Cyprus Mail:

“The court said the 43-minute video footage submitted by the prosecution did not constitute valid evidence. The footage showed police officers repeatedly kicking and punching the handcuffed students. The court rejected the video on the grounds that “it denied the police of the right of a fair trial” because the defence failed to question the man that filmed the video.”

The London Daily News contacted officials in the European Commission this evening who cannot intervene in the internal workings of the judiciary of member states, but one official expressed his regret that the Republic of Cyprus had not made sufficient reforms to improve its legal system.

One of the victims of the police beatings has exiled himself to London and refuses to set foot in the Republic of Cyprus in fear of reprisals by the police in Nicosia.

Τα καθήκια αθωώνονται ...

... στην 3ο κοσμική Κύπρο, όπου ότι δηλώσεις είσαι ... ακόμα και "δικαστής" ...

Πόσο πιο χαμηλά, πλέον, μπορεί να πέσει αυτή η χώρα? Υπάρχει ένα τέλος επιτέλους? Κράτος μπανανίας, κράτος τρομοκρατίας όπου ο κάθε "αστυνομικός" δέρνει και απειλεί όποτε και όποιους θέλει ... Έπρεπε να λιώνουν στις φυλακές, και οι δήθεν "αστυνομικοί" και οι υποστηρικτές τους ΑΛΛΑ και οι δήθεν "δικαστές" που νομίζουν ότι υπηρετούν την δήθεν δικαιοσύνη τριτοκοσμικού πλέον "κράτους".


Εντονότατη κριτική άσκησε ο Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας Πέτρος Κληρίδης στην απόφαση του Κακουργιοδικείου να αθωώσει 10 αστυνομικούς από τη κατηγορία της κακοποίησης και του ξυλοδαρμού δύο φοιτητών.

Ο κ. Κληρίδης, μιλώντας στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων του ΡΙΚ και του Mega εξέφρασε έντονη απογοήτευση για την ποιότητα της δικαιοσύνης στην Κύπρο. Χαρακτήρισε τελείως λανθασμένη την απόφαση και πρόσθεσε ότι και τα δικαστήρια είναι υπό κρίση.

Σε ερώτηση, εάν πρέπει να εμπιστεύονται οι πολίτες τη δικαιοσύνη, ο Γενικός Εισαγγελέας απάντησε κατηγορηματικά: "Οχι πάντα", προσθέτοντας ότι με τη σημερινή απόφαση το περί δικαίου αίσθημα «έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα».

Δικαιολογημένα, είπε, ο ένας από τους δύο φοιτητές ανέφερε ότι η απόφαση αποτελεί ενθάρρυνση της κρατικής τρομοκρατίας, γιατί, επεσήμανε , αυτό πραγματικά γίνεται με την αθώωση των κατηγορουμένων.

Ο δικηγόρος Γιώργος Παπαϊωάννου , ο οποίος υπερασπίστηκε τους αστυνομικούς , ανέφερε ότι το Εφετείο θα αποφανθεί, εφόσον ασκηθεί έφεση, εάν δεν απονεμήθηκε σωστά η δικαιοσύνη.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Νομικών της Βουλής Ιωνάς Νικολάου δήλωσε ότι δεν μπορεί η κοινωνία να στερηθεί του δικαιώματος να συζητά αποτρόπαια γεγονότα, όταν αυτά από μόνα τους προκαλούν την κριτική τους.

«Οι αποτρόπαιες εικόνες, που όλοι είδαμε στους δέκτες των τηλεοράσεών μας, είναι βαθιά ριζωμένες στη σκέψη του κάθε ενός από εμάς. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι τις ξέχασαν», πρόσθεσε.

Ο κ. Νικολάου εξέφρασε την ελπίδα ότι η απονομή της δικαιοσύνης δεν θα εγκλωβιστεί με τις ίδιες τις αποφάσεις της, μέσα από διαδικαστικές και νομικίστικες ενστάσεις.

«Τέτοιες αποφάσεις», συμπλήρωσε, «που διακατέχονται και διαχέονται από διαδικαστικές και νομικίστικες ενστάσεις προκαλούν το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας».

Φιλελεύθερος, 3/20/2009


Ο Γενικός Εισαγγελέας, Πέτρος Κληρίδης, σε δηλώσεις την Παρασκευή το πρωί στο ραδιόφωνο του ΡΙΚ, επανέλαβε ότι με την απόφαση του Κακουργιοδικείου, ενθαρρύνεται η αστυνομική τρομοκρατία και πλήττεται ανεπανόρθωτα το κύρος του κράτους.

