Η κυπριακή νεολαία δεν τα κατάφερε ποτέ της να είναι αυθεντική. Προσπάθησε να αντιγράψει τις διαμαρτυρίες της ελληνικής νεολαίας των τελευταίων ημερών. Μια ομάδα φόρεσε κουκούλες, πήγε έξω από την ελληνική πρεσβεία, έριξε λίγες πέτρες και διαλύθηκε. Άλλη ομάδα στη Λεμεσό πήγε έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση, έβρισε τους αστυνομικούς, εκτονώθηκε όπως κάνουν στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις και διαλύθηκε. Τι ήταν το ζητούμενο των εκδηλώσεών τους; Η αλληλεγγύη προς την ελληνική νεολαία, μαθητική και φοιτητική ή απλώς η εκτόνωση και το χάσιμο μαθημάτων; Οι Έλληνες μαθητές και φοιτητές έχουν στόχους και γι' αυτούς βγαίνουν στους δρόμους. Δεν αναφέρομαι στους ακραίους εκείνους νέους που φορώντας την κουκούλα καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Αλλά ακόμα και αυτοί έχουν μια δικαιολογία: όταν ένας Εφραίμ εμπαίζει μια κοινωνία και ένα κράτος τότε γιατί να το σεβαστούν αυτοί "που τίποτε δεν έχουν να χάσουν"; Όταν οι κρατικοί ταγοί συμμετέχουν στο μεγάλο φαγοπότι εκατομμυρίων με τον Εφραίμ, όταν βανδαλίζονται κρατικά ταμεία και γαίες, τότε το παράδειγμα που δίνεται στα παιδιά της γενιάς των δεκαπέντε χρόνων, είναι ότι μπορούν να το κάνουν και αυτοί με τον δικό τους τρόπο. Αλλά η δική μας νεολαία;
Τι απαιτούν οι ελάχιστοι κουκουλοφόροι που βγήκαν στους δρόμους, που βρίζουν και πετροβολούν την Αστυνομία; Την εκδημοκρατικοποίηση της παιδείας; Πότε απαίτησαν με συγκεντρώσεις ή και οποιεσδήποτε άλλες εκδηλώσεις την εκδημοκρατικοποίηση της παιδείας που τους αφορά άμεσα; Όταν δεν τους ενδιαφέρει ο εκδημοκρατισμός του μαθήματος της ιστορίας που είναι μια από τις πηγές έξαρσης της θεοποίησης του εθνικισμού και παραποίησης του πραγματικού ρόλου που διαδραμάτισε η εκκλησία στην ιστορική πορεία του λαού; Και πώς αντιδρούν στο ρατσισμό και σε εκείνες τις δυνάμεις που τον προωθούν υποβάλλοντας το σύνθημα του "εμείς ποδά τζιαι τζιείνοι ποτζιεί" σε σχέση με τη συμβίωση των δυο κύριων κοινοτήτων της χώρας μας; Να θυμίσω ότι τον περασμένο χρόνο ήταν νέοι, δεκαοχτάχρονα παιδιά, με ελληνικές σημαίες και δικέφαλους αετούς, που βγήκαν στους δρόμους για να ασκήσουν βία πάνω σε πολίτες που ζητούσαν το άνοιγμα της Λήδρας. Δεν αναφέρομαι ακόμα στη ξενοφοβία που κυριαρχεί στα μυαλά της πλειοψηφίας της κυπριακής νεολαίας, την πλήρη απάθειά της, ενώ θα έπρεπε να πρωτοστατεί στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ξένων, όπως θα έπρεπε να εκφράζει την αντίθεσή της στις κρατικές και κοινωνικές ανοχές που επιδεικνύονται στην εκμετάλλευση της εργασίας τους, που εκδηλώνεται με χαμηλότερους μισθούς και κοινωνική περιθωριοποίηση. Μια απλή εικονογράφηση της νεολαίας μας έτσι όπως έχει διαπαιδαγωγηθεί, αποδεικνύει ότι δεν αποτελεί το προοδευτικό τμήμα της κοινωνίας, όπως εκ φύσεώς της θα έπρεπε να είναι. Δεν διαθέτει το πνευματικό υπόβαθρο και προβληματισμό για να έλθει σε ρήξη με το παρελθόν, αλλά απλώς τον ανανεώνει βιολογικά όπως και τις παρελθοντολογικές προσεγγίσεις του. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι επιστημονικές έρευνες και αναλύσεις, αλλά και η ζωντανή πραγματικότητα. Ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία είναι κυρίαρχα στοιχεία στη συμπεριφορά της.
Δυστυχώς οι λίγοι μαθητές κουκουλοφόροι που βγήκαν για "συμπαράσταση" δεν έχουν καμιά σχέση με τα μηνύματα που στέλλουν οι Έλληνες συμμαθητές τους με τις κινητοποιήσεις τους. Αν αυτοί οι λίγοι ήθελαν να εκφραστούν και να υποστηρίξουν την κατάργηση της αστυνομικής βίας στην κυπριακή κοινωνία, στο παρελθόν υπήρχαν αρκετές περιπτώσεις. Αναφέρω ενδεικτικά: Τη βία που ασκήθηκε ενάντια στους δημοσιογράφους, τη βία που ασκήθηκε ενάντια στους δυο φοιτητές χωρίς να φταίξουν σε τίποτε, η βία που ασκήθηκε σε Τουρκοκύπριους μαθητές της Αγγλικής Σχολής που οι νεολαίες και τα πολιτικά κόμματα το "κοκούλωσαν" για να μην στιγματισθεί η ελληνοκυπριακή κοινωνία. Ποτέ δεν ασχολήθηκαν και δεν διαμαρτυρήθηκαν για την υπουργική ρήση "η αστυνομία δεν δέρνεται" και που νοητική συνέχειά της είναι ότι η "η αστυνομία δέρνει" που εξέφραζε στην ουσία τη συμπεριφορά ενός καθεστώτος που έφερνε σε πρώτο πλάνο την κρατική βία. Αλλά τι να πούμε, όταν εξτρεμιστές μαθητές ξυλοκοπούν Τουρκοκύπριους στα οδοφράγματα επειδή είναι Τουρκοκύπριοι - λίγες οι περιπτώσεις αλλά συνέβησαν - κι' όμως η μάζα της νεολαίας σιωπά και δεν διαμαρτύρεται, μια ένοχη σιωπή, που στο χρόνο θα γίνει κυρίαρχη με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της κοινωνίας μας. Και βγαίνουν στους δρόμους οι λίγοι κουκουλοφόροι για να βρίσουν τους Κύπριους αστυνομικούς, που δεν φέρουν καμιά ευθύνη για το τι γίνεται στην ελληνική πολιτεία. Ετεροχρονισμένη ευαισθησία!
Η νεολαία μας προσπαθεί με τις πράξεις της να αποδείξει ότι διακατέχεται από αντιλήψεις επαρχιωτισμού. Την ευθύνη βέβαια τη φέρει η κοινωνία και όχι η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα πολιτών. Η κοινωνία που δεν της δίνει την ευκαιρία να ανοίξει τα φτερά της σε ευρύτερους ορίζοντες, που την περιορίζει στα κυπριακά στεγανά της τριτοκοσμικής αντίληψης πραγμάτων, που τους δημιουργεί την αντίληψη της "κοινωνίας της αφθονίας" και τη ψυχολογία της κατανάλωσης και την τυφλώνει με την αναφορά σε "προαιώνιους εχθρούς". Αυτές οι συνθήκες εκτρέφουν παθολογίες όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, δημιουργούν προσλήψεις εθνικισμού βαθιά εμποτισμένου με εθνικό φυλετισμό και εθνική αποκλειστικότητα. Σε τελευταία ανάλυση, ό,τι σπείρει η κοινωνία μας θα θερίσει. Τα πρώτα σημάδια έχουν εμφανιστεί στον ορίζοντα...
Του Κυριάκου Τζιαμπάζη
Κωδικός άρθρου: 840843
ΠΟΛΙΤΗΣ - 15/12/2008, Σελίδα: 12
No comments:
Post a Comment