Με το που ανακοινώθηκαν οι επικεφαλής των ομάδων εργασίας και τεχνικών επιτροπών, τo απορριπτικό bloc εν χορδαίς και οργάνοις άρχισε πάλι να εκφράζει τις δήθεν ανησυχίες του για τις πιθανές αρνητικές εξελίξεις του εθνικού μας θέματος. Καταρχάς, θα πρέπει να τους γίνει πλέον συνείδηση. Υπάρχει νέος Πρόεδρος με ξεκάθαρη και νέα λαϊκή εντολή βασισμένη σε ξεκάθαρες θέσεις. Και ενώ αυτοί ξεσάλωσαν πολιτικά για να αναδείξουν το δημοψήφισμα ως την αδιαμφισβήτητη ετυμηγορία του λαού, αρνούνται να δεχθούν ότι το 68% του Κυπριακού Ελληνισμού έχει άλλη άποψη κι ερμηνεία για το δημοψήφισμα. Αντί να ντρέπονται και να κρύβονται για την κατάντια που έφεραν στον τόπο, ζητούν και ρέστα. Για να είμαι σαφής: αυτοί οι οποίοι μωροφιλοδοξούσαν να αναδείξουν τον τρίτο πόλο, τα πολιτικά προϊόντα μας, έχουν παραγάγει κατά την πενταετή παρουσία τους στην εξουσία.
Πρώτον, δεν είχαν ούτε τη στοιχειώδη πολιτική ικανότητα να διαχειριστούν, τόσο το πρόβλημα, όσο και την αναγκαιότητα για την ανάδειξη οικονομικών και κοινωνικών υποδομών ως στρατηγικούς συντελεστές οικονομικής ανάπτυξης. Σ΄ό,τι αφορά το Κυπριακό, μας οδήγησαν στην πλήρη υποβάθμιση και απαξίωση στη διεθνή κοινότητα, στο δε εσωτερικό, μας άφησαν χωρίς διαχείριση των υδάτινων πόρων, ουσιαστικά χωρίς νερό, και χωρίς υποδομή για την ενεργειακή διαχείριση της ανάπτυξης. Φυσικά, ολίγον τους ενδιαφέρει. Όλα αυτά ήταν το απότοκο της αδυναμίας τους, με προεξάρχοντα τον απελθόντα Πρόεδρο, να κατανοήσουν το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο ανήκει θεσμικά η Κ.Δ., δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το bloc αυτό προσπάθησε να ελέγξει την κοινωνία με μια αφ΄ υψηλού κτητική πολιτική νοοτροπία, μέσω της ανάπτυξης ενός μαξιμαλισμού και συστηματικοποίησης της συλλογικής φοβίας ως μηχανισμών εμπέδωσης της πολιτικής του ηγεσίας.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τη δαιμονοποίηση της αντίθετης άποψης, την επιφυλακτικότητα της προσωπικής έκφρασης, τους νενέκους, τους δοσίλογους, τους "τα πιάσανε";
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς αναφορικά με το διπλωματικό κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, τις θέσεις του Γερμανικού Κοινοβουλίου, τη συμπεριφορά του ιταλικού κοινοβουλίου, τη μεσολάβηση της Ρωσίας για να γίνει δεκτή η Υπουργός Εξωτερικών σε πρώην σοβιετική τουρκογενή δημοκρατία, στην περιθωριοποίησή μας στην ισλαμική διάσκεψη, στην πολιτική αναβάθμιση του κυρίου Ταλάτ διεθνώς, στην πρωτοβουλία της Σουηδίας μαζί με τη Βρετανία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Πολωνία, τις Βαλτικές Χώρες που συζητούσαν ερήμην μας για τις προοπτικές λύσεις του προβλήματος; Τι να πει κανείς για τη Συρία και τα δρομολόγια, τη δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι το εμπάργκο αποτελεί μονομερή ενέργεια της Κ.Δ., ή τη χρησιμοποίηση του πρώην προέδρου της Πολωνίας ως κομιστή πρωτοβουλίας των Ηνωμένων Εθνών κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Κύπρο με την επακόλουθη διάψευσή της;
Το χειρότερο, όμως, από όλα αυτά ήταν το διπλωματικό φτύσιμο της Σουηδίας, που υποχρεώθηκε μια χώρα μεγάλου διεθνούς κύρους και εκτοπίσματος ούτε λίγο ούτε πολύ με διπλωματική αυστηρότητα να διαψεύσει το πρωτάκουστο στα διπλωματικά θέσμια: ένας τρίτος παράγοντας (ο πρόεδρος μιας τρίτης χώρας, της Κ.Δ.) ερμηνεύει τις σχέσεις του πρωθυπουργού με τον υπουργό εξωτερικών του μιας άλλης χώρας (Σουηδία), με αποτέλεσμα να μένει συλλογικά εκτεθειμένη η Κ.Δ. και, κατ΄ επέκταση, η ε/κ κοινωνία.
Και επειδή η πλειοψηφία της κοινωνίας με την πολιτική ήττα του bloc άρχισε πάλι να αναπνέει, να σκέφτεται και να δρα ελεύθερα, αυτό αποτελεί εχέγγυο ενίσχυσης κι εμβάθυνσης της δημοκρατικής διαδικασίας που ως πολιτικό κατάλοιπο προστατεύει και την ελευθερία έκφρασης και του bloc αυτού. Από την άλλη, όμως, όλοι αυτοί οφείλουν να απολογηθούν για τις πολιτικές συνέπειες με τις οποίες επιβάρυναν τον τόπο κατά τη διάρκεια της πολιτικής τους διαχείρισης.
Ούτε και το Σχέδιο Ανάν δικαιούνται να το δαιμονοποιούν. Διότι είναι αυτοί που σκόπιμα το κατέστησαν χειρότερο για να μπορούν μετά να το καταβαραθρώσουν. Ακόμα, στο Σχέδιο Ανάν υπήρχαν συμφωνημένες θέσεις που ικανοποιούσαν τις κύριες ανησυχίες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως: μια κυριαρχία, μια διεθνής προσωπικότητα, μία ιθαγένεια και επιστροφή σημαντικού ποσοστού εδαφών. Ακόμη κι αυτή η παρουσία των Βρετανικών βάσεων στο νησί με όρους γεωστρατηγικής ασφάλειας και ισορροπίας εξυπηρετούν την Κυπριακή Δημοκρατία. Ουδείς ισχυρίζεται ότι τα σχέδια των Ηνωμένων Εθνών είναι αγγελικά πλασμένα. Όμως εκφράζουν ισορροπίες και συμβιβασμούς, γι΄ αυτό καλά κάνουν να είναι πιο ταπεινοί και να μάθουν να σέβονται την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος.
Ιδιαίτερα ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου να αντιληφθεί ότι δεν έχει συνταγματική νομιμότητα καθορισμού πολιτικής. Να αντιληφθεί, επίσης, ότι την άξεστη και αγενή πολιτική συμπεριφορά δεν τη σηκώνει το νέο πολιτικό κλίμα. Και καλά κάνει να σιωπά...
*PhD Πολιτική Κοινωνιολογία
sckattos@cytanet.com.cy
του Δρα Σωτήρη Κάττου*
Κωδικός άρθρου: 790840
ΠΟΛΙΤΗΣ - 04/05/2008, Σελίδα: 12
No comments:
Post a Comment