Έκανε επίσης λόγο για το ενδεχόμενο συγκάλυψης και πλαστογράφησης υποθέσεων, προσθέτοντας ότι είναι δυνατόν να επηρεαστούν και άλλες υποθέσεις, οι οποίες βρίσκονται υπό διερεύνηση.

Ανέφερε ακόμη ότι με τις εξελίξεις αυτές, ο κόσμος φοβάται και δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη και την Αστυνομία.

Με το να λέμε, είπε, ότι η Δικαιοσύνη είναι στο απειρόβλητο, δεν διορθώνονται τα πράγματα.

Ο Γενικός Εισαγγελέας τόνισε ότι ο κόσμος δεν πρέπει να σιωπά, αλλά στο πλαίσιο του Νόμου, να προβαίνει σε καταγγελίες.


Φιλελεύθερος, 3/20/2009

Τα αλητόπαιδα της Κύπρου και η ανίκανη μεσαιωνική αστυνομία ...

Κάνουν γαργάρα το ρατσισμό

Η Επίτροπος Διοικήσεως Ηλιάνα Νικολάου σε έκθεσή της, ως Αρχή κατά του Ρατσισμού και των Διακρίσεων, σημειώνει πως «η νομοθεσία κατά του ρατσισμού και οι αντίστοιχες ειδικές ποινικές διατάξεις παραμένουν ουσιαστικά ανενεργές και δημιουργείται εύλογα η αντίληψη ότι ο ρατσισμός δεν αντιμετωπίζεται αποφασιστικά και τα θύματα παραμένουν απροστάτευτα από το Νόμο και την πολιτεία». Η κ. Νικολάου εξέτασε αυτεπαγγέλτως επεισόδιο που συνέβη στις 8 Ιουνίου 2008 στον Ύψωνα, κατά το οποίο, ομάδα νεαρών Ελληνοκυπρίων επιτέθηκε εναντίον αλλοδαπών, στέλνοντας δύο Βρετανούς, έναν Ρουμάνο και έναν Βούλγαρο στο νοσοκομείο.

Εν να σας θάψουμε ούλλους
Από τον έλεγχο του ανακριτικού φακέλου της υπόθεσης προκύπτει ότι οι νεαροί στις 8 Ιουνίου θέλησαν να εκδικηθούν για τον ξυλοδαρμό του αδελφού ενός εξ αυτών, το προηγούμενο βράδυ από δύο Πολωνούς. Όπως κατέθεσαν οι νεαροί στην Αστυνομία, αποφάσισαν να συναντηθούν στις 8 Ιουνίου με σκοπό «να χτυπήσουν οποιοδήποτε αλλοδαπό βρισκόταν μπροστά τους» «για να μάθουν να μη δημιουργούν προβλήματα» και «για να τους διώξουν από τα σπίτια τους». Παραδέχθηκαν ότι αρχικά συνάντησαν δύο «αράπηδες» και χωρίς κανένα λόγο άρχισαν να τους κτυπούν όλοι μαζί. Οι «αράπηδες» κατάφεραν να ξεφύγουν και δεν έκαναν καταγγελία στην Αστυνομία. Στη συνέχεια οι ταραξίες επιτέθηκαν εναντίον ακόμη τριών αλλοδαπών που βρέθηκαν μπροστά τους. Και σε αυτή την περίπτωση, οι αλλοδαποί δεν κατήγγειλαν την υπόθεση στην Αστυνομία. Ένας Βρετανός που παρακολουθούσε κάλεσε τους νεαρούς να σταματήσουν και τότε δέχθηκε επίθεση και τραυματίστηκε στο κεφάλι. Δύο άλλοι Βρετανοί που πήγαν να βοηθήσουν τον συμπατριώτη τους δέχθηκαν επίσης επίθεση από τους νεαρούς. Οι τρεις Βρετανοί τραπήκαν σε φυγή και η αρχική ομάδα των νεαρών Ελληνοκυπρίων μεγάλωσε και εξοπλίστηκε με λοστούς και πέτρες, προκαλώντας ζημιές στα αυτοκίνητα και τα σπίτια των αλλοδαπών. Η ρατσιστική επίθεση συνεχίστηκε και στα γύρω σπίτια που διαμένουν άλλοι αλλοδαποί, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν με λοστό ένας Ρουμάνος και ένας Βούλγαρος. Οι μάρτυρες που κατέθεσαν στην Αστυνομία ανέφεραν πως οι νεαροί φώναζαν συνθήματα όπως «έξω οι ξένοι από τον Ύψωνα» και «εν να σας θάψουμε ούλλους». Την επόμενη ημέρα η Αστυνομία συνέλαβε δώδεκα νεαρούς 14 έως 18 ετών, εκ των οποίων οι οκτώ παραδέχθηκαν συμμετοχή στην επίθεση, ενώ οι άλλοι τέσσερις ισχυρίστηκαν μόνο ότι παρακολουθούσαν τα επεισόδια. Όλοι τους κατηγορήθηκαν και αφέθηκαν την ίδια μέρα ελεύθεροι.

Άλλα λόγια
Η Αστυνομία κατηγόρησε τους νεαρούς για οχλαγωγία, οπλοφορία προς διέγερση τρόμου, επίθεση μετά πραγματικής σωματικής βλάβης, κοινή επίθεση και κακόβουλη ζημιά σε περιουσία. Ούτε λέξη για ρατσισμό. Μόνο στην τελευταία παράγραφο, της εισηγητικής έκθεσης του ερευνώντος αστυνομικού, ζητείται, από τη Νομική Υπηρεσία, «να μελετηθεί το ενδεχόμενο κατά πόσο εναντίον των κατηγορουμένων μπορούν να προστεθούν κατηγορίες με βάση τον Νόμο για φυλετικές και άλλες διακρίσεις». Η Επ. Διοικήσεως στην έκθεσή της τονίζει πως πρόδηλα τα ρατσιστικά κίνητρα της υπόθεσης δεν διερευνήθηκαν και καμιά ουσιαστική διαβούλευση δεν έγινε για το κρίσιμο αυτό ζήτημα με το αρμόδιο Γραφείο της Αστυνομίας». Κατά την κ. Νικολάου, η παραγνώριση της ρατσιστικής πτυχής της υπόθεσης «καθιστά πλημμελή το πόρισμα, που δεν διασώζεται ούτε με την τελευταία παράγραφο με την οποία παραπέμπεται το ζήτημα στη Νομική Υπηρεσία».

Γραφείο «ταμπέλα»
Από τον Νοέμβριο του 2004 λειτουργεί στο Αρχηγείο Αστυνομίας «Γραφείο Καταπολέμησης των Διακρίσεων», το οποίο υπολειτουργεί αφού οι αστυνομικοί που το στελεχώνουν, στελεχώνουν ταυτόχρονα το «Γραφείο Καταπολέμησης της Βίας στην Οικογένεια» και το «Γραφείο Κατά της Νεανικής Παραβατικότητας»! Από την έρευνα της Επιτρόπου Διοικήσεως διαπιστώνεται ότι μέχρι σήμερα δεν έχει ενεργοποιηθεί κάποιος μηχανισμός καταγραφής των ρατσιστικών περιστατικών, με αποτέλεσμα να καταγράφονται αποκλειστικά τα αδικήματα που καταγγέλλονται ως ρατσιστικά. Επίσης δεν διαφαίνεται πρόθεση της Αστυνομίας να υιοθετήσει ειδικό έντυπο καταγραφής ρατσιστικών περιστατικών. Είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι σήμερα στην Κύπρο δεν έχει υπάρξει ούτε μία καταδίκη για αδίκημα βάσει της νομοθεσίας κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων. Σε σχέση με το επεισόδιο στον Ύψωνα, ο υπεύθυνος του «Γραφείου Καταπολέμησης των Διακρίσεων» της Αστυνομίας υποστήριξε ότι βρισκόταν σε συχνή επικοινωνία με τον ανακριτή της υπόθεσης «και ότι δεν φαινόταν εκ πρώτης όψεως να στοιχειοθετούνται αδικήματα βάσει της νομοθεσίας κατά των διακρίσεων». Μάλιστα ο φάκελος της υπόθεσης δεν πέρασε καν από το «Γραφείο Καταπολέμησης Διακρίσεων».

Ούτε ένα σεμινάριο
Από την έρευνα της Επ. Διοικήσεως προκύπτει ακόμα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Οι αστυνομικοί και πολύ περισσότερο οι επαρχιακοί αξιωματικοί σύνδεσμοί του Γραφείου Καταπολέμησης Διακρίσεων δεν έχουν καμία ειδική εκπαίδευση και δεν έχουν παρακολουθήσει κάποιο εξειδικευμένο σεμινάριο, ως προς τον εντοπισμό και την καταχώρηση των ρατσιστικών κινήτρων σε ένα αδίκημα. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μόνο μια σχετική κατάρτιση στους νέους αστυνομικούς κατά την φοίτηση τους στην Ακαδημία. Η Αστυνομία ελπίζει ότι η αλλαγή νοοτροπίας των αστυνομικών προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης και καταγραφής των ρατσιστικών περιστατικών, «θα επέλθει σταδιακά με την εμπειρία και την χρόνια ενασχόληση » με αυτά τα θέματα!

Πεισματική άρνηση
Η Επ. Διοικήσεως στην έκθεση της διαπιστώνει πως οι αρμόδιες αρχές «αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τα περιστατικά ρατσισμού και να τα αντιμετωπίσουν με την αναγκαία αποφασιστικότητα». Αν και όπως σημειώνει, υπάρχει επαρκές νομικό πλαίσιο, παρατηρείται μια προβληματική αντιμετώπιση των ρατσιστικών περιστατικών η οποία οφείλεται «σε κάποια ιδιάζουσα αντίληψη και ερμηνεία της έννοιας από τα αστυνομικά όργανα», με αποτέλεσμα να διαπιστώνεται πλημμελής αντιμετώπιση του φαινομένου. Η κ. Νικολάου σημειώνει ακόμα πως λόγω του ελλειμματικού χειρισμού της Αστυνομίας «τα καταγεγραμμένα ρατσιστικά περιστατικά δεν αντανακλούν το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και κατά συνέπεια το πρόβλημα δεν μπορεί να αξιολογηθεί στις σωστές του διαστάσεις και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά». Η Επ. Διοικήσεως υπενθυμίζει ακόμα δύο ρατσιστικά περιστατικά που είχε διερευνήσει το 2005 και το 2007, και στα οποία η Αστυνομία «παρέλειψε» να προσάψει κατηγορίες εναντίον των δραστών.

Τυφλή βία
Στην έκθεση της Επ. Διοικήσεως σημειώνεται πως στο επεισόδιο στον Ύψωνα η βία που ασκήθηκε από τους νεαρούς ήταν «τυφλή» εναντίον κάθε αλλοδαπού, και παρόλο που υπάρχει παραδοχή των δραστών, η Αστυνομία δεν περιέλαβε στις εναντίον τους κατηγορίες κανένα αδίκημα από αυτά που προνοούνται από την αντιρατσιστική νομοθεσία. Όπως σημειώνεται «δεν φαίνεται να λήφθηκε δεόντως υπόψη ο φόβος, η αγωνία, ο πόνος και το αίσθημα υποβάθμισης που δυνατόν να προκλήθηκε στους αλλοδαπούς λόγω της επίθεσης που δέχθηκαν και το ενδεχόμενο να έχουν υποστεί οι αλλοδαποί απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση κατά την έννοια του άρθρου 8 του Συντάγματος και του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΛΑΤΖΗΣ
Κωδικός άρθρου: 852440
ΠΟΛΙΤΗΣ - 10/02/2009, Σελίδα: 19

Κάτω τα χέρια των άθλιων ρασοφόρων από την Ιστορία ...

Το Υπουργείο Παιδείας, επισημαίνει ότι τα όσα αναφέρονται στο ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου αφορούν σε ανύπαρκτα δεδομένα και στοιχεία. "Αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται και δεν λειτουργεί καμία Επιστημονική Επιτροπή για την Ιστορία", προσθέτει. Σημειώνει επίσης, ότι η Επιτροπή που θα οριστεί από το Υπουργείο για την ετοιμασία νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα της Ιστορίας, όπως και για όλα τα γνωστικά αντικείμενα, θα αποτελείται από πανεπιστημιακούς πολύ υψηλού επιστημονικού κύρους και εγνωσμένης ακεραιότητας και ότι η σύνθεσή της θα αποτελεί προϊόν ευρύτατης συναίνεσης.

Σε δηλώσεις του στο κρατικό ραδιόφωνο, ο υπουργός, Ανδρέας Δημητρίου, θεωρεί ότι υπάρχει παραπληροφόρηση και άγνοια για το θέμα της Ιστορίας. Ανέφερε ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμιά Επιτροπή για την Ιστορία και καμιά έκθεση και διερωτήθηκε πως η Ιερά Σύνοδος αναφέρεται σε κάτι τέτοιο. Παράλληλα, απέρριψε το αίτημα της Ιεράς Συνόδου για συμμετοχή δύο αρχιερέων στην Επιτροπή, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση θεωρεί ότι στην Επιτροπή θα μετέχουν ειδικοί επιστήμονες εγνωσμένου κύρους. Ανέφερε επίσης ότι η σύνθεση της Επιτροπής αναμένεται να ανακοινωθεί σήμερα ή αύριο. Θα έχουμε, είπε, μια Επιτροπή, η οποία θα διασφαλίζει την ισορροπία και την ευρύτατη δυνατή πολιτική συναίνεση ως προς τη σύνθεση και ως προς την εμπειρογνωμοσύνη της.

Δηλώσεις περιθωριακών πλέον ... και τέως ...

Ο Γιώργος είναι πονηρός. Το πολύ...

Αν υπήρχε μια παγκόσμια διάκριση για το θράσος, ειδικά το κουτοπόνηρο, ο πρώην ΥΠΕΞ και νυν πολιτικώς ανεπάγγελτος Γιώργος Λιλλήκας θα το έπαιρνε το δίχως άλλο. Προσέξτε: Πήγε ο "Πολίτης" να του πάρει συνέντευξη και ο συνάδελφος Παναγιώτης Τσαγγάρης τον ρώτησε εάν, μετά από πέντε χρόνια, θεωρεί ότι ήταν λάθος τα όσα λέχθηκαν για την περιρρέουσα και τις χρηματοδοτήσεις της UNOPS. Και, ο απίστευτος, απάντησε: "Από μένα δε θα βρείτε καμιά δήλωσή μου ούτε για χρηματοδοτήσεις ούτε για περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Το ότι εκφράστηκαν ή ότι λέχθηκαν πράγματα, και από τις δύο πλευρές, που δεν θα έπρεπε να λεχθούν, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία". Αν έμενε έως εδώ, τέλος πάντων. Αλλά δεν έμεινε. Προκάλεσε ακόμη περισσότερο: "Επειδή όμως ακριβώς μιλώ στην εφημερίδα σας, στον "Πολίτη", θα ανέμενα και αναμένω ότι οι δημοσιογράφοι του "Π", οι οποίοι ξέρουν την αλήθεια, να πουν από πού ξεκίνησε η ιστορία με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Δεν ήταν από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος έκανε παρέμβαση για να βοηθήσει κάποιον άλλο πολιτικό του φίλο. Και αναμένω πως θα λεχθεί η πραγματικότητα, μιας και απεβίωσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ας αποκατασταθεί σε τούτο τουλάχιστον η μνήμη του".

Με άλλα λόγια, εμείς, οι συντάκτες του "Πολίτη" έχουμε την υποχρέωση να αποκαταστήσουμε "σε τούτο τουλάχιστον" τη μνήμη Παπαδόπουλου αφού, ως μέρος κατά τον κ. Λιλλήκα της μιας από τις δύο πλευρές, μάλλον τη σπιλώσαμε. Κατ' αρχάς, η... μνήμη (hello?) κάποιου σπιλώνεται εάν λεχθεί κάτι κακό ΜΕΤΑ (hello?) που αποβιώνει. Ουδείς είπε κάτι τέτοιο. Προσωπικά δε, δεν πιστεύω πως έχει πρόβλημα η μνήμη του Τάσσου. Ναι, διέπραξε τεράστια και επιζήμια για την ενότητα του τόπου σφάλματα αλλά δεν δέχομαι ότι του έλειπε ο πατριωτισμός, ασχέτως εάν εκείνος το πίστευε για όλους όσοι τον αμφισβητήσαμε. Μόνο που, η ιστορία με την περιρρέουσα δεν αφορούσε δύο πλευρές αλλά μία. Τη δική του. Απρόκλητα επιτέθηκε αφήνοντας έναν ασύλληπτα συκοφαντικό υπαινιγμό: Ότι πολλοί οι οποίοι είχαν άλλη άποψη από τη δική του τα πήραν δήθεν από τους ξένους. Και επειδή ήξερε πόσο συκοφαντικά ήταν αυτά που είπε, αυτά που κατέρρευσαν μετά, φρόντισε να πει στο τέλος της δήλωσής του πως όλα αυτά δεν χρειάζονται αποδείξεις και χαρτόσημα. Συνάγονται λέει από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα! Νιώθω άβολα, ο άνθρωπος είναι νεκρός αλλά, φτάνει η παραχάραξη: Η λάσπη ΔΕΝ ρίφθηκε εκατέρωθεν όπως πονηρά επιχειρεί να πει ο κ. Λιλλήκας. Παλιά του τέχνη κόσκινο βεβαίως, ο άνθρωπος κάποτε εξίσωσε την Επιτροπή για το Άνοιγμα της Λήδρας με τους νεοναζί αλλά, η λάσπη ρίφθηκε από την μία πλευρά και εάν κάποιος όφειλε να αποκαταστήσει τη φήμη κάποιου, τότε αυτός ήταν ο Τάσσος. Η δε φήμη ήταν η δική μας. Αν επέλεξε να μην το κάνει μέχρι να πεθάνει, θέμα δικό του. Και δικαίωμά του.

