τάσσο ... σκάσε ...

Η σπάνια τύχη ενός άτυχου λαού

Κακώς, πολύ κακώς ενοχλείται το ΑΚΕΛ από τις παρεμβάσεις του Πάλαι Ποτέ στις εξελίξεις, παρεμβάσεις οι οποίες κορυφώθηκαν με τη συνέντευξή του στο "Φιλελεύθερο" προχθές. Το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση θα έπρεπε να προσεύχονται για κάτι τέτοιες παρεμβάσεις και, κυρίως, τέτοιες συμπεριφορές. Διότι, ως λαός, έχουμε την τραγική τάση να ξεχνούμε. Μόνο όταν ο Τάσσος μιλά μπορεί ο πολίτης να θυμάται του "ποιος" και, κυρίως, του "τι" είναι ο άνθρωπος. Και να εκτιμά, την τεράστια τύχη της απαλλαγής της Κύπρου από αυτήν την περίπτωση τον περασμένο Φεβρουάριο.

Συμπέρασμα βασικό της συνεντεύξεως: Ο Τέως δεν αλλάζει. Θυμάστε το πιο κουραστικό (για να μην πούμε και ελλειμματικό από απόψεως δημοκρατίας) στοιχείο της προεκλογικής; Σε κάθε σχόλιο των επιτελείων Χριστόφια ή Κασουλίδη, είχαμε τουλάχιστον πέντε απαντήσεις από το στρατόπεδο τού (τότε) πανίσχυρου Τάσσου, τις οποίες, τα στρατευμένα ΜΜΕ μας, τις μετέδιδαν με θρησκευτική ευλάβεια και με αποτέλεσμα, ο ψηφοφόρος να ξεχνάει μέχρι το τέλος του ρεπορτάζ το αρχικό σχόλιο. Το επιτελείο Τάσσου, έγραφε τις απαντήσεις γι' αυτούς που τον στήριζαν και εκείνοι, τις παπαγάλιζαν με τέτοια συνέπεια, που τους έβλεπες και απορούσες πώς άντεχαν βιολογικώς όλη αυτή την τρεχάλα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Με τέτοιους ρυθμούς δούλευαν.

Το "ευχαριστώ" του Τάσσου; "Έκαναν όλα και όσα μπορούσαν;", ρώτησε τους τρεις συναδέλφους του "Φιλελεύθερου" που τον επισκέφθηκαν για τη συνέντευξη (σ.σ. ο ένας για τη συνέντευξη και οι άλλοι δύο για να μαζέψουν την αναβλύζουσα σοφία του και να την πάνε στα φράγματα που μας άφησε άδεια, μάλλον). Το θέμα "ευθυνών", τους είπε, δεν αφορά τον ίδιο, αλλά τα κόμματα και τους μηχανισμούς που τον στήριξαν. Κι ας έκαναν, τα κόμματα και οι μηχανισμοί, απλή αναμετάδοση των όσων τούς έγραφε το επιτελείο το οποίο, ως γνωστόν, αποφάσιζε ποιοι από τα κόμματα θα μιλούσαν και τι ακριβώς θα έλεγαν, αλλά και ποιοι δεν θα έπρεπε να μιλήσουν, διότι δεν ήταν "επικοινωνιακοί". Οι ευθύνες όμως σήμερα, δεν βαραίνουν τον Τάσσο, αλλά τα κόμματα. Μα καταλάβατε εκτίμηση; Καταλάβατε σεβασμό; Καταλάβατε πώς μεταχειρίζεται "Αυτός ο άνθρωπος" όσους ξημεροβραδιάζονται για να τον υπηρετήσουν, όταν πια δεν τους χρειάζεται; Και κυρίως, καταλάβατε γιατί ΠΡΕΠΕΙ να μιλάει όσο πιο συχνά γίνεται ο Πάλαι Ποτέ; Για να μην ξεχνάμε, πάνω στη βιασύνη μας και στην πίεση της καθημερινότητας, τη μεγάλη μας τύχη. Την τεράστια...!

"Αυτός ο άνθρωπος" δεν αλλάζει λοιπόν. Μπροστά στον τρόμο που του προκαλεί η ιδέα ότι θα θίξει το τόσο εύθραυστο "εγώ" του και την απόλυτη πεποίθησή του ότι ο Θεός τον προίκισε με μία σοφία μοναδική και το αλάθητο του Πάπα (σ.σ. "Μου έλεγε κάποτε ο Μακάριος: Πόσο σε ζηλεύω, τι ωραία που βρίσκεις λόγους για να αντιδράσεις σε μια πρόταση, αναδεικνύοντας τα αδύνατα σημεία της. Και τα λες έτσι ωραία, που αν δεν είχα και λίγο μυαλό, θα με έπειθες και μένα!" - Συνέντευξη στο "Έθνος", 18/04/04), ο Τάσσος είναι άξιος να πετάξει με τη μεγαλύτερη ευκολία στο καλάθι των αχρήστων την αφοσίωση και τους κόπους των πιο στενών του συνεργατών - αρκεί να αποφύγει αυτό που πάντοτε μισούσε περισσότερο: Την αυτοκριτική. Για αυτό πάντα φταίνε οι άλλοι και μόνο οι άλλοι. Επιμένουμε, λοιπόν: Καταλαβαίνετε πόσο τυχεροί υπήρξαμε το Φεβρουάριο; 

Υπήρξαμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ τυχεροί. Απαλλαγήκαμε από έναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν και παραμένει έρμαιο της πολιτικής του μικροπρέπειας, αλλά και της αδυναμίας του να χωνέψει το γεγονός ότι ο λαός έκρινε ότι ΑΠΕΤΥΧΕ και τον έστειλε στο καλό - από τον Α' γύρο μάλιστα. Έναν άνθρωπο, ο οποίος ακόμη και σήμερα επιμένει να δηλητηριάζει το πολιτικό κλίμα παρουσιάζοντας, με έμμεσο τρόπο, εκείνον που τον ανέδειξε στην Προεδρία (που δεν θα την έβλεπε ούτε στον ύπνο του) ως παλαβό περίπου - χωρίς όμως να έχει ποτέ τα κότσια να βγει και να τον προκαλέσει δημοσίως. Έναν άνθρωπο, ο οποίος κρύβεται μέσα στις... "ανησυχίες" του, για να μας πει ότι (με τους χειρισμούς Χριστόφια) η πλευρά μας θα χρεωθεί το αδιέξοδο! Ποιος; Ο Τάσσος! 

Πού το πάει τελικά; Εκεί που ήξερε πάντοτε να το πηγαίνει. Στη συστηματική υπόσκαψη όσων τολμούσαν να αμφισβητήσουν την πεποίθησή του ότι είναι ο μόνος που μπορεί να διαχειριστεί το Κυπριακό. Ακόμη και σήμερα που το διαχειρίστηκε και μας έφερε στο παρά ένα της διχοτόμησης. Χωρίς, ούτε και σήμερα, να τολμά να πει με ειλικρίνεια αυτά που πραγματικά πιστεύει και που έγραφε κάποτε στον "Κήρυκα" για τη λύση ομοσπονδίας (πριν επινοήσει το "σωστό περιεχόμενο"). Τι έγραφε; Ας θυμηθούμε: "ΝΑΙ. Εμείς οι 'απορριπτικοί' απορρίπτουμε μια τέτοια λύση και διαβεβαιώνουμε τον Κυπριακό Ελληνισμό ότι ΘΑ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ, και, τελικά θα καταστήσουμε ανέφικτη την εφαρμογή της" (σ.σ. τα κεφαλαία δικά του, 06/08/89).

Γι' αυτό αγωνίζεται. Για να αποτρέψει την εφαρμογή της ομοσπονδίας και να κυνηγήσει τους ανεμόμυλους της μεγαλομανίας του. Όλα εκείνα τα ανεδαφικά τα οποία ονειρευόταν ότι θα πετύχαινε με την εξυπνάδα που... ζήλευε (ιμίσιη μου) ακόμη και ο Μακάριος. Κι όλα αυτά μετά από τα πέντε τραγικά του χρόνια, με τα ακόμη τραγικότερα αποτελέσματα. Ο Τάσσος δεν αλλάζει λοιπόν. Και σήμερα που ο λαός τον έστειλε στα αζήτητα, εκεί όπου διαχρονικά βρισκόταν, έχει αρχίσει πάλι τις παρασυνάξεις στα ρεστοράν και αλλού, προκειμένου να ροκανίσει την εικόνα του Χριστόφια και να τον παρουσιάσει ως ανίκανο να χειριστεί τις εξελίξεις και ως έναν αδαή που τρώει αβέρτα τις "κλάππες" στις συνομιλίες. Διότι ο Τάσσος μπορεί να μην μπόρεσε να οικοδομήσει κάτι αξιόλογο στην πολιτική του καριέρα αλλά, στις κατεδαφίσεις, ήταν και παραμένει άπιαστος. Για αυτό και τώρα ξαναρχίζει τον υπόγειο πόλεμο. Για να καταστήσει "ανέφικτη" την ομοσπονδία. Από αυτόν τον άνθρωπο απαλλάγηκε η Κύπρος το Φεβρουάριο. Να χαρείτε... Ας μην το ξεχνάμε!

Κώστας Κωνσταντίνου

Κωδικός άρθρου: 797371

ΠΟΛΙΤΗΣ - 03/06/2008, Σελίδα: 13