Ο Μακάριος πέθανε. Η παράνοιά μας ζει...
Απαράδεκτος. Πρώτον, διότι μας αναγκάζει κάθε μέρα να ασχοληθούμε μαζί του έστω και για λίγο και, δεύτερον, διότι η απόφασή του Tommy Βου να θάψει την καρδιά του Μακαρίου (σ.σ. μακάβρια πράγματα, αγαπητοί αναγνώστες και απολογούμεθα, αλλά δεν την φτιάχνουμε εμείς την επικαιρότητα, εμείς απλώς τη σχολιάζουμε), είναι κατακριτέα και προκλητική έναντι των αισθημάτων του μοντέρνου Κυπριακού Ελληνισμού. Με βάση τα αισθήματα και τη λογική μας, όση διαθέτουμε, η καρδιά του Μακαρίου όχι μόνο δεν πρέπει να ταφεί αλλά θα πρέπει να εκτεθεί σε προσκύνημα ες αεί. Να παίρνουν όλα τα σχολεία με τη σειρά να τη βλέπουν και να τη δείχνουν και στους ξένους που μας επισκέπτονται, προκειμένου να καταλαβαίνουν εάν δεν το ξέρουν ήδη (πράγμα απίθανο) με ποια λανθάνουσα πλέξη του ανθρώπινου DNA έχουν να κάνουν. Άλλωστε, ο Μακάριος Ζει. Ακούσατε ποτέ εσείς να θάβουν την καρδιά ενός ζωντανού; Αν είναι δυνατόν!
Και μη βγει κανένας εξυπνάκιας να μας πει ότι προσβάλλουμε τη μνήμη του, έτσι; Διότι εάν κάποιοι είχαν στοιχειώδη ευαισθησία έναντι της μνήμης του, θα είχαν απαιτήσει προ πολλού να τελειώσει αυτό το τριτοκοσμικό και φρικιαστικό ανέκδοτο με την καρδιά του στη φορμόλη, το οποίο κρατάει είκοσι εννέα ολόκληρα χρόνια τώρα και το οποίο μάς διατηρεί στην εξαιρετική σύντομη εκείνη λίστα των... ιδιόμορφων (για να το θέσουμε κομψά) κρατών, μαζί με το Βιετνάμ και τη Βόρεια Κορέα. Θα μας πείτε, είναι και οι Ρώσοι. Εκείνοι, όμως, τον Λένιν τον διατηρούν πλέον για τουριστικούς και μόνο λόγους. Εκεί, το φαινόμενο είναι οικονομικό, δεν είναι παθολογικό. Μακάρι τελικώς να τη θάψουν. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι με αφορμή τη νέα... σοβαρή έριδα της Κύπρου, τη διαφορά για τον τόπο της ταφής της καρδίας του Μακαρίου η λανθάνουσα πλέξη που λέγαμε πιο πριν, το κυπριακό DNA, θα θριαμβεύσει για άλλη μια φορά.
Μην το ψάχνετε. Ο παραλογισμός είναι ένα φαινόμενο αήττητο, ειδικά στο νησί μας. Οιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα σκεφτόταν ότι η καρδιά θα πρέπει να ταφεί εκεί που θάφτηκε και ο νεκρός, δηλαδή στο Θρονί. Δεν θα ήταν λογικό; Αλλού. Εδώ όμως όχι. Στην Κύπρο οι επιλογές είναι (άλλες) δύο, προς το παρόν, διότι ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να αυξηθούν: Ή στο Παλιό Κοιμητήριο της Λευκωσίας λέει (ο Tommy Βου ο οποίος θέλει να γίνει νέος Εθνάρχης) ή στη γενέτειρά του. Διότι (αυτό είναι το... ωραιότερο), η κοινότητα Παναγιάς θεωρεί, όπως έγραψε σε επιστολή της στον Tommy Βου, ότι "έχει δικαίωμα να διεκδικήσει αυτή την καρδιά" (sic). Αντιλαμβάνεστε τι έχει να γίνει εάν την πάρει, έτσι; Θα φτιάξουν ένα νέο μνημείο, μάλλον θεόρατο και κακόγουστο σαν όλα τα άλλα του είδους και, πιθανότητα, θα βάλουν και μια πινακίδα στο δρόμο για τους τουρίστες στο στιλ "Makarios' Heart Monument". Ένα αξιοθέατο μοναδικό παγκοσμίως. Το DNA μας που λέγαμε... Εάν πάλι δεν τους την δώσουν, ίσως - ποιος ξέρει;- να ζήσουμε και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των Αρχών της Παναγιάς για διεκδίκηση του "δικαιώματος" (sic) απόκτησης της καρδιάς του μακαρίτη με πλακάτ όπως "Αυτή η καρδιά είναι δική μας" ή "Αυτή η καρδιά ψηφίζει Παναγιά" και διάφορα άλλα.
Όσο για την εκδοχή ότι η καρδιά κρατήθηκε στην Αρχιεπισκοπή προκειμένου να γίνουν, λέει, κάποιες εξετάσεις μετά το θάνατο του Μακαρίου και συνεπώς, ότι... τυχαίως βρίσκεται ακόμη εκεί, είναι ψέμα, πέρα για πέρα. Όσοι έζησαν εκείνες τις μέρες, θυμούνται για πόσον καιρό, για πολύ καιρό μετά το θάνατο του Μακαρίου, η καρδιά του είχε μετατραπεί εντελώς συνειδητά σε μακάβρια ατραξιόν, με τον κόσμο, τους οπαδούς του αλλά και τους περίεργους, να συρρέουν για να δουν την "καρδιά που χτυπούσε για την Κύπρο" στο διαμέρισμά του στην Αρχιεπισκοπή. Ακόμη και σχολεία έπαιρναν. Αργότερα, το διαμέρισμα άνοιγε μία φορά το χρόνο (19 Ιανουαρίου) και το θλιβερό αυτό φαινόμενο της εκθέσεως της καρδίας μαζί με το κρεβάτι και τα ντουλάπια, επαναλαμβανόταν. Όλα στο πλαίσιο της διαβόητης εκείνης "διατήρησης της μνήμης" του Μακαρίου η οποία είχε αναχθεί σε εθνική ψύχωση, προκειμένου ο κόσμος να μην ασχολείται με τα χάλια των διαδόχων του, πολιτικών και εκκλησιαστικών. Όλα στη βάση της τριτοκοσμικής παράνοιας του είδους μας.
Οπότε, τα περί "εξετάσεων" και "συμπτώσεων" είναι κουραφέξαλα. Η διαστροφή με την καρδία ήταν απολύτως συμβολική και ουδεμία σχέση είχε με την αιτία θανάτου του Μακαρίου. Σύμφωνοι, ως λαός δεν είμαστε και ό,τι πιο σώφρον έχει γνωρίσει ο πλανήτης. Κάθε άλλο. Εάν όμως δεν θέλουμε να το αλλάξουμε, διότι με τίποτα δεν το θέλουμε, δεν μπορούμε τουλάχιστον να το παραδεχθούμε; Κάποιο λόγο θα είχε ο Θεός που μας έκανε έτσι. Ποιος τρελός, όμως, το παραδέχθηκε μέχρι σήμερα για να το παραδεχθούμε και εμείς, θα μας πείτε. Σωστό κι αυτό...!
No comments:
Post a Comment