Τελικά ποιοι ήσαν οι τρελοί σε αυτή την υπόθεση του Κυπριακού όπως μας προέκυψε επί προεδρίας Τάσσου; Εκείνοι που έλεγαν ότι στραβά αρμενίζαμε ή ο γιαλός ήταν όντως στραβός; Τρελοί ήμασταν εμείς που υποστηρίζαμε ότι με την πολιτική της μαγκιάς του μυστακοφόρου του '60, την πολιτική του ρίχνω αβγά στον Υπ. Εξωτερικών της Βρετανίας, την πολιτική του προσβάλλω τον Υπ. Εξωτερικών της Σουηδίας, την πολιτική του, προειδοποιώ τους εκπροσώπους της ΕΕ και των Η.Ε. ότι αν συναντήσουν τον Ταλάτ στο γραφείο του δεν θα τους δεχθώ εγώ, ο Τάσσος οδηγούσε την Κύπρο στην απομόνωση και το Κυπριακό από γκρεμό σε γκρεμό; Ήμασταν άραγε δωσίλογοι, ξενοκίνητοι και μειωμένων αντιστάσεων όταν σημειώναμε ότι η πολιτική που ακολουθούσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος έβγαζε την Τουρκία από τη γωνιά και της έδιδε μάλιστα πόντους στο διεθνές πεδίο χωρίς καν να χρειάζεται να κουνά το μικρό της δακτυλάκι. Ότι η πολιτική εκείνη έδωσε την ευκαιρία στην Άγκυρα χωρίς Πρωτόκολλα και χωρίς να ανοίξει τα λιμάνια της στα κυπριακά πλοία να πάρει παράταση μέχρι το 2009; Ήταν οι δικές μας τοποθετήσεις, άρθρα και θέσεις που άφηναν εκτεθειμένη την Κύπρο διεθνώς και το καθεστώς (γιατί περί αυτού επρόκειτο) Παπαδόπουλου δακτυλόδειχνε όσους του ασκούσαν κριτική διακηρύσσοντας ότι "καρφώνουμε" την πατρίδα μας και τον ανυποχώρητο ηγέτη μας;
Και αν ήταν έτσι τα πράγματα πώς ο παντογνώστης Τάσσος που μέσα στα δάκρυα του διαγγέλματος του μας διαβεβαίωσε ότι η Κύπρος όχι μόνο δεν θα απομονωθεί με το στεντόρειο ΟΧΙ αλλά θα την οδηγούσε σε ευρωπαϊκή λύση, πώς και τελικά την οδήγησε σε σημείο που κανείς στο διεθνή χώρο να μη θέλει να ακούσει το όνομα του και κυρίως το όνομα της χώρας μας; Διότι, μη μου πείτε ότι τώρα, και πριν ο Χριστόφιας δώσει διαπιστευτήρια για τις προθέσεις του, όλος ο κόσμος τρελάθηκε και τον καλούν από τις Βρυξέλλες στο Λονδίνο κι από εκεί στη Στοκχόλμη; Μη μου πείτε ότι ξαφνικά, μόλις εκλέγηκε ο Χριστόφιας, ξύπνησαν στη Δαμασκό και είπαν "δεν στέλνουμε τον αναπληρωτή υπ. Εξωτερικών, ένα περίπατο στη Λευκωσία;" Δεν γίνεται το Σ.Α. στα καλά καθούμενα δια του προεδρεύοντός του να κάνει δηλώσεις.
Τι έπαθαν όλοι τέλος πάντων, τρελάθηκαν. Τι έγινε και το κλίμα από βαρυχειμωνιά έγινε ανοιξιάτικο; Αυτός ο Χριστόφιας κρατάει το μαγικό ραβδί; Είναι ρε παιδί μου ο Κόπερφιλντ της πολιτικής και μόλις βγήκε στην προεδρία όλοι προσέτρεξαν να τον συνδράμουν; Αγάπησαν ξαφνικά τον Χριστόφια; Ξέχασαν ότι στο κάτω-κάτω ο Χριστόφιας ήταν συνέταιρος του Τάσσου; Όχι! Ούτε το ξέχασαν ούτε αίφνης τον αγάπησαν. Απλά, από το απόλυτο σκοτάδι του Τάσσου, η εκλογή Χριστόφια έφερε ξανά την αυγή. Έφερε ξανά το φως. Όλοι εκείνοι που ο Τάσσος τους περιφρονούσε άκουσαν έναν άνθρωπο να μιλάει λογικά και νηφάλια και είπαν ότι αξίζει να του δώσουν, να μας δώσουν, μιαν ευκαιρία. Μια ενδεχομένως ευκαιρία πριν την οριστική διχοτόμηση...
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
Κωδικός άρθρου: 778598
ΠΟΛΙΤΗΣ - 06/03/2008, Σελίδα: 2