Σε ένα πράγμα, ναι, έχει δίκιο ο κ. Λιλλήκας. Στο ότι η συκοφαντία της περιρρέουσας δεν προέκυψε από μια κόντρα με τον ίδιο τον Τάσσο Παπαδόπουλο αλλά με τον Δημήτρη Χριστόφια. Ο Τάσσος έλειπε στο εξωτερικό και όταν επέστρεψε, ο Χριστόφιας τον παρέλαβε στο Αεροδρόμιο, κλείστηκαν για αρκετή ώρα στο VIP και όταν τελείωσαν ο μακαρίτης έκανε τη δήλωση αρχίζοντας με την ατάκα "... όσον αφορά τη σύγκρουση του Προέδρου της Βουλής με εφημερίδα". Μετά είπε τα υπόλοιπα. Αυτό, όμως, δεν το έκρυψε κανείς. Ούτε εμείς, ούτε κανένας άλλος. Ήταν γνωστό. Έπαιξε στα κανάλια, γράφτηκε και στον "Πολίτη" και αλλού. Ο δε Τάσσος δεν ήταν ούτε χαζός, ούτε άβουλος, ούτε φερέφωνο κανενός, όπως πρέπει να πιστέψει κάποιος για να δεχθεί την εκδοχή Λιλλήκα. Και ό,τι και εάν του είπε ο Χριστόφιας εκείνο το βράδυ, όποιος γνωρίζει έστω και τα βασικά για τον Τάσσο μόνο να γελάσει μπορεί με την ατάκα: "Έκανε παρέμβαση για να βοηθήσει κάποιον άλλο πολιτικό του φίλο". Που και έτσι να είχαν τα πράγματα, το να στιγματίσει ο Πρόεδρος της χώρας ως προδότες και πληρωμένους όσους διαφωνούσαν μαζί του ήταν ο τρόπος να... βοηθήσει έναν πολιτικό του φίλο ο οποίος είχε τσαντιστεί με μια εφημερίδα; (!..)

Όσο για τον ίδιο τον κ. Λιλλήκα, εύλογα προκύπτει το ερώτημα γιατί, εφόσον τα όσα λέχθηκαν τότε λέχθηκαν και από τις "δύο πλευρές" και κακώς, ο ίδιος δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να πει αυτό το πράγμα δημοσίως, ζώντος του Τάσσου Παπαδόπουλου; Γιατί άραγε την εποχή που δεν ήταν ένας πρώην πολιτικός στα αζήτητα αλλά κατείχε αξιώματα, δεν τόλμησε να βγει και, λέγοντας αυτό το απλούστατο πράγμα, να συμβάλει στην ενότητα και να υποδείξει ουσιαστικά στον μακαρίτη πως και εκείνος (το "και" κατά τα λεγόμενα Λιλλήκα) έσφαλλε; Δεν μιλάμε για μια απλή υπόθεση. Μιλάμε για ένα πρωτοφανές κυνήγι μαγισσών το οποίο ξεκίνησε τότε και, δυστυχώς, συνεχίζεται διά των ψιθύρων από κάποιους γελοίους ακόμη και σήμερα που όλα αυτά έχουν πια καταρριφθεί. Γιατί δεν μίλησε λοιπόν; Μήπως γιατί θα έχανε την εύνοια του Τάσσου; Μήπως γιατί απλά δεν είχε λόγο να το πει; Ή μήπως γιατί συμφωνούσε μια χαρά με τη βιομηχανία λάσπης που είχε στηθεί;

Το βέβαιο είναι πως ο κ. Λιλλήκας ξέρει πολύ καλά πότε μιλάει και πότε παίζει πελλόν. "Από μένα δε θα βρείτε καμιά δήλωσή μου ούτε για χρηματοδοτήσεις ούτε για περιρρέουσα ατμόσφαιρα". Φυσικά δεν θα βρούμε. Και δεν θα βρούμε διότι όντως δεν έκανε. Τι να έλεγε (δημοσίως...); Μήπως εκείνο το αισχρό, πως όσοι χρηματοδοτήθηκαν από τη UNOPS ήταν ιμίσιη μου δωσίλογοι των ξένων; Μα ειδικά αυτό πώς να το έλεγε ο έρμος; Όταν και η σύζυγός του είχε χρηματοδοτηθεί από τη UNOPS για τη μη κυβερνητική της οργάνωση Women Waging Peace προκειμένου να παράξει ένα βιβλίο... δικοινοτικής Προφορικής Ιστορίας - το οποίο δεν εκδόθηκε ποτέ; Συμπέρασμα; Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο κουτοπόνηρος δεν είναι μόνο κουτός. Μια πονηριά τη διαθέτει. Η τελευταία, όμως, δεν πρέπει ποτέ να συνδέεται με την εξυπνάδα. Άλλο η μια, άλλο η άλλη!

Κώστας Κωνσταντίνου
Κωδικός άρθρου: 849440
ΠΟΛΙΤΗΣ - 27/01/2009, Σελίδα: 13

"Χρυσόστομος" ... ένας μεγάλος ...

Ένας αχάριστος λαός και ένας μεγάλος...

Χθες είχαμε πιο σοβαρά πράγματα οπότε, σήμερα, έστω και ελαφρώς αργοπορημένα επιβάλλεται να ασχοληθούμε λίγο με το φοβερό ξέσπασμα του Αθυρόστομου Β' (8%) εναντίον του αχάριστου κυπριακού λαού ο οποίος δεν πήγε στο μνημόσυνο του μακαρίτη του Τάσσου, την Κυριακή. "Ανέβηκα σήμερα εδώ", πρόσθεσε, "για να τελέσω το 40ήμερο μνημόσυνο του αειμνήστου Τάσσου, μάλιστα και το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής ήτο επίκαιρο, που έδειξαν την αχαριστία τους οι εννέα θεραπευθέντες και, λόγω αυτής της φόρτισης, απέφυγα να κάνω και το κήρυγμα για το οποίο είχα καταλλήλως προετοιμασθεί. Βλέποντας την αγνωμοσύνη μπορώ να πω ότι ο Τάσσος γλίτωσε την Κύπρο και την κρατική οντότητα της Κύπρου από τη διάλυση". Ερωτηθείς από ποιους προέρχεται η αγνωμοσύνη, ο Αγιατολάχ Γκαντεμί απάντησε: "Από τον κυπριακό λαό, δυστυχώς"! 

Α βρε αχάριστοι! Α βρε τομάρια! Α να μου χαθείτε! Που δεν πήγατε στο μνημόσυνο και νευριάσατε τον άγιο ετούτο άνθρωπο. "Βέβαια", δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος, "αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων και στην ιστορία έχουμε πολλά παραδείγματα. Εύχομαι ο Τάσσος να είναι ο τελευταίος". Εμάς τις απόψεις μας τις ξέρετε οπότε αντιλαμβάνεστε ότι εξακολουθούμε να μην κατατάσσουμε τον Τάσσο στους "μεγάλους" και, συνεπώς, να μην θεωρούμε ότι θα μπορούσε να είναι και ο τελευταίος από αυτούς. Ο Μακαριότατος, όμως; Α, για αυτόν δε σηκώνουμε κουβέντα! Σε προσωπικό επίπεδο έχουμε άλλη άποψη αλλά την πλειοψηφία τη σεβόμαστε. Και όλοι μας οι γνωστοί και οι φίλοι, όλοι όμως εκτός από εμάς, για αυτό είπαμε "η πλειοψηφία", άμα τον βλέπουν να κάνει νέες δηλώσεις αναφωνούν: "Α, μα αυτός είναι πολύ μεγάλος...". Η κατάληξη αλλάζει. "Μεγάλος πατριώτης", λέει λ.χ. ένας φίλος μας. Ένας μόνο αλλά τι σημασία έχει; Οι άλλοι λένε πολλά άλλα "μεγάλος". Αλλά, στο μέγεθος, κανείς δε διαφωνεί. Είναι μεγάλος. Πολυυύ μεγάλος. Εξ ου και το θάρρος του να αποκαλεί έναν ολόκληρο λαό, το λαό που... ΔΕΝ τον εξέλεξε στο θρόνο, "αχάριστο". Μεγάααλος! 

Αν και φοβόμαστε πως δεν έχουμε την κατάλληλη επιστημονική κατάρτιση (ε, φυσικά τη θεολογική - ποια άλλη;), θα επιχειρήσουμε να διαβάσουμε ανάμεσα στις γραμμές και να βρούμε, παρά τη φουρτούνα που ολοφάνερα επικρατούσε στο μυαλό του την ώρα της δήλωσης (ε, λόγω της φόρτισης της στιγμής - τι άλλο;), το τι μπορεί να εννοούσε. Κατ' αρχάς, επειδή ο Αθυρόστομος Β' είναι φαν των κυπριακών παροιμιών και τις χρησιμοποιεί συχνά (αν και σαν κλασικός Κυπραίος ο οποίος έχει κόλλημα με τη χωριάτικη καταγωγή του, τις λέει μισές στα κυπριακά και μισές στα χωρκατοκαλαμαρίστικα - π.χ. "Η αλεπού εχώννετουν και η ουρά της εφαινόταν"), θα δώσουμε και εμείς μια παροιμία για να περιγράψουμε την παράκρουση που έπαθε στο μνημόσυνο τις προάλλες. Την παροιμία, "Αλλού τον τρώει τζιαι αλλού κνήθεται".

