Περί "θαυμάτων" και λοιπών αστειοτήτων ...

Θαύμα; Στους λογαριασμούς τους, σίγουρα!

-Τις απόψεις μας για την περίπτωση Χρυσόστομος Β τις γνωρίζετε. Είναι στο σύνολό τους κακές έως κάκιστες. Με μία εξαίρεση, όμως. Τον εκτιμούμε για ένα πράγμα το οποίο είχε κάποτε πει και το οποίο ουδείς άλλος στην Εκκλησία της Κύπρου είχε ποτέ την παρρησία να πει δημοσίως. Ότι τα περί «θαυμάτων» με τις εικόνες που «δακρύζουν», τις «σκιές» στους τοίχους που μοιάζουν, ιμίσιη μου, με το Χριστό (ή τον Jim Morrison, όπως το βλέπει κανείς) και όλα τα συναφή είναι βλακείες. Εξακολουθεί να το πιστεύει; Για αυτό είμαστε βέβαιοι. Εξακολουθεί όμως και να το λέει δημοσίως τώρα που εξελέγη (όπως κι αν εξελέγη...) Αρχιεπίσκοπος; Για αυτό δεν είμαστε και τόσο σίγουροι. Θα το μάθουμε σύντομα όμως αφού, αυτές τις μέρες, έχουμε ένα νέο «θαύμα», στην Κλήρου αυτή τη φορά, με μία εικόνα η οποία όχι μόνο δακρύζει αλλά ευωδιάζει κιόλας. Μύρο. Το οποίο, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ένας θεολόγος στον «Πολίτη» (όχι ο Πιτσιλλίδης, αυτός ειδικεύεται στα «τζάκια», όχι τις εικόνες...) «σημαίνει ότι πρόκειται για θαύμα». Γιατί; Διότι, λέει ο θεολόγος, το υγρό στις εικόνες (τα... δάκρυα, ιμίσιη μου) «μπορεί να αποδοθεί σε φυσικό φαινόμενο, καθώς το ξύλο σε κάποια στιγμή μπορεί να βγάλει κάποιο υγρό για μικρό χρονικό διάστημα». 'Αμα ευωδιάζει όμως κιόλας η εικόνα, άμα μυρίζει μύρο, πάει να πει πως είναι θαύμα, λέει ο θεολόγος. Το «θαύμα» παίζεται στη μυρωδιά δηλαδή. Καταλάβατε; Μόνο άμα μυρίζει το «δάκρυ» είναι από το Θεό. 'Αμα είναι άοσμο, προσοχή! Είναι απομίμηση. Δουλειά του Σατανά!

-Και μετά, εισηγούνται κάποιοι να διώκονται οι χαρτορίχτρες, οι «μάγισσες» και οι καφετζούδες. Διότι, καλά ο θεολόγος. Για να ασχολήθηκε τόσο και να τα σπούδασε, μάλλον τα πιστεύει όλα αυτά, δεν κάνει να κοροϊδεύει κανείς. Ποια διαφορά όμως έχουν όλες αυτές, οι της μαντείας, από τους παπάδες και τους καλόγερους οι οποίοι σκαρφίζονται αυτές τις βλακώδεις ερμηνείες της υγρασίας των εικόνων (και τόσες άλλες γελοιότητες) για να παίζουν με τους φόβους του κοσμάκη; Με όφελος τριπλό μάλιστα, έτσι; Όχι μόνο τσεπώνουν οι εκκλησίες και οι μητροπόλεις τα λεφτά που αφήνουν οι ουκ ολίγοι πιστοί οι οποίοι συρρέουν στη συγκεκριμένη «θαυματουργή» εκκλησία και στη συγκεκριμένη «θαυματουργή» εικόνα για χρόνια και χρόνια μετά, όχι μόνο βγάζουν τ'άντερά τους από τις μελλοντικές... τουρνέ της εικόνας, αλλά και τσιμεντώνουν (που θα έλεγε και ο πολύ «θρήσκος» πια Σύντροφος - ας όψονται οι ρημάδες οι ψήφοι) τη δυνατότητά τους να εκμεταλλεύονται ες αεί τον κοσμάκη, πουλώντας του παρόμοια παραμύθια, αλλά και τα υπόλοιπα αμέτρητα προϊόντα της Θεός ΛΤΔ. Αυτό είναι άλλωστε και το πιο σημαντικό μέρος της ιστορίας. Η επένδυση στο μέλλον. Όχι (μόνο) το άμεσο κέρδος.

-Επειδή όμως στην εποχή μας ο κόσμος δεν είναι τόσο αφελής πια, οι παπάδες άρχισαν να το παίζουν πιο έξυπνα! Μπήκαν στη λογική του σύγχρονου μάρκετινγκ. Στην περίπτωση του νέου «θαύματος», αυτού της Κλήρου, κάλεσαν λέει τους πιστούς να μην αφήνουν χρήματα στο παγκάρι του ναού «για να μην υπάρχει υπόνοια ότι προκλήθηκε επίτηδες». Θα μας πείτε, είναι κακό αυτό; Καλό δεν είναι; Πολύ καλό αλλά... αναιρείται από την «ουρά»! Να μην αφήνουν, λέει, λεφτά ΟΣΟ συνεχίζεται το «δάκρυσμα» (δες, η υγρασία). Σε απλά ελληνικά, να μην αφήνουν λεφτά για μερικές μέρες. Μετά, για τις επόμενες βδομάδες, μήνες, χρόνια να αφήνουν τον παρά οι χιλιάδες των επισκεπτών που θα πηγαίνουν στο «θαυματουργό» εκκλησάκι. Το πιάσατε; Ακούστε και το καλύτερο: «Όσα χρήματα θα μαζευτούν», λέει, «θα δοθούν για την άμυνα της Κύπρου»(!). 'Αλλο επικοινωνιακό σημάδι των εποχών. Όσα μαζευτούν (τον πρώτο καιρό μετά που θα τελειώσει η παράσταση) θα πάνε στην άμυνα. Πώς κάνουν οι εταιρείες εισφορές στον τάδε σύνδεσμο στο πλαίσιο της «κοινωνικής προσφοράς» τους; Έτσι κι αυτοί. Και μετά, τα υπόλοιπα, τα πολλά, στη μητρόπολη!

-Για αυτό σας λέμε. Πρόκειται για μια κανονικότατη απάτη με την πλέον κοινή έννοια του όρου, η οποία, απάτη, σε τίποτα δεν διαφέρει από εκείνες που κάνουν οι καφετζούδες, οι «μάγισσες», οι χαρτορίχτρες και οι υπόλοιπες του κλάδου. Απλώς είναι πιο διαδεδομένη και ελέγχεται από μια πανίσχυρη, παμπάλαια επιχείρηση με τρομερή εξουσία, χρήμα και διασυνδέσεις παντού. Όχι, λοιπόν. Οι εικόνες ΔΕΝ δακρύζουν. Ούτε «πισσιά» τους κάνουν, ούτε τρέχει η μύξα τους, ήμαρτον πλάστη μου, το 2009 και σε μια χώρα με ένα από τα πιο ψηλά ποσοστά αποφοίτων πανεπιστημίου στον πλανήτη. 'Αλλωστε, εάν... εκφράζονταν έτσι οι εικόνες, μόνο και μόνο στη θέα των υποτιθέμενων εκπροσώπων του Θεού στη γη και κυρίως του ήθους και της ποιότητας των περισσότερων από αυτούς, θα έπρεπε όχι μόνο να δακρύζουν, αλλά να σπαράζουν με λυγμούς νυχθημερόν και ολόχρονα. Θα κατέβαιναν από τα εικονοστάσια και θα έπιαναν τα βουνά η Παναγία, ο Χριστός και οι 'Αγιοι με τα όσα απίστευτα κάνουν αυτοί οι τύποι (και οι αντίστοιχοι των υπολοίπων θρησκειών) στο όνομα του Θεού. Για να μην κατεβαίνουν, κάτι δεν πάει καλά. Αλλιώς δεν εξηγείται...

Κωδικός άρθρου: 873194
ΠΟΛΙΤΗΣ - 22/05/2009, Σελίδα: 13