Κάποτε στα παλιά χρόνια, σε ένα χωριό της Κύπρου, η κόρη του πλούσιου γαιοκτήμονα, παρόλο που η ίδια ήταν αμόρφωτη, ήθελε να παντρευτεί οπωσδήποτε με δάσκαλο. Το χωρίο τότε, στις αρχές του 20 αιώνα, όχι μόνο δεν είχε δάσκαλο, αλλά ούτε και σχολείο είχε. Η κοπέλα όμως είχε μάθει από μια ξαδέλφη της που έμενε στην πόλη που επισκέφθηκε το χωριό τους και που είχε δει στην εκκλησία το Πάσχα έναν όμορφο δάσκαλο, πως μάλλον όλοι οι δάσκαλοι πρέπει να είναι ωραίοι. Έτσι της μπήκε η ιδέα να παντρευτεί δάσκαλο και μάλιστα Πάσχα. Οι γονείς της την παρότρυναν να διαλέξει έναν από τους νέους του χωριού, αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη. Πέρασαν τα χρόνια και η κοπέλα κατέληξε μια στρυφνή γεροντοκόρη με πρόσωπο σταφιδιασμένο και όλοι πια την πείραζαν: "Πότε θα παντρευτείς Αννού;" Κι εκείνη κολλημένη στην εμμονή της απαντούσε "Το Πάσχα". "Και ποιος θα σε πάρει Αννού;". "Ο δάσκαλος" απαντούσε.
Αυτή την ιστορία, που μου διηγήθηκε ένας παππούς σε χωριό της Λεμεσού, θυμήθηκα χθες όταν άκουσα τον Δημήτρη Συλλούρη να καρφώνει με στόμφο στρυφνής γεροντοκόρης "εκείνους τους κύκλους, δηλ. εφημερίδες, που ήταν υποστηριχτές του σχεδίου Ανάν και που πανηγυρίζουν ότι ξεφεύγουμε από τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου". Ο κ. Συλλούρης, ως η γεροντοκόρη της ιστορίας μας, απαιτεί για να γίνει γάμος στο Κυπριακό (βλ. λύση) να είναι Πάσχα (8 Ιουλίου) και δεν έχει σημασία η ουσία, δηλ. ο γάμος. Παράλληλα, ο κ. Συλλούρης επιρρίπτει ευθύνες και στον γαμπρό που ποτέ δεν ήρθε, άκουσον- άκουσον, στην "πλατφόρμα του ΝΑΙ", η οποία "δεν ήταν ειλικρινής προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας".
Για τον κ. Συλλούρη, όπως και για τη γεροντοκόρη της ιστορίας μας, οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές είναι ως να μην έγιναν ποτέ, ως η πολιτική του Τάσσου στο Κυπριακό να μην έχει απορριφθεί από τους ψηφοφόρους και ως να ζούμε ακόμα στην αλγεινή πενταετία της περιρρέουσας, κατά την οποία οι διάφοροι Συλλούρηδες αναζητούσαν αποδιοπομπαίους για να φορτώσουν τις πολιτικές τους αμαρτίες, που οδήγησαν την Κύπρο προ του φάσματος της διχοτόμησης. Στην ιστορία της γεροντοκόρης χωράει άνετα και ο Γιαννάκης Ομήρου, ο οποίος στον ίδιο τόνο απαιτεί ο γάμος να γίνει Πάσχα (8η Ιουλίου), αλλά ο γαμπρός να είναι δάσκαλος και όχι οποιαδήποτε παραλλαγή (βλ. σχέδιο Ανάν). Και οι δύο, σαν τη γεροντοκόρη, παρόλο που γνωρίζουν ότι το σχέδιο Ανάν ως έχει (όπως το δάσκαλο-γαμπρό) δεν πρόκειται να επανεμφανιστεί ακόμα και αν το απαιτήσουμε, περπατούν στο χωριό και φωνάζουν ότι θέλουν να παντρευτούν Πάσχα και δάσκαλο.
Αν μη τι άλλο -μωρές παρθένες- δώστε μια μικρή πίστωση χρόνου στον Πρόεδρο Χριστόφια να χειριστεί τις εξελίξεις ή ακούστε όσα με νόημα είπε χθες: "Δεν πρέπει να δένουμε σε ψιλό μαντήλι ορισμένα πράγματα. Να περιμένουμε, να έχουμε υπομονή και προπάντων η δημόσια συζήτηση πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να περιοριστεί, για να έχει και ουσία και αποτέλεσμα η όλη προσπάθεια"...
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
Κωδικός άρθρου: 778352
ΠΟΛΙΤΗΣ - 05/03/2008, Σελίδα: 2
