Friday, February 15, 2008

Τάσσος Παπαδόπουλος: Τίτλοι τέλους

Πέρασαν πολλοί μήνες με το βλέμμα στην ερχόμενη Κυριακή. Πολλά ειπώθηκαν, πολλά έχουν γραφτεί. Δεν είμαι βέβαιος αν τελικά πείθει κανείς με τα όσα λέει, με τα όσα γράφει. Είμαι όμως βέβαιος πως άξιζε να ειπωθούν, πως έπρεπε να γραφούν. Και ας μην άρεσαν αυτά που ειπώθηκαν. Και ας ήταν αντίθετα με τα όσα έμαθαν πολλοί να ακούουν, να διαβάζουν. Ίσως το ότι ενόχλησαν, να αποτελεί τεκμήριο της αναγκαιότητάς τους να ειπωθούν, να γραφούν.

- Τάσσος Παπαδόπουλος, τίτλοι τέλους. Σαν μια κακόγουστη ταινία που κράτησε πέντε ολόκληρα χρόνια. Δεν μας έδωσε ούτε το διάλειμμα του κινηματογράφου για να φύγουμε στη μέση. Να μην υποστούμε ολόκληρη την εμπειρία. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το τέλος. Μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους, Τώρα φαίνεται η αναγκαιότητα αυτής της εμπειρίας. Όταν αντί να σε συνεπαίρνει το ταξίδι, εσύ περιμένεις να πέσουν οι τίτλοι τέλους.

- Τάσσος Παπαδόπουλος, τίτλοι τέλους. Η πορεία ενός ανθρώπου στην πολιτική που κατάφερε να διχάσει με δημοκρατικά μέσα έναν ολόκληρο λαό. Να φτιάξει μύθους, να χτίσει τείχη, να σπείρει το φόβο για το αύριο. Και ας περίμενε ο κόσμος πως οι μύθοι θα κατέρρεαν, τα τείχη θα έπεφταν, και ο φόβος θα έδινε τη θέση του στην ελπίδα. Τίτλοι τέλους, και δεν είμαστε βέβαιοι αν ζήσαμε μια κακόγουστη δημοκρατική διακυβέρνηση ή μια καλοστημένη φασίζουσα δημοκρατία.

- Τάσσος Παπαδόπουλος, τίτλοι τέλους. Και όμως η ζωή συνεχίζεται. Προσπάθησε να μας κρατήσει όμηρους στο παρελθόν, να ξυπνήσει πάθη που πιστεύαμε πως είχανε σιγήσει, να μας πείσει πως οτιδήποτε ξένο, κινδυνεύουμε από αυτό. Πας μη Έλλην βάρβαρος; Αλίμονο αν φτάσαμε ως εκεί. Τίτλοι τέλους, και δεν είμαστε βέβαιοι αν ανήκουμε σε μια Ευρώπη των εθνών ή σε μια φυλή φοβισμένων, αιμομικτικών ιθαγενών.

- Τάσσος Παπαδόπουλος, τίτλοι τέλους. Μια κοινωνία στα πρόθυρα της υστερίας. Έτσι μας κατάντησε ο φόβος, εκεί μας οδήγησε η υποψία, η καχυποψία. Οι συνωμότες παραμονεύουν, το κράτος μας θα διαλυθεί, ο ελληνισμός της Κύπρου κινδυνεύει. Από τι άραγε; Από αυτά στα οποία παλέψαμε να μπούμε; Από αυτούς που ακόμα πιστεύουν σε εμάς; Στα βόρεια του νησιού υπάρχει κόσμος. Από το νότο βλέπουμε μονάχα τα θεριά.

- Τάσσος Παπαδόπουλος, τίτλοι τέλους. Βαρέθηκα τις υποδείξεις. Με κούρασαν τα δάχτυλα που μου υπαγορεύουν το σωστό. Δεν με ενοχλεί το μουστάκι σε ένα άντρα, όσο παλιομοδίτικο και αν είναι. Με ενοχλεί όμως η νοοτροπία του μουστακαλή. Τίτλοι τέλους, σε ένα έργο με κακή σκηνοθεσία, και ο πρωταγωνιστής να μας θυμίζει πως μπορεί να γίνει και χειρότερο.

- Τάσσος Παπαδόπουλος, τίτλοι τέλους. Όλα έχουν ένα τέλος. Ακόμα και αυτά που πιστεύεις πως δεν θα φύγουν ποτέ. Ακόμα και αυτοί που επιμένουν να παραμένουν, έστω και αν ξέρουν πως ο κόσμος τους έχει βαρεθεί. Δεν είναι τα πέντε επόμενα χρόνια που φοβάμαι. Αυτά θα φύγουν, όπως και πολλά άλλα πέντε χρόνια. Είναι το φόβο που φοβάμαι. Αυτόν, που πια θα μας αλλάξει, από θεατές σε τρομαγμένα ανθρωπάκια. Γι' αυτό επιμένω: τίτλοι τέλους!

Υ.Γ. Το παρών κείμενο αφιερώνεται σε όλους όσοι απόλαυσαν το έργο, θέλουν να το ξαναδούν, και κυρίως δεν αντέχουν την εξής αντίθετη άποψη: «δεν γουστάραμε...»
******************************************
* Επισκέπτης λέκτορας Αναπτυξιακής Ψυχολογίας, Τμήμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κύπρου

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗ*

No comments: