Άρχισαν τα όργανα...;

Αφού η Εκκλησία ανέλαβε "να σύρει το χορό" του απορριπτισμού οφείλει να αναλάβει και τις πολιτικές ευθύνες της "πρωτοβουλίας" της. Και να εξηγήσει στο λαό γιατί η επιλογή της διχοτόμησης υπαγορεύεται από τον πατριωτισμό και τα εθνικά αισθήματα των Χριστιανών του πληρώματός της. Να πείσει, ακόμα, όσους την εμπιστεύονται, ότι οι παπαδοπουλικοί προστατεύουν το εθνικό συμφέρον, "από την αριστερο-δεξιά συνωμοσία" που επέλεξε τον Δημήτρη Χριστόφια, για να μας οδηγήσει "στον απαράδεκτο συμβιβασμό με τους Τουρκοκύπριους". Όμως οφείλει και να απολογηθεί για τον εν γένει ρόλο της, στην πορεία της τελευταίας πεντηκονταετίας, που οδήγησε την Κύπρο στο χείλος της καταστροφής. Διότι δεν είναι τυχαίος ο ρόλος που διαδραμάτιζε, αφού πίσω του κρύβονται τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα της ίδιας και των λούμπεν στοιχείων που την περιστοιχίζουν και που θησαυρίζουν, εκμεταλλευόμενοι "το οικονομικό θαύμα" των τελευταίων, ιδιαίτερα, δεκαετιών. Η ύπαρξη και λειτουργία του ημιθεοκρατικού καθεστώτος στην Κύπρο, που έλκει την καταγωγή του από την προνομιακή μεταχείριση που ετύγχανε η Εκκλησία από το οθωμανικό κατεστημένο, δεν είναι άμοιρο ευθυνών για τα όσα δεινά επισωρεύτηκαν στη μικρή μας πατρίδα και δεν παραιτείται, φαίνεται, από τα "δικαιώματα" που είχε εξασφαλίσει και που το καθιστούν επικυρίαρχο, σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής του τόπου. Ήρθε όμως, νομίζω, η ώρα, που πρέπει η πολιτεία, με τη στήριξη του συνόλου των εκσυγχρονιστικών πολιτικών δυνάμεων του τόπου, να θέσει φραγμό στο υπονομευτικό έργο της ηγεσίας της Εκκλησίας, όχι με αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις, όπως ο περιορισμός της ελευθερίας του λόγου, αλλά με την αποκάλυψη των στόχων όλων εκείνων που οδηγούν την πατρίδα μας στη διχοτόμηση.

Όμως ας δούμε με σοβαρότητα τις εξελίξεις, γιατί η επίθεση του προκαθημένου της Εκκλησίας, είναι απλώς το πρελούδιο των επερχόμενων αντιδράσεων, στην τελευταία αυτή προσπάθεια που ανέλαβε ο πρόεδρός μας για λύση και σωτηρία της Κύπρου από την οριστική διχοτόμηση. Και είναι αναμενόμενες αυτές οι αντιδράσεις. Από τη στιγμή που η απόρριψη του σχεδίου Ανάν είχε ως στόχο τον ενταφιασμό της λύσης της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, ήταν αναμενόμενο ότι οι θιασώτες του απορριπτισμού θα εναντιώνονταν σε κάθε άλλη προσπάθεια επίτευξης αυτού του ιστορικού συμβιβασμού, που είναι ο μόνος που προσφέρεται για να βγούμε από τα σημερινά τραγικά αδιέξοδα του διαχωρισμού. Δεν πρόκειται το απορριπτικό κατεστημένο να αποδεχθεί ποτέ την πολιτική ισότητα των δυο κοινοτήτων της Κύπρου και θα προσπαθήσει, με δόντια και με νύχια να αποτρέψει κάθε ενδεχόμενο λύσης, αφού γνωρίζει ότι δεν πρόκειται αυτή να διαφέρει ουσιαστικά, από εκείνη που προνοούσε το σχέδιο Ανάν. Πρέπει οι δυνάμεις της λύσης, λοιπόν, παραμερίζοντας κάθε άλλη διαφορά, να ετοιμαστούν για τη μεγάλη μάχη που επέρχεται...

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει, χωρίς καθυστέρηση, να απευθυνθεί, με όλη την ειλικρίνεια που τον διακρίνει, στο λαό και να του εξηγήσει ότι ο συμβιβασμός στον οποίο καταφεύγουμε είναι και εθνικά και κοινωνικά και από κάθε άποψη αναγκαίος για τη σωτηρία της Κύπρου από τη διχοτόμηση. Ότι τα περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα και ότι μια νέα απόρριψη της λύσης θα έχει προβλέψιμες και τραγικές συνέπειες για τον τόπο. Ακόμα, ο πρόεδρος δεν θα πρέπει να διστάσει να ζητήσει τη στήριξη όλων των μη απορριπτικών δυνάμεων του τόπου και να θέσει όλους τους άλλους, συμμάχους του και μη, ενώπιον των ευθυνών τους και της επιλογής που έχουν να παραμείνουν ή όχι στην κυβέρνηση. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει με δισταγμούς και ημίμετρα. Σε στιγμές εθνικά καθοριστικές και ιστορικά κρίσιμες ούτε οι παπάδες, ούτε τα απορριπτικά μέτωπα αντιμετωπίζονται με ανοχές και χαϊδέματα. Οι καιροί ου μενετοί... και η πατρίδα κινδυνεύει...

Του Λούη Ηγουμενίδη
Κωδικός άρθρου: 815441
ΠΟΛΙΤΗΣ - 24/08/2008, Σελίδα: 15