Γιατί; Διότι, δεν μπορεί μετά από το σοκ που πάθαμε όλοι μας στην κηδεία του τέως Προέδρου, με τον ελάχιστο κόσμο που εμφανίστηκε παρά τις προτροπές για μετατροπή της κηδείας σε συλλαλητήριο (ή και ΛΟΓΩ των προτροπών αυτών), δεν μπορεί λοιπόν μετά από αυτό, ο Αθυρόστομος Β' να περίμενε πως ξαφνικά στο 40ήμερο θα κατέβαιναν τα μιλιούνια. Η στοιχειώδης λογική, απορρέουσα (όχι... περιρρέουσα, άλλο αυτό) από το εξίσου στοιχειώδες IQ λέει πως ο κόσμος στο μνημόσυνο θα ήταν ακόμη λιγότερος. Έτσι δεν είναι; Γιατί, λοιπόν, το πήρε τόσο προσωπικά ο Μουλάς και "εσαλαβατούσεν" που λέμε και στα κυπριακά; Σημειώστε, παρενθετικά, ότι η χάρις του έφτασε και στην άλλη πλευρά: Ο τουρκοκυπριακός Τύπος αντιμετώπισε την είδηση των δηλώσεών του όπως αντιμετωπίζουμε εμείς κάτι ειδήσεις από τις ΗΠΑ (συνήθως) όπου μια ξεμωραμένη γριά μηνύει τον Πρόεδρο γιατί περνούν τα αυτοκίνητα απ' έξω και λέει ότι παθαίνει ψυχολογικά ο γάτος της και δεν κάνει τακτικά τα κακά του. Έτσι. Έκαναν πλάκα οι Τ/Κ. Πώς είπατε; Τον πήραν χαμπάρι; Μωρέ, όλοι μας τον πήραμε χαμπάρι αλλά, ας όψεται το ράσο και ο καθωσπρεπισμός που επιβάλλει ακόμη. Ό,τι και εάν έχει μέσα. Το ράσο.

Τι να συνέβη λοιπόν; Πιστεύουμε πως ο Αθυρόστομος Β' ο οποίος φημίζεται για διάφορα αλλά όχι κατ' ανάγκην για την σπιρτάδα του, έπεισε τον εαυτό του ότι αυτό που έγινε στην κηδεία του Τάσσου ήταν τυχαίο, ότι π.χ. πολλοί φοβήθηκαν την κίνηση που υπολόγιζαν ότι θα είχε και δεν πήγαν. Και σίγουρος ότι θα βρισκόταν ενώπιον πλήθους στο μνημόσυνο ετοίμασε ένα ωραίο πολιτικό κήρυγμα από αυτά που εκφωνεί κορδωτός πάντοτε, πιστεύοντας ότι ο κόσμος τον παίρνει στα σοβαρά. Ναι, το πιστεύει όντως αλλά, μεταξύ μας, γιατί είναι κρίμα. Ναι ακόμη κι αυτός. Δεν κάνει να κοροϊδεύουμε τέτοια πράγματα. Τέλος πάντων, όπως και να 'χει, πήγε εκεί, νόμιζε ότι θα αξιωνόταν να μιλήσει για πρώτη φορά στη ζωή του ενώπιον αξιόλογου πλήθους (δεν του έκατσε ποτέ μέχρι σήμερα του κακομοίρη) και τελικά, διαπίστωσε ότι ήταν τρεις και ο κριός... ε σόρι, ο κούκος. Θέλετε η απογοήτευσή του λοιπόν, θέλετε η δικαιολογημένη οργή του για την πρόσφατη επίσης συγκλονιστική αποκάλυψη ενός άλλου μνημείου πολιτικής σοβαρότητας, του Πεζούνη των Οικολόγων, ότι οι Εγγλέζοι βομβαρδίζουν τα σύννεφά μας με βόριο και για αυτό δεν βρέχει και (προσθέτουμε εμείς) για αυτό πάνε στράφι οι δεήσεις του Αθυρόστομου Β' και νομίζει ο κόσμος ότι είναι και Μητσοτάκης Β'; Ε, όλα αυτά λοιπόν τον εκνεύρισαν. Αλλά, αν χάνει την ψυχραιμία του τόσο συχνά και λέει όλα αυτά τα φοβερά, γιατί δεν μιλάει λιγότερο; Θα μας πείτε, τρελαθήκαμε; Αν πει και το κλείσει θα χάσουμε και εμείς τα κελεπούρια για τη Στήλη. Αυτός; Να το κλείσει. Να το ανοίγει πιο συχνά ΟΚ. Να το κλείσει, ποτέ. Μα ποτέ. Στα σίγουρα το παίζουμε το παιγνίδι.

Κώστας Κωνσταντίνου

Κωδικός άρθρου: 848184

ΠΟΛΙΤΗΣ - 21/01/2009, Σελίδα: 13