Η επιβίωση

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και τίποτα δεν προκύπτει από το πουθενά. Το τι υποστηρίζει ο καθένας, το τι δηλώνει και το πώς συμπεριφέρεται, είναι άμεσα συνδεδεμένα με το τι επιδιώκει. Κι ίσως θα πρέπει ο κάθε πολίτης πλέον να είναι λίγο πιο υποψιασμένος και να αναζητεί περισσότερες απαντήσεις από αυτές που του προσφέρονται.

Πριν από δύο χρόνια, ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος υπέγραφε με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου. Επρόκειτο για τη μοναδική μέχρι σήμερα συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές η οποία κατονόμαζε τη λύση του Κυπριακού ως «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα όπως την περιγράφουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ». Οι μέχρι τη στιγμή εκείνη αντίπαλοι της διζωνικής, ουδόλως αντέδρασαν. Δεν ρώτησαν τον Πρόεδρό τους τι είναι αυτά που πήγε και υπέγραψε. Δεν θυμήθηκαν ότι ο Μακάριος δεν είναι τη διζωνική που υπέγραψε και ότι οι ζώνες αποτελούν στοιχείο εθνικού διαχωρισμού, όπως έλεγαν. Απεναντίας, χαιρέτισαν με ενθουσιασμό το αποτέλεσμα της συνάντησης Παπαδόπουλου-Ταλάτ και στη συνέχεια ανήγαγαν τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου στη σημαντικότερη που είχαμε μέχρι σήμερα.

Για δύο σχεδόν χρόνια, η συμφωνία έμεινε ανενεργή. Ούτε μία επιτροπή συστάθηκε, ούτε μία ομάδα εργασίας. Κι όμως, σήμερα αυτό που υλοποιείται είναι η 8η Ιουλίου. Είναι δηλαδή η συμφωνία βάσει της οποίας θα συσταθούν ομάδες εργασίας για να προετοιμάσουν το έδαφος των απ' ευθείας συνομιλιών. Στην αρχή διαμαρτύρονταν γιατί στο ανακοινωθέν της 21ης Μαρτίου δεν γινόταν σαφής αναφορά στην 8η Ιουλίου. Ύστερα μουρμουρούσαν για το χρονικό ορίζοντα των τριών μηνών. Τώρα αντιδρούν για τη σύνθεση των επιτροπών και των ομάδων εργασίας. Υπάρχει πλέον κανείς σε αυτό τον τόπο ο οποίος να αμφιβάλλει ότι κάποιοι δεν θέλουν να προχωρήσουν τα πράγματα; Γιατί όμως το κάνουν;

Σε ένα σκηνικό λύσης του Κυπριακού, κάποιοι δεν θα έχουν πλέον ρόλο να διαδραματίσουν. Έμειναν τόσο πίσω, δημιούργησαν τόσες αντιθέσεις, γκρέμισαν τόσες γέφυρες και πίστεψαν τόσο πολύ στην απόλυτή τους αλήθεια που η οποιαδήποτε ανατροπή θα τους θέσει οριστικά εκτός.

Τίποτα, λοιπόν, δεν είναι τυχαίο. Το αίσθημα αυτοσυντήρησης κάνει τους ανθρώπους να χάνουν ακόμα και τα λογικά τους. Περιορίζοντας έτσι ακόμα περισσότερο τη διάρκεια της επιβίωσής τους...

Κωδικός άρθρου: 788892

ΠΟΛΙΤΗΣ - 22/04/2008, Σελίδα: 6