"Χρυσόστομος" ... ένας μεγάλος ...

Ένας αχάριστος λαός και ένας μεγάλος...

Χθες είχαμε πιο σοβαρά πράγματα οπότε, σήμερα, έστω και ελαφρώς αργοπορημένα επιβάλλεται να ασχοληθούμε λίγο με το φοβερό ξέσπασμα του Αθυρόστομου Β' (8%) εναντίον του αχάριστου κυπριακού λαού ο οποίος δεν πήγε στο μνημόσυνο του μακαρίτη του Τάσσου, την Κυριακή. "Ανέβηκα σήμερα εδώ", πρόσθεσε, "για να τελέσω το 40ήμερο μνημόσυνο του αειμνήστου Τάσσου, μάλιστα και το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής ήτο επίκαιρο, που έδειξαν την αχαριστία τους οι εννέα θεραπευθέντες και, λόγω αυτής της φόρτισης, απέφυγα να κάνω και το κήρυγμα για το οποίο είχα καταλλήλως προετοιμασθεί. Βλέποντας την αγνωμοσύνη μπορώ να πω ότι ο Τάσσος γλίτωσε την Κύπρο και την κρατική οντότητα της Κύπρου από τη διάλυση". Ερωτηθείς από ποιους προέρχεται η αγνωμοσύνη, ο Αγιατολάχ Γκαντεμί απάντησε: "Από τον κυπριακό λαό, δυστυχώς"! 

Α βρε αχάριστοι! Α βρε τομάρια! Α να μου χαθείτε! Που δεν πήγατε στο μνημόσυνο και νευριάσατε τον άγιο ετούτο άνθρωπο. "Βέβαια", δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος, "αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων και στην ιστορία έχουμε πολλά παραδείγματα. Εύχομαι ο Τάσσος να είναι ο τελευταίος". Εμάς τις απόψεις μας τις ξέρετε οπότε αντιλαμβάνεστε ότι εξακολουθούμε να μην κατατάσσουμε τον Τάσσο στους "μεγάλους" και, συνεπώς, να μην θεωρούμε ότι θα μπορούσε να είναι και ο τελευταίος από αυτούς. Ο Μακαριότατος, όμως; Α, για αυτόν δε σηκώνουμε κουβέντα! Σε προσωπικό επίπεδο έχουμε άλλη άποψη αλλά την πλειοψηφία τη σεβόμαστε. Και όλοι μας οι γνωστοί και οι φίλοι, όλοι όμως εκτός από εμάς, για αυτό είπαμε "η πλειοψηφία", άμα τον βλέπουν να κάνει νέες δηλώσεις αναφωνούν: "Α, μα αυτός είναι πολύ μεγάλος...". Η κατάληξη αλλάζει. "Μεγάλος πατριώτης", λέει λ.χ. ένας φίλος μας. Ένας μόνο αλλά τι σημασία έχει; Οι άλλοι λένε πολλά άλλα "μεγάλος". Αλλά, στο μέγεθος, κανείς δε διαφωνεί. Είναι μεγάλος. Πολυυύ μεγάλος. Εξ ου και το θάρρος του να αποκαλεί έναν ολόκληρο λαό, το λαό που... ΔΕΝ τον εξέλεξε στο θρόνο, "αχάριστο". Μεγάααλος! 

Αν και φοβόμαστε πως δεν έχουμε την κατάλληλη επιστημονική κατάρτιση (ε, φυσικά τη θεολογική - ποια άλλη;), θα επιχειρήσουμε να διαβάσουμε ανάμεσα στις γραμμές και να βρούμε, παρά τη φουρτούνα που ολοφάνερα επικρατούσε στο μυαλό του την ώρα της δήλωσης (ε, λόγω της φόρτισης της στιγμής - τι άλλο;), το τι μπορεί να εννοούσε. Κατ' αρχάς, επειδή ο Αθυρόστομος Β' είναι φαν των κυπριακών παροιμιών και τις χρησιμοποιεί συχνά (αν και σαν κλασικός Κυπραίος ο οποίος έχει κόλλημα με τη χωριάτικη καταγωγή του, τις λέει μισές στα κυπριακά και μισές στα χωρκατοκαλαμαρίστικα - π.χ. "Η αλεπού εχώννετουν και η ουρά της εφαινόταν"), θα δώσουμε και εμείς μια παροιμία για να περιγράψουμε την παράκρουση που έπαθε στο μνημόσυνο τις προάλλες. Την παροιμία, "Αλλού τον τρώει τζιαι αλλού κνήθεται".

