Wednesday, November 14, 2007

Κυπριακή Κοινωνία Ώρα Μηδέν

Τα αποτελέσματα της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας (ΕΚΕ) που δημοσίευσε
η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» το Σάββατο (10 Νοεμβρίου 2007),
σκιαγράφησαν για ακόμη μια φορά τα σαθρά θεμέλια πάνω στα οποία είναι
κτισμένη η κυπριακή κοινωνία του σήμερα. Το προφίλ του «σύγχρονου»
Κύπριου, μέσα από μια αντικειμενική θεώρηση των αποτελεσμάτων, είναι
πραγματικά πέρα για πέρα καταθλιπτικό. Και όμως, οι αντιδράσεις και ο
σχολιασμός στα ΜΜΕ, για αυτήν ειδικά την έρευνα, επισκιάστηκαν από τις
καθημερινές πλέον φωνασκίες των εκλογικών επιτελείων και των πολιτικών
χαμαιλεόντων που προσπαθούν για ακόμη μια φορά να αποσπάσουν την ψήφο
του ομολογουμένως δύσμοιρου Κύπριου.

Δύσμοιρος, γιατί σύμφωνα πάντοτε με την έρευνα, ο Κύπριος του 2007,
βρίσκεται καθηλωμένος στην θέση του «θεατή στη ζωή των άλλων», όχι
μόνο δεν δημιουργεί ο ίδιος, αλλά έχει το θράσος να «υποβαθμίζει τη
δημιουργική συμμετοχή». Ωσάν παντοδύναμος κριτής και κάτοικος του
κέντρου της γης, φτύνοντας κατάμουτρα δεκαετίες παγκόσμιου κοινωνικού
εκσυγχρονισμού παρουσιάζεται «ξενοφοβικός» αλλά και «ρατσιστής»,
«αποδοκιμάζει τη σεξουαλική διαφορετικότητα» και βλέπει, ως κατά
φαντασία διωκόμενος, τους υπόλοιπους ανθρώπους με «καχυποψία» και
«έλλειψη εμπιστοσύνης». Κατά τα άλλα δε, ευρισκόμενος προφανώς σε
κατάσταση πλήρους και ολοκληρωτικής άρνησης για τον εαυτό του,
παρουσιάζεται «αισιόδοξος» για το μέλλον.

Η έρευνα και τα αποτελέσματα της δεν θα πρέπει να περάσουν
απαρατήρητα, γιατί πολύ απλά, μπορούν να εξηγήσουν πλήρως πολλές
συμπεριφορές του «σύγχρονου» Κύπριου, πέραν των κοινωνικών. Η στάση
ζωής που υιοθετεί ο «σύγχρονος» Κύπριος, αντικατοπτρίζεται τόσο στα
πρόσωπα της πολιτικής του ηγεσίας, όσο και στις πολιτικές του
αποφάσεις, αλλά και στις θρησκευτικές του αντιλήψεις. Για παράδειγμα,
οι κατ'επανάληψη ταλιμπανοειδείς δηλώσεις του κ. Χρυσοστόμου και η
απέλπιδα προσπάθεια της αναχρονιστικής ορθόδοξης (αναρριχημένης)
ηγεσίας να εισέλθει στα του κράτους και να αποφασίζει - άκουσον
άκουσον - για την παιδεία, αντιμετωπίστηκαν με μια πρωτόγνωρη στάση
κοινωνικής απάθειας. Ακριβώς επειδή ορθοδοξία και συντηρητισμός
αποτελούν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, και στην ιδεολογία του
«σύγχρονου» Κύπριου, επιπλέον, καλύπτονται από το συμπαγές τοίχος της
«θρησκοληψίας». Μήπως τέτοιες επιθέσεις κατά της δημοκρατίας, του
ανεξίθρησκου κράτους αλλά και της κοινής λογικής θα γίνονταν ανεχτές
σε μια χώρα εκσυγχρονισμένη και προοδευτική;

Είναι ακριβώς πάνω σε τέτοιου είδους αντιλήψεις και ιδεολογικούς
γκρεμούς, που και ο απερχόμενος πρόεδρος, Τάσσος Παπαδόπουλος, ωσάν
ακόμα ένας Μακάριος, έκτισε το επιβλαβές τερατούργημα της εικονικής
εθναρχίας του. Η παρούσα πολιτική ηγεσία λοιπόν, έχτισε απάνω στις
φοβίες και τα σάπια κοινωνικά θεμέλια της κυπριακής κοινωνίας, και
συνεχίζει, μέχρι σήμερα, να εμποδίζει τον πραγματικό εκσυγχρονισμό,
αποκλείοντας και απομονώνοντας έτσι την πλειοψηφία των Κυπρίων στην
ντουλάπα με τους εφιάλτες τους. Εξού και το απερχόμενο κυβερνητικό
σχήμα στηρίζεται από κόμματα δορυφόρους, όπως το ΕΥΡΩ.ΚΟ, τα οποία
δημιουργήθηκαν οπορτουνιστικά για να κεφαλαιοποιήσουν τον
συντηρητισμό, την ξενοφοβία και, επομένως, τον εθνικισμό του
«σύγχρονου» Κύπριου που ακόμα βλέπει οπτασίες και φαντάσματα μιας
παγκόσμιας συνωμοσίας εναντίον του. Κανείς, λοιπόν, δεν πρέπει να
ξαφνιάζεται από την εμφάνιση εξτρεμιστικών στοιχείων στην πολιτική
σκηνή του τόπου, και αν αυτή η κοινωνική κατρακύλα επιτραπεί να
συνεχιστεί, τότε ούτε και η αύξηση των ποσοστών τους θα αποτελεί
έκπληξη.

Η κατάντια αυτή όμως δεν αμαυρώνει μόνο την εικόνα της κυπριακής
κοινωνίας σήμερα, αλλά προδιαγράφει και ένα μέλλον ζοφερό για τις
γενεές που θα ακολουθήσουν. Οι συνέπειες δηλαδή των σημερινών μας
αποφάσεων θα δημιουργήσουν εκ νέου, φαύλους κύκλους, κοινωνικές και
πολιτικές ελεύθερες πτώσεις για τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών
μας. Το 2004, ο «σύγχρονος» Κύπριος απέρριψε το σχέδιο λύσης του γ.γ.
του ΟΗΕ Κοφι Ανναν, με ισχυρή πλειοψηφία. Βλέποντας όμως το αποτέλεσμα
του δημοψηφίσματος μέσα από το φακό των συμπερασμάτων της Ευρωπαϊκής
Κοινωνικής Έρευνας, το 76% που απέσπασε το απορριπτικό «όχι» υπό την
καθοδήγηση του κατά φαντασία εθνάρχη, είναι σχετικά λίγο! Ζητήσαμε από
ένα λαό που δεν χρησιμοποιεί το διαδίκτυο επί καθημερινής βάσης στην
συντριπτική του πλειοψηφία (90%), ενώ μόνο 3 στους 10 χρησιμοποιούν το
διαδίκτυο γενικότερα, και περίπου οι μισοί (46%) δεν διαβάζουν καν
εφημερίδα καθημερινά, να ενημερωθεί έγκαιρα και να αποφασίσει
αντικειμενικά πάνω σε ένα από τα πιο πολύπλοκα νομικά έγγραφα που
παρήγαγαν ποτέ τα Ηνωμένα Έθνη!

Το σχέδιο Αννάν, αλλά και οποιαδήποτε άλλη λύση ομοσπονδιακή, απαιτεί
όραμα, κοινωνική ενεργοποίηση και ανοχή, αποδοχή της διαφορετικότητας
και στρατηγική για το μέλλον. Διαφορετικά, η συμβίωση με τους Τ/Κ
είναι αδύνατη. Αντ'αυτών των χαρακτηριστικών, οι Κύπριοι του 2004
πρόταξαν τον άκρατο συντηρητισμό τους, αλλά και τον ρατσισμό τους στο
πρόσωπο του κ. Αννάν, παρουσιαζόμενοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν οι
προστάτες της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά το
παγκόσμιο. Αν κανείς, βεβαίως, συναθροίσει αυτή τους την στάση με το
γεγονός ότι τα δύο τρίτα των Κυπρίων «αποδοκιμάζει αν μια γυναίκα έχει
παιδί με έναν σύντροφο με τον οποίο συζεί αλλά χωρίς να είναι
παντρεμένη μαζί του», με ποσοστά αποδοκιμασίας ψηλότερα από όλες τις
άλλες χώρες, τότε η κοινωνική υποκρισία και η κατάσταση άρνησης στην
οποία βρισκόμαστε σήμερα σαν κοινωνία είναι εξόφθαλμη. Δικαιώματα μεν,
αλλά επιλεκτικά, όχι για όλους. Πώς αναμέναμε, λοιπόν, οι Κύπριοι να
ψηφίσουν υπέρ μιας λύσης που οραματιζόταν την ομαλή συμβίωση με άτομα
διαφορετικής εθνικής προέλευσης, άλλης θρησκείας, άλλης γλώσσας και
μερικώς διαφορετικής πολιτιστικής κουλτούρας;

Η φοβία του «σύγχρονου» Κύπριου έτσι όπως καταδεικνύει η έρευνα,
απέναντι στον εκσυγχρονισμό, την αλλαγή και το καινούργιο, πηγάζει από
τα ιστορικά του συντηρητικά συμπλέγματα. Τέτοια συμπλέγματα όμως,
είναι πρόσφορο έδαφος προς εκμετάλλευση από τον κάθε λογής ηγέτη που
ξέρει να παίζει και να ενεργοποιεί κατά το δοκούν τα συναισθήματα αυτά
του λαού. Ο κ. Παπαδόπουλος, κλαμένος δια των τηλεοπτικών καναλιών,
κάλεσε τον λαό σε απόρριψη, στασιμότητα, εσωστρέφεια και
Δον-Κιχωτικούς αγώνες. Δεδομένης αυτής της έρευνας, θα έπρεπε να ήταν
τουλάχιστον αναμενόμενο ότι ο λαός θα ανταποκρινόταν, γιατί στο τέλος
της ημέρας ο κ. Παπαδόπουλος μας αξίζει. Τον έχουμε κερδίσει με το
σπαθί μας, γιατί μας αντικατοπτρίζει σαν άτομα και σαν ιδεολογία, στην
πλειοψηφία μας, σαν κοινωνία.

Ο μόνος υποψήφιος πρόεδρος, ο οποίος ξεφεύγει από το σαθρό αυτό
κοινωνικό γίγνεσθαι, έχοντας πραγματικά γαλουχηθεί με τα ιδανικά και
την νοοτροπία της Ευρώπης, είναι ο κ. Ιωάννης Κασουλίδης. Ο αγώνας του
όμως, που είναι και δικός μας αγώνας, για απαλλαγή από τον
συντηρητισμό, την μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, δεν
είναι απλά ακόμα ένας αγώνας για την προεδρία. Είναι ένας καθημερινός,
επίπονος, και άνισος ιδεολογικός αγώνας ενάντια στους εφιαλτικούς
δαίμονες της κυπριακής κοινωνίας. Ενάντια στους ίδιους δαίμονες που
ταλανίζουν και καθηλώνουν τον «σύγχρονο» Κύπριο στο παρελθόν και τον
καθιστούν περίγελο της ευρωπαϊκής οικογένειας. Είναι οι δαίμονες που ο
κάθε Κύπριος βλέπει αλλά αγνοεί στον καθρέφτη του κάθε πρωί. Είναι ο
λόγος που η Κύπρος του Τάσου Παπαδόπουλλου, χάνει και θα συνεχίζει να
χάνει!

Όταν το 2004, οι Αμερικανοί ανάδειξαν για δεύτερη φορά τον κ. Bush
στην προεδρία των Η.Π.Α, η βρετανική εφημερίδα «Daily Mirror», με
πρωτοσέλιδό της, διερωτήθηκε «Πώς είναι δυνατόν 59εκ άνθρωποι να είναι
τόσο ανόητοι;». Ας ελπίσουμε ότι τον Φεβρουάριο του 2008, εδώ στην
Κύπρο, δεν θα χρειαστεί να διερωτηθούμε κάτι παρόμοιο...

Ιωάννης Ιωάννου

2 comments:

Yiota said...

χαίρομαι που ανακάλυψα το blog σας. Κάτι τέτοια εξαιρετικά κείμενα λείπουν απο την blogοσφαιρα. Συμφωνώ στο σημείο που θίξατε πως 59εκ. φανηκαν τοσο ανόητοι και ξαναψήφισαν τον μπους και όμως δυστυχώς όταν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού μέσω των εφημερίδων, των τηλεοράσεων παίζοντας, με τα συναισθήματα του λαού , τότε δεν είναι περίεργο που σκέφτονται κάποιοι μονόπλευρα. Το ίδιο και δω...

Ioannis Ioannou said...

Sas efxaristw poli gia ta kala sas logia. simfwnw mazi sas, exou kai xreiazetai axiopoiisi olwn twn allwn meswn, gia na ftanoun oi swstes plirofories kai ta antikeimenika gegonota ekei opou prepei. As elpisoume oti kapote to katantima tha arxisei na veltiwnetai...