Αναμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό μετά το θάνατο του Τ. Παπαδόπουλου
Δύο διαζύγια και μια κηδεία
Η κρίση που σιγόβραζε στις σχέσεις μεταξύ Προεδρικού και Στράκκας από την περασμένη άνοιξη εκδηλώθηκε με αφορμή την κηδεία του τέως Προέδρου, η οποία από θρησκευτική τελετή εξελίχθηκε σε πολιτική συγκέντρωση.
Η οικογένεια και οι συνεργάτες του τέως Προέδρου οργάνωσαν την κηδεία κατά τέτοιο τρόπο, που έδειξαν την αντιπάθειά τους προς τον Χριστόφια και το ΑΚΕΛ, ενώ δήλωσαν παρόντες για τη συνέχεια, με βάση τις "παρακαταθήκες" του Τάσσου.
Η επιλογή του Λυσσαρίδη για να εκφωνήσει τον επικήδειο, ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Αρχιεπισκόπου και η ανάρτηση από την παραμονή συνθημάτων στην Εκκλησία που παρέπεμπαν στο 2004, έδιναν εκ των προτέρων πολιτικό στίγμα στην κηδεία.
Η περιφρόνηση προς τον Χριστόφια καταφάνηκε από την ψυχρή υποδοχή που του έγινε όταν έφτασε στην εκκλησία, σε αντίθεση με τον Λυσσαρίδη, ο οποίος, σύμφωνα και με το ΚΥΠΕ καταχειροκροτήθηκε. Αν και στις κηδείες τα χειροκροτήματα δεν είναι σύνηθες φαινόμενο, στην προκειμένη περίπτωση η συχνότητα και η έντασή τους ήταν το βαρόμετρο της αποδοχής ή της απόρριψης των ομιλητών.
Το έναυσμα για τα χειροκροτήματα το έδινε μια ομάδα του στενού κύκλου και ακολουθούσε το υπόλοιπο κοινό. Στην περίπτωση του Προέδρου Χριστόφια δεν δόθηκε σινιάλο και κανένας δεν τον χειροκρότησε, ούτε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ούτε στην κατάθεση στεφάνου. Αν και η ομιλία του Δ. Χριστόφια ήταν ύμνος για τον τέως Πρόεδρο, το ακροατήριο τον απέρριψε επιδεικτικά.
Σύμφωνα με άριστα ενημερωμένη πηγή του "Π", ο Πρόεδρος Χριστόφιας το εξέλαβε αυτό σαν μεγάλη προσβολή προς το άτομό του, το αξίωμα που εκπροσωπούσε και το κόμμα του και ήταν εξαιρετικά ενοχλημένος, έως και εξοργισμένος.
Περισσότερο από όλα ενόχλησε το Προεδρικό η "εμετική", όπως χαρακτηρίστηκε, ομιλία του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ο οποίος μίλησε εντός του ναού υποτιμητικά για τον Πρόεδρο Χριστόφια. Αφού χαρακτήρισε "ανερμήνευτη σε συμφορά" το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου, που ήταν μια "από τις ελάχιστες ορθές φωνές για το εθνικό μας θέμα", είπε πως ο εκλιπών "κατέστη το τέλειο παράδειγμα προς μίμηση στην εποχή μας, όπου τα μικρά αναστήματα - κατά την εκκλησιαστική γλώσσα οι Ζακχαίοι του πνεύματος - υπερτιμούν τον εαυτό τους και την αξία τους, ενώ μόλις και φτάνουν τα φτωχά φυλλώματα μιας απλής συκομορέας". Ο Ζακχαίος της συκομορέας με το μικρό ανάστημα είναι ο Χριστόφιας, που ήταν η αιτία για να απολέσει ο τέως Πρόεδρος την εξουσία.
Το ήθελαν συλλαλητήριο
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του "Π", την επομένη του θανάτου του Παπαδόπουλου έγινε σύσκεψη στο Προεδρικό για τη συνδρομή του κράτους στην οργάνωση της κηδείας. Ο εκπροσωπών την οικογένεια, Χρύσης Παντελίδης, ζήτησε διευκολύνσεις (αστυνομική δύναμη, αποκοπή δρόμων, διευκόλυνση κυκλοφορίας) για 20.000 άτομα. Γι' αυτό και είχε επιλεγεί η Αγία Σοφία για την τέλεση της κηδείας, που είναι μεγάλη και έχει άπλα ο περιβάλλων χώρος.
Οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στην πολιτική του τέως Προέδρου, προεξαρχόντων του ΡΙΚ και του "Φιλελεύθερου", έκαναν τριήμερη εκστρατεία στοχευμένη στο να διεγερθούν τα συναισθήματα της κοινής γνώμης και να καταστεί η κηδεία συλλαλητήριο - επιβεβαίωση του "όχι".
Με τη μαζική συμμετοχή του λαού, προσδοκούσαν ότι θα δημιουργούσαν ένα κλίμα ανάλογο αυτού του 1977 όταν πέθανε ο Μακάριος, που θα έδινε το μήνυμα ότι ο λαός παραμένει αφοσιωμένος στις "παρακαταθήκες του Τάσσου Παπαδόπουλου". Αυτό ήταν και το κεντρικό νόημα της ομιλίας του Βάσου Λυσσαρίδη, ο οποίος φιλοδοξεί να διαδραματίσει ρόλο πολιτικού υποκατάστατου του τέως Προέδρου:
"Πεθαίνουν όσοι δεν αφήνουν κληρονομιά. Κι εσύ αφήνεις αξιόλογη κληρονομιά.(....) Να 'σαι βέβαιος ότι ο αγώνας θα συνεχισθεί", είπε. Ο Λυσσαρίδης μίλησε σαν ο διαχειριστής της πολιτικής κληρονομιάς του Τ. Παπαδόπουλου: "Αυτή η οδυνηρή συγκυρία προσφέρει την ευκαιρία να αποστείλουμε από κοινού το μήνυμα ότι θα απορρίψουμε απορριφθέντα υπό του λαού σχέδια που εκκολάπτονται υπό νέα ονοματολογία".
Παρά την κινητοποίηση που υπήρξε, με τη μαζική αποστολή SMS, τα πολύωρα αφιερώματα από το ΡΙΚ, οι επαναλήψεις αποσπασμάτων από το διάγγελμά του, η κηδεία ως πολιτικό γεγονός απέτυχε. Ο κόσμος που συμμετείχε υπολογίστηκε στα 1200 - 1500 άτομα, περιλαμβανομένων των εθνοφρουρών που απέδωσαν τις τιμές, των επισήμων και των κομματικών στελεχών. Η πενιχρή ανταπόκριση του κοινού αποδίδεται στην αδιαφορία της κοινωνίας, καθώς και σε αντίδραση στην εξόφθαλμη προσπάθεια πολιτικοποίησης του θανάτου του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Προετοίμαζε παρακαταθήκη
Στον επικήδειο που εκφώνησε ο Βάσσος Λυσσαρίδης προδίκασε την αποτυχία των συνομιλιών και ήταν μια ξεκάθαρη μομφή για τη διαχείριση του εθνικού θέματος από τον Πρόεδρο Χριστόφια.
Αυτή ήταν και η τελευταία αποτίμηση τού τέως Προέδρου, πριν από το θάνατό του. Σύμφωνα με όσα μαρτυρεί σε άρθρο του στον "Φιλελεύθερο" για τις τελευταίες του στιγμές, ο στενός του συνεργάτης, Τάσος Τζιωνής, ο τέως Πρόεδρος "είχε έγνοια για το πώς θα αντιδράσει ο λαός την ώρα της επόμενης μεγάλης κρίσης σαν βρεθεί μπροστά σε ένα σχέδιο απαράδεκτο όπως το προηγούμενο".
Όπως γράφει ο Τζιωνής, ο Παπαδόπουλος "ήξερε λίγα για το τι γινόταν στις διαπραγματεύσεις, αλλά αντιλαμβανόταν πολλά κι είχε καλούς λόγους να αγωνιά". Ήθελε, λοιπόν, να απευθυνθεί στο λαό και να αφήσει σαν κληρονομία την πολιτική παρακαταθήκη του: "Δεν ήθελε μόνο να ευχαριστήσει το λαό, ήθελε, για τελευταία φορά, να του πει τις σκέψεις του για τα επερχόμενα και τον συμβουλεύσει. Μένω έως εδώ".
Σε αυτό το πλαίσιο ήταν και η τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ο οποίος έχει τις ίδιες ανησυχίες με τον τέως Πρόεδρο και τον περίμενε να εκδηλωθεί: "Οι ελπίδες πως, στην κατάλληλη στιγμή, αν χρειαζόταν, θα συνήγειρε και θα συσπείρωνε τα πλήθη για αποτροπή επικίνδυνης λύσης, εξανεμίστηκαν. Οι ανησυχίες αρχίζουν να μας κυκλώνουν".
Τα διαζύγια
Ο Παπαδόπουλος μπορεί να μην πρόλαβε να αφήσει παρακαταθήκες, όμως ο γιος του Νικόλας προσπάθησε να τις μεταφέρει στην κοινωνία, με την ομιλία που έκανε στη Βουλή κατά τη συζήτηση των προϋπολογισμών. Η ομιλία του Νικόλα Παπαδόπουλου, που αντανακλά στις απόψεις της "τασσικής" πτέρυγας του ΔΗΚΟ, ήταν μια συνολική απόρριψη της πολιτικής Χριστόφια στο Κυπριακό, τόσο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση, όσο και τους στόχους.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά από τις εκλογές, το ΑΚΕΛ ζήτησε δημόσια να ξεκαθαρίσει το ΔΗΚΟ με ποιον είναι. Η μομφή αναφερόταν στους βουλευτές του ΔΗΚΟ που στηρίζουν τις παρακαταθήκες του Παπαδόπουλου. "Μια- δυο ομιλίες δεν είχαν διαφορά με τις τοποθετήσεις του ΕΥΡΩΚΟ, που ανήκει καθαρά στην αντιπολίτευση", είπε ο Κατσουρίδης. Μια από τις ομιλίες αυτές ήταν του Νικόλα Παπαδόπουλου.
Το ΑΚΕΛ δεν έχει καμιά πρόθεση να σπάσει τη συνεργασία του με το ΔΗΚΟ, την οποία θεωρεί στρατηγικής σημασίας. Αυτό που θα κάνει, είναι να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατότητες που έχει ως εκτελεστική εξουσία για να ενισχύσει τον άξονα Μάριου Καρογιάν - Μάρκου Κυπριανού, με τους οποίους, όπως δήλωσε στη Βουλή ο Κατσουρίδης, η συνεργασία είναι άψογη. Αντιστρόφως, θα περιθωριοποιήσει την "τασσική" πτέρυγα του ΔΗΚΟ. Ένα δείγμα της στρατηγικής αυτής είναι ο διορισμός του Νίκου Πιττοκοπίτη στο Αναθεωρητικό Συμβούλιο Προσφορών.
Στην περίπτωση της ΕΔΕΚ, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το κόμμα ελέγχεται πλήρως από τον Βάσο Λυσσαρίδη. Ο Γιαννάκης Ομήρου, και να το θέλει, δεν έχει δυνατότητες να διαφοροποιηθεί, οπόταν το διαζύγιο αναμένεται με πρωτοβουλία του κόμματος. Επίμονες πληροφορίες αναφέρουν πως ο Λυσσαρίδης προετοιμάζει το κόμμα για την έξοδο από την Κυβέρνηση και φιλοδοξεί να γίνει ο εκφραστής της συνένωσης του λεγόμενου κεντρώου χώρου, που θα είναι ένα μέτωπο κατά των συνομιλιών.
Ήδη το ΕΥΡΩΚΟ φλερτάρει ξανά με την ιδέα κοινού ψηφοδελτίου με την ΕΔΕΚ στις Ευρωεκλογές. Αν αυτό γίνει, το διαζύγιο με το ΑΚΕΛ θα είναι άμεσο. Διαφορετικά, συγκατοίκηση και όχι η συμβίωση στην Κυβέρνηση θα κρατήσει μέχρι να περάσουν οι ευρωεκλογές.
Πάντως στο ΑΚΕΛ δεν θέλουν να προκαλέσουν τη ρήξη με την ΕΔΕΚ, διότι δεν θέλουν να τραυματίσουν την αποδοχή που έχει ο Χριστόφιας στους μισούς από τους ψηφοφόρους του κόμματος. "Άστους να καταστραφούν μόνοι τους", σχολίασε χαρακτηριστικά στέλεχος του ΑΚΕΛ.
"Τον πέθανε ο Δικωμίτης"
Η οικογένεια και ορισμένοι από τους συνεργάτες του τέως Προέδρου επιρρίπτουν εμμέσως ευθύνη στον Χριστόφια για το θάνατο του Παπαδόπουλου, επειδή "δεν άντεξε την πίκρα" από την εγκατάλειψή του από το ΑΚΕΛ. "Ο Τάσσος ήταν πολύ εντάξει μαζί τους, αλλά αυτοί τον πρόδωσαν", αναφέρει συνεργάτης του τέως Προέδρου, ενώ καθόλου απαρατήρητη δεν πέρασε η μομφή της θυγατέρας του εκλιπόντος στον επικήδειο αποχαιρετισμό: "Δεν περιμέναμε ότι η αρρώστια θα σε κτυπούσε τόσο ύπουλα, όπως ύπουλα σε κτύπησαν πολλές φορές οι άνθρωποι".
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξέφρασε πρόθεση να επισκεφθεί τον Παπαδόπουλο τα τελευταία εικοσιτετράωρα της ζωής του, όμως τον συμβούλευσαν πως ήταν καλύτερα να μην πάει στο νοσοκομείο, "γιατί το κλίμα είναι βαρύ". Αυτό που λεγόταν στους διαδρόμους του νοσοκομείου ήταν πως "τον πέθανε ο Δικωμίτης".
Εξάλλου, στελέχη του ΑΚΕΛ που παραβρέθηκαν στην κηδεία εξέφρασαν δυσαρέσκεια για την ψυχρή αποδοχή των συλλυπητηρίων από τους οικείους του εκλιπόντος. "Δεν δώσαμε καμιά υπόσχεση στον Τάσσο Παπαδόπουλο για δεύτερη θητεία, ούτε τον κατεβάσαμε πραξικοπηματικά από την εξουσία. Έγιναν δημοκρατικές εκλογές και σεβαστήκαμε τον τέως Πρόεδρο, παρά τις προκλήσεις που είχαμε δεχτεί στην προεκλογική εκστρατεία. Εμείς, και στη διαφωνία στηρίξαμε τον τέως Πρόεδρο. Δεν μπορώ να πω ότι μας αντιμετωπίζουν σήμερα με τον ίδιο τρόπο", δήλωσε στον "Π" στέλεχος του ΑΚΕΛ.
Αξιοσημείωτη, πάντως, είναι και η αποτίμηση τού πιο στενού από τους πολιτικούς συνεργάτες του Τ. Παπαδόπουλου, του διευθυντή του διπλωματικού του γραφείου, Τάσου Τζιωνή:
"Δεν έφυγε, τον διώξαμε. Τον διώξαμε. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, δεν έφυγε. Τον διώξαμε. Τον εκδικηθήκαμε σκληρά και τον τιμωρήσαμε ανελέητα για τα καλά που μας έκανε. Ημεδαπή πολιτική μετριότης, αμβλεία πολιτική όραση και μικροπολιτική απληστία, επικουρούμενες από τη διεθνή κοινότητα των δυο-τριών κυβερνήσεων, προσπάθησαν να εκμηδενίσουν την περήφανη κι αξιοπρεπή στάση του λαού μας απέναντι στο Σχέδιο Ανάν τον Απρίλη του 2004 και να ταπεινώσουν τον ηγέτη του".
Το λιβάνισμα από γιατρό και Χριστόφια
Είναι γεγονός ότι υπήρξε συναπάντημα του Λυσσαρίδη με τον Παπαδόπουλο το 2004, καθώς και πολιτική ταύτιση στην κριτική για τη διαχείριση του Κυπριακού από τον Χριστόφια. Όμως, στα πρώτα πενήντα χρόνια του παράλληλου πολιτικού τους βίου δεν συναντήθηκαν ποτέ, ούτε ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα οι αναφορές του Λυσσαρίδη για κοινούς αγώνες.
Σε όλη την ιστορική διαδρομή της ζωής του Τάσσου Παπαδόπουλου, οι σχέσεις των δύο αντρών ήταν από κακές έως εχθρικές. Σύμφωνα με πολιτικά πρόσωπα από το περιβάλλον της ΕΔΕΚ, κάθε φορά που είχε προεδρικές εκλογές και ερχόταν στο προσκήνιο το όνομα του Παπαδόπουλου, ο Λυσσαρίδης αντιδρούσε με απόλυτη άρνηση. Σε μια περίπτωση, το 1993, όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος προτάθηκε για υποψήφιος του Μετώπου, ο Λυσαρίδης είπε πως "αν γίνει ο Τάσσος Πρόεδρος, εγώ θα φύγω από την Κύπρο". Όταν, επίσης, το ΑΚΕΛ ανακοίνωσε το 2002 την υποψηφιότητα Τάσσου για τις προεδρικές του 2003, ο Βάσος Λυσσαρίδης και πάλιν τάχθηκε εναντίον. Ο Γιατρός, μάλλον φλέρταρε με τον Γλαύκο Κληρίδη, ο δε Τάσσος αναγκάστηκε να τον επισκεφθεί βραδιάτικα στο σπίτι του, για να τον πείσει να συμμετάσχει στην Τριμερή. Κατά δε την προεδρία Τάσσου, σύμφωνα με φιλικό του πρόσωπο, ο εκλιπών πολλές φορές τον χαρακτήρισε ακραίο και ανερμάτιστο πολιτικά. Πώς, λοιπόν, ξαφνικά έγινε φίλος και κύριος ομιλητής στην κηδεία του; Βέβαια, δεν υπήρξαν καλύτερες οι σχέσεις του ΑΚΕΛ με τον Παπαδόπουλο. Ο τέως Πρόεδρος βρισκόταν σε διαρκή ρήξη με το ΑΚΕΛ από την εποχή της ΕΟΚΑ, ενώ πολέμησε το μίνιμουμ πρόγραμμα με το ΔΗΚΟ. Μόνο η ανάγκη του ΑΚΕΛ να συνάψει στρατηγική συμμαχία με το ΔΗΚΟ δημιούργησε κοινό συμφέρον και υπόβαθρο για πολιτική συνεργασία, η οποία διακόπηκε όταν οι συνθήκες το επέτρεψαν. Οπόταν, τα όσα ανέφερε για τον Παπαδόπουλο στην κηδεία του ο Χριστόφιας, ήταν, για πολλούς, εξοργιστικά ανειλικρινή.
Στέλεχος του ΑΚΕΛ από το οποίο ζητήσαμε να μας σχολιάσει το περιεχόμενο και της ομιλίας και ειδικά την επισήμανση ότι ο τέως Πρόεδρος ήταν κεντροαριστερός, σχολίασε ως εξής: "Η ομιλία δεν ήταν για τον νεκρό, αλλά για τους ζωντανούς. Ο Χριστόφιας δεν απευθυνόταν, ούτε στους ΑΚΕΛικούς, ούτε σε αυτούς που αντιπαθούσαν τον Τάσσο, αλλά στους τασσικούς του ΔΗΚΟ. Στόχος του ΑΚΕΛ είναι να διατηρήσει τη σχέση του με το ΔΗΚΟ και να φέρει μαζί του όσο μπορεί περισσότερο κόσμο από το κόμμα αυτό είναι δυνατόν και να αποδυναμώσει πολιτικά τους ηγέτες της λεγόμενης τασσικής πτέρυγας".
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ
Κωδικός άρθρου: 842397
ΠΟΛΙΤΗΣ - 21/12/2008, Σελίδα: 16
No comments:
Post a Comment