Γιατί; Διότι, δεν μπορεί μετά από το σοκ που πάθαμε όλοι μας στην κηδεία του τέως Προέδρου, με τον ελάχιστο κόσμο που εμφανίστηκε παρά τις προτροπές για μετατροπή της κηδείας σε συλλαλητήριο (ή και ΛΟΓΩ των προτροπών αυτών), δεν μπορεί λοιπόν μετά από αυτό, ο Αθυρόστομος Β' να περίμενε πως ξαφνικά στο 40ήμερο θα κατέβαιναν τα μιλιούνια. Η στοιχειώδης λογική, απορρέουσα (όχι... περιρρέουσα, άλλο αυτό) από το εξίσου στοιχειώδες IQ λέει πως ο κόσμος στο μνημόσυνο θα ήταν ακόμη λιγότερος. Έτσι δεν είναι; Γιατί, λοιπόν, το πήρε τόσο προσωπικά ο Μουλάς και "εσαλαβατούσεν" που λέμε και στα κυπριακά; Σημειώστε, παρενθετικά, ότι η χάρις του έφτασε και στην άλλη πλευρά: Ο τουρκοκυπριακός Τύπος αντιμετώπισε την είδηση των δηλώσεών του όπως αντιμετωπίζουμε εμείς κάτι ειδήσεις από τις ΗΠΑ (συνήθως) όπου μια ξεμωραμένη γριά μηνύει τον Πρόεδρο γιατί περνούν τα αυτοκίνητα απ' έξω και λέει ότι παθαίνει ψυχολογικά ο γάτος της και δεν κάνει τακτικά τα κακά του. Έτσι. Έκαναν πλάκα οι Τ/Κ. Πώς είπατε; Τον πήραν χαμπάρι; Μωρέ, όλοι μας τον πήραμε χαμπάρι αλλά, ας όψεται το ράσο και ο καθωσπρεπισμός που επιβάλλει ακόμη. Ό,τι και εάν έχει μέσα. Το ράσο.

Τι να συνέβη λοιπόν; Πιστεύουμε πως ο Αθυρόστομος Β' ο οποίος φημίζεται για διάφορα αλλά όχι κατ' ανάγκην για την σπιρτάδα του, έπεισε τον εαυτό του ότι αυτό που έγινε στην κηδεία του Τάσσου ήταν τυχαίο, ότι π.χ. πολλοί φοβήθηκαν την κίνηση που υπολόγιζαν ότι θα είχε και δεν πήγαν. Και σίγουρος ότι θα βρισκόταν ενώπιον πλήθους στο μνημόσυνο ετοίμασε ένα ωραίο πολιτικό κήρυγμα από αυτά που εκφωνεί κορδωτός πάντοτε, πιστεύοντας ότι ο κόσμος τον παίρνει στα σοβαρά. Ναι, το πιστεύει όντως αλλά, μεταξύ μας, γιατί είναι κρίμα. Ναι ακόμη κι αυτός. Δεν κάνει να κοροϊδεύουμε τέτοια πράγματα. Τέλος πάντων, όπως και να 'χει, πήγε εκεί, νόμιζε ότι θα αξιωνόταν να μιλήσει για πρώτη φορά στη ζωή του ενώπιον αξιόλογου πλήθους (δεν του έκατσε ποτέ μέχρι σήμερα του κακομοίρη) και τελικά, διαπίστωσε ότι ήταν τρεις και ο κριός... ε σόρι, ο κούκος. Θέλετε η απογοήτευσή του λοιπόν, θέλετε η δικαιολογημένη οργή του για την πρόσφατη επίσης συγκλονιστική αποκάλυψη ενός άλλου μνημείου πολιτικής σοβαρότητας, του Πεζούνη των Οικολόγων, ότι οι Εγγλέζοι βομβαρδίζουν τα σύννεφά μας με βόριο και για αυτό δεν βρέχει και (προσθέτουμε εμείς) για αυτό πάνε στράφι οι δεήσεις του Αθυρόστομου Β' και νομίζει ο κόσμος ότι είναι και Μητσοτάκης Β'; Ε, όλα αυτά λοιπόν τον εκνεύρισαν. Αλλά, αν χάνει την ψυχραιμία του τόσο συχνά και λέει όλα αυτά τα φοβερά, γιατί δεν μιλάει λιγότερο; Θα μας πείτε, τρελαθήκαμε; Αν πει και το κλείσει θα χάσουμε και εμείς τα κελεπούρια για τη Στήλη. Αυτός; Να το κλείσει. Να το ανοίγει πιο συχνά ΟΚ. Να το κλείσει, ποτέ. Μα ποτέ. Στα σίγουρα το παίζουμε το παιγνίδι.

Κώστας Κωνσταντίνου

Κωδικός άρθρου: 848184

ΠΟΛΙΤΗΣ - 21/01/2009, Σελίδα: 13