Saturday, August 12, 2006

Για την ταινία "Ακάμας"

Ανοιχτή επιστολή στον Α. Χρίστου, για την ταινία "Ακάμας"

Αγαπητέ Αντρέα,

Σου γράφω για την ταινία του Πανίκου Χρυσάνθου "Ακάμας", η οποία θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας, νοουμένου ότι θα βρεθούν τα 50.000 ευρώ για να καλύψουν τις μίνιμουμ ανάγκες για την ολοκλήρωσή της. Η τριμελής υπουργική επιτροπή που είναι αρμόδια για τις χορηγίες σε κινηματογραφικές ταινίες, της οποίας είσαι μέλος, αποφάσισε να λογοκρίνει την ταινία και ως εκ τούτου το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού αρνείται να καταβάλει το κόστος για την παραγωγής της κόπιας. Το υπουργείο εγείρει διάφορα νομικίστικα επιχειρήματα, αλλά, όπως κάλλιστα γνωρίζεις, οι λόγοι είναι πολιτικοί. Όπως κάθε πνευματική δημιουργία έτσι και η ταινία του Πανίκου εκφράζει μια άποψη με την οποία τυγχάνει να διαφωνεί ο Εθνάρχης σας. Κι εσείς, σαν τρομαγμένα ανθρωπάκια, συμμορφωθήκατε με τις προσταγές του. Τι κρίμα!

Πιστεύω πως αν το ΑΚΕΛ αποφάσιζε να στηρίξει μια ταινία για να προβάλει μέσα από την τέχνη την άποψη της Αριστεράς για την πρόσφατη ιστορία της Κύπρου, θα διάλεγε την ταινία "Ακάμας". Αυτό που εσείς δεν αξιωθήκατε ποτέ να κάνετε, το πέτυχε ο Πανίκος Χρυσάνθου. Ένας ιδεολόγος σκηνοθέτης που για ν' αντεπεξέλθει έζησε τα τελευταία χρόνια στον Ακάμα σαν εξόριστος. Όπως τον Τεύκρο Ανθία - που τόσο τον τιμάτε και τόσο τον επικαλείστε - τον οποίον το αποικιακό καθεστώς εκτόπισε στην Ανδρολύκου, το 1931. Ο Πανίκος Χρυσάνθου ρίσκαρε μ' αυτή την ταινία τα πάντα. Είτε θα τα κατάφερνε και θα καταξιωνόταν, είτε θα καταστρεφόταν οικονομικά και επαγγελματικά. Επιβίωσε με μεγάλες στερήσεις, ζώντας σαν τον Θεόφιλο που κοιμόταν στην κουφάλα ενός δέντρου. Με απερίγραπτες θυσίες ανέβηκε ένα ένα τα σκαλοπάτια και έφτασε στο τελευταίο. Η προσπάθειά του καταξιώθηκε με την αποδοχή της ταινίας του, σ' ένα από τρία πιο σημαντικά κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου. Σ' εκείνη τη σημαντική προσωπική στιγμή, του κλέψατε το χαμόγελο από το πρόσωπο. Αντί να του δώσετε το χέρι και να τον επαινέσετε, τον φτύσατε στα μούτρα. Η σχέση του κόμματός σας με τους ανθρώπους είναι, για άλλη μια φορά, αυτή της κρεατομηχανής. Τι ντροπή!

Γνωρίζω ότι δεν εγκρίνεις αυτή την πολιτική. Αν ήταν ν' αποφασίσεις εσύ, θα στήριζες την ταινία. Όμως αυτό δεν έχει απολύτως καμιά αξία. Από τη στιγμή που είσαι μέλος αυτής της κυβέρνησης, κι ως μέλος της εξ υπουργών επιτροπής για τον κινηματογράφο δεν αντιστάθηκες φωναχτά στην αυταρχική νοοτροπία του νεο-γιωρκατζισμού και σιωπηρά ενέκρινες τη λογοκρισία είσαι συνυπεύθυνος.

Αλήθεια, για ποιο λόγο συμμετέχετε σ' αυτό το καθεστώς; Αυτές είναι οι "δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις" με τις οποίες συνήψατε συμμαχίες; Μας λένε διάφοροι πως αν δεν ήταν το ΑΚΕΛ στην κυβέρνηση τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Λοιπόν, χειρότερα δεν γινότανε. Μα όταν δεν μπορείτε να περάσετε μια σκηνή σε μια ταινία, στην οποία η κυβέρνηση συμμετέχει με 20%, θα περάσετε απόψεις στο Κυπριακό; Κι όταν ο πρόεδρος της κυβέρνησής σας δεν μπορεί να κάνει τον ελάχιστο συμβιβασμό και ν' αποδεχτεί μια διαφορετική άποψη, μέσα από το σενάριο μιας ταινίας, θα συνδιαλλαγεί με τους Τούρκους για να λύσει το Κυπριακό;

Κάποιοι ίσως σκεφτούν πως η κριτική αυτή είναι υπερβολική και ότι έχει αλλότρια κίνητρα να πλήξει τη συγκυβέρνηση. Για να σου πω την αλήθεια με πάσα ειλικρίνεια - όπως έκανα πάντα σε κάθε επικοινωνία μας - δεν με απασχολεί πια το τι θα κάμετε. Όπως μπλέξατε, κι όπως μας μπλέξατε, είτε φύγετε, είτε συνεχίσετε να στηρίζετε αυτό το καθεστώς, δεν μπορείτε να αναιρέσετε τις συνέπειες που επέφερε στον τόπο μας η λαίλαπα του νεο-γιωρκατζισμού.

Μέχρι πρόσφατα είχα κάποιες ελπίδες πως το ΑΚΕΛ θα έβρισκε τον τρόπο να αντισταθεί. Ήλπιζα ότι κάποιες συνειδήσεις θα εξεγείρονταν και θα 'λεγαν "φτάνει πια", ως εδώ και μη παρέκει! Όμως, φαίνεται πως τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από τη διατήρηση αυτής της συμμαχίας. Αφού, λοιπόν, έτσι βλέπετε τα πράγματα, άστε τις συνειδήσεις σας σε νάρκωση και συνεχίστε τη μοιρασιά στους ημικρατικούς, στους δήμους, στις οικονομικές παροχές, στα πάντα. Στο κάτω κάτω θα ρισκάρετε όλα αυτά τα οφέλη για έναν "γραφικό" σκηνοθέτη; Αστεία πράγματα! Σε μια τραγική χώρα...

Σε φιλώ με θλίψη και απέραντη απογοήτευση
Μακάριος Δρουσιώτης

No comments: