Τι εστίν ΔΗΚΟ?

Κατάλαβε τι δουλειά κάνει το ΔΗΚΟ;

-Εμάς, το αγαπημένο μας κομμάτι με την καινούργια (λόγω Νοικώλα και πάλι...) περιπέτεια του ΔΗΚΟ είναι το πιο σουρεάλ και επιστημονικής φαντασίας, εκείνο με την «αποχώρηση» από τη Συγκυβέρνηση. Το γράφουν ξανά και ξανά (και) οι σοβαροί συνάδελφοι και ερχόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση αλλά, απευθυνόμενοι σΆ αυτούς αρχικώς θα πούμε πως, σίγουρα, κατανοούμε τη θέση τους. Δεν το κάνουμε λόγω αλληλεγγύης του σιναφιού μας, όχι. Αλλά από τη στιγμή που το λένε οι ίδιοι στο ΔΗΚΟ, δεν έχουν και πολλά περιθώρια να το αγνοήσουν οι δημοσιογράφοι, έτσι δεν είναι; Πλην όμως, τα πράγματα είναι απλούστατα αγαπητοί μας αναγνώστες: Η Ιστορία μάς διδάσκει πως το ΔΗΚΟ είναι ένα κόμμα το οποίο υπάρχει για έναν κυρίως λόγο. Απλά ίσως και ωμά ειπωμένο; Για να εκδίδεται πολιτικώς διαχρονικά και για να εξασφαλίζει έτσι ανταλλάγματα για τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του. Για αυτό φτιάχτηκε, για αυτό υπάρχει.

-Και για αυτό, από τότε που υπάρχει, κρύβεται πίσω από τον ίδιο φτηνής ποιότητας πλην άφθαρτης αδιαφάνειας φερετζέ τού ακραίου «πατριωτισμού», έχει ανάγκη να το φωνάζει συνεχώς και αρέσκεται να κατακεραυνώνει όλους τους άλλους ως λιγότερο πατριώτες, προβάλλοντας ταυτόχρονα τη δική του υψηλή ηθική για την οποία, όμως, ο πρότερος βίος του είναι άκρως... μη επαληθευτικός! Είναι ίδιον των μικρών κοινωνιών άλλωστε: Όσες κάνουν αυτή τη δουλειά, είτε ως κανονικό επάγγελμα και δηλωμένα, είτε ανεπίσημα (αλλά συνήθως με απολαβές πολύ υψηλότερες, μέσω «καλού» γάμου λ.χ. και διά βίου - στην Κύπρο ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες οι τελευταίες), όπου, μα όπου κοιτάξουν μόνο «πουτ...» βλέπουν. Λογικό και έξυπνο: Όταν όλες οι άλλες είναι (υποτίθεται) έτσι, οι πιθανότητες να αντιληφθεί ο κόσμος τι είναι αυτές μειώνονται. Δραστικά μάλιστα! Όμως, η Ιστορία επίσης μας διδάσκει ότι αυτός ο κλάδος έχει ελάχιστες και εξαιρετικά σπάνιες αποχωρήσεις. Η τελευταία επώνυμη που ξέρουμε εμείς τουλάχιστον ήταν η Μαγδαληνή. Πριν από δύο σχεδόν χιλιάδες χρόνια. Τόσο σπάνιο. Για αυτό και την ανακήρυξαν Αγία οι Χριστιανοί, δεν είχαν Βιβλίο Γκίνες τότε. Σου λέει, γρήγορα να δώσουμε ένα παράδειγμα ότι γίνεται κι αυτό, διότι ποιος ξέρει πότε πάλι. Σοφοί! Χώρια που ακόμη και αυτό αμφισβητείται καθώς πολλοί υποστηρίζουν πως η Μαγδαληνή δεν ήταν η πόρνη που έπλυνε τα πόδια του Χριστού. Μπορεί να μην υπήρξε ούτε καν αυτή η... αποχώρηση δηλαδή. Οπότε, εμάς εξαιρετικά απίθανο, για να μην σας πούμε και ανύπαρκτο, μας φαίνεται το ενδεχόμενο να αφήσει οικειοθελώς την εξουσία το ΔΗΚΟ και να αλλάξει επάγγελμα. Είναι στα όρια της αστειότητας η σκέψη και μόνο. Δεν το κόβει..., κατά τη λαϊκή ρήση και συγχωρέστε μας το σόκιν του λόγου μας σήμερα. Αλλά μόνο αυτό τους περιγράφει.

-Και ίσως αυτό το στοιχείο, η... φύση του ΔΗΚΟ δηλαδή, να είναι και ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο ο Νικόλας Παπαδόπουλος δείχνει να έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά στο εσωκομματικό χαρτί του, στο παρόν τουλάχιστον στάδιο. Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα στο πολιτικό μυαλό αυτού του παιδιού (ΟΚ, υπάρχουν πολλά, αλλά σήμερα θα επικεντρωθούμε σε ένα) κι αυτό είναι πως πιστεύει (ακράδαντα θεωρούμε εμείς) ότι το ΔΗΚΟ είναι... δικό του. 'Αμα το γράφει, είμαστε βέβαιοι πως θα το γράφει «ΔΙΚΟ» - και όχι μόνο λόγω του γνωστού προβλήματος με τα ελληνικά. Τόσο απλό είναι το θέμα. Θεωρεί ότι το κληρονόμησε κάπως το κόμμα, ότι λόγω κάποιας διαδικαστικής δυσκολίας με τα έγγραφα μεταβίβασης το διαχειρίζονται άλλοι προσωρινά και πως σύντομα θα περάσει (και ότι πρέπει να περάσει) στον ίδιο, όπως θα περνούσε μια οικογενειακή επιχείρηση σε έναν κληρονόμο γενικότερα. Μόνο που αυτή η επιχείρηση δεν είναι οικογενειακή. Και ο Κλεάνθους, όσο κι αν δεν θα θέλαμε ποτέ να το γράψουμε αυτό, ήταν 100% εύστοχος σΆ αυτό που είπε: Πολιτικά ανώριμη είναι η συμπεριφορά του. Αρχής γενομένης από το ότι δεν δείχνει, τόσον καιρό μετά, να συνειδητοποιεί ακόμη πως το γεγονός ότι σάρωσε η δική του παρέα στις εσωκομματικές δεν ισοδυναμεί με εντολή εν λευκώ.

-Με την ουσία είχε να κάνει το πράγμα, όχι με τον ίδιο ή με τον οποιονδήποτε. Αν και, μερικούς μήνες μετά, φαίνεται να έχει αλλάξει και η διάθεση εντός του ΔΗΚΟ και να έχει γίνει κατανοητό πως, αφενός μεν η σκληρή γραμμή οδηγεί στην αποχώρηση η οποία με τη σειρά της σημαίνει απώλεια των «ωραίων» της εξουσίας (είπαμε, ΔΕΝ το κόβει...), αφετέρου δε πως η ρήξη έχει ενδιαφέρον ως ιδέα αλλά (προς το παρόν) δεν οδηγεί πουθενά. Και μόνο πολιτικώς ανόητοι άνθρωποι ξυπνάνε ένα πρωί και λένε «ας φύγουμε από την Κυβέρνηση», χωρίς να έχουν απάντηση στο απλό: «ΟΚ, να φύγουμε αλλά να πάμε πού; Και να κάνουμε τι;». Αλλά έστω και εάν υποθέσουμε ότι ο κόσμος του ΔΗΚΟ όντως θέλει μια πιο σκληρή γραμμή στο Κυπριακό, μπορεί κάλλιστα να την έχει με έναν πολιτικό εξίσου σκληρό ο οποίος όμως δεν συμπεριφέρεται ως «πελλοκοπελλούδιν», κατά το κυπριακό. Έτσι δεν είναι

-Κάποιον, ο οποίος έχει τις ίδιες απόψεις με τον Νικόλα στο Κυπριακό, γιατί όχι και πιο σκληρές, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να τα τινάζει όλα στον αέρα κάθε λίγο και λιγάκι με συνεχείς ακρότητες, να σφάζεται νυχθημερόν με τους υπόλοιπους στο κόμμα και, σε τελική ανάλυση, να διακινδυνεύσει να αφήσει το ΔΗΚΟ να περάσει οριστικά στο μονοψήφιο περιθώριο και στο δρόμο για τη διάλυση, αρκεί να το θέσει υπό τον έλεγχό του. Διότι οι ακρότητές του και το ολοένα και συχνότερα ανοίκειο μένος με το οποίο επιτίθεται στους πάντες, από τον Πρόεδρο μέχρι τους εσωκομματικούς του αντιπάλους ακόμη και όταν δεν υπάρχει λόγος (αυτό με τον Μάρκο Κυπριανού ήταν τελείως αψυχολόγητο αλλά και πολιτικώς ανάγωγο), προδίδουν έναν πανικό ο οποίος αυτό ακριβώς δείχνει. Ότι πάνω από όλα στο πολιτικό μυαλό του Νικόλα βασιλεύει η μανία του να πάρει αυτό που θεωρεί ότι του ανήκει. Με οποιοδήποτε κόστος για το κόμμα. ΓιΆ αυτό είναι πρωτίστως ανώριμος. Και όπως κάθε ανώριμος πολιτικός δείχνει να υπερεκτιμά σε βαθμό επικίνδυνο τις ικανότητές του. Την ώρα που επίσης δείχνει να μην καταλαβαίνει τι πουλάει, τι δουλειά κάνει δηλαδή, το... μαγαζί στο οποίο αναφερόμαστε. Βλάκας δεν είναι. Κάθε άλλο. Απλώς δεν είναι ακόμη πολιτικός. Και εάν με αυτά τα μυαλά είναι που θα συνεχίσει, το σίγουρο είναι πως δεν θα γίνει ποτέ...

Κώστας Κωνσταντίνου
Κωδικός άρθρου: 877241
ΠΟΛΙΤΗΣ - 11/06/2009, Σελίδα